METÝN KAPLAN HUKUMETA ALMANY DI PIRSA WÎ DE LI HEMBER HIQÛQA XWE BÊ HIQÛQIYÊ DIKE
(1430 gotin)
(4249 car hat xwendin) 
FÛAD SÎPAN (AKPINAR)
Almanya, 30.05.2004
Almanya bi salan e di pirsa Metin Kaplan de digevize û dike nake ji tengasiya hiqûqa xwe dernayê û nikare Metin Kaplan ji Almanya derîne. Çîrok gelek dirêj e, lê ji ber ku niha dîsa ev mijar him li Almanya û him jî di qada navnetewî de kete rojevê, ez dixwezim bi kurtayî hinekê li ser bisekinim û nêrînên xwe li ser bêhiqûqiya Almanya û tesîra siyaseta Almanya li ser hiqûqê çawa têye kirin binivîsînim.
Dema mirov qala bêhiqûqiya Almanya dike, bêguman nikare hemû hiqûqa Alamanya bi carekî red bike. Lê hin tiþtên siyasî hene, ku hiqûqa Almanya çiqas jî dijî wê be, dîsa jî siyaset tiliya xwe di nav re dike, lê serî û ba dide, ku heta xwe bigihîne armanca xwe. Loma li alîkî ve jî mirov nikare bêje, ku hiqûq li Almanya sedî sed serbixwe ye.
Wek tê zanîn, Metin Kaplan li Almanya di sala 2000î de ji dadigeha bilind ya Almanya li Düsseldorf hate mehkeme kirin, di dawî de 4 sal ceza lê hate birîn û wî ev 4 sal cezayê xwe heta roja dawiyê di zîndana Düsseldorf de kiþand û di pê re serbest hate berdan.
Ji ber ku ez di dadigehê de 10 mehan wek werger (tercûman) beþdar bûm, loma ez ji nêzîk de vê meselê dizanim. Ez bi destûra dadigeha bilind li Düsseldorfê wergerê Metin Kaplan bûm.
Lê hewceyî gotinê ye, ku ji aliyê xwe ve tiþtekî zelal bikim. Ez ne mirovek dîndar im û ne jî îdeolojiya tu kesî diparêzim. Îdeolojiya kê dibe bila bibe û ji kîjan alî dibe bila bibe, eleqederî min nake û ez ji bilî demokirasiyê tu tiþtekî din napejirînim. Cîhanbîniya min ya serbixwe heye û armanca min ew e, ku wek nivîskarekî Kurd tenê di warê hiqûqê de rastiya ku min di pêvajoya dadigehê ya eþkere de dît û bihîst bînim ziman.
Wek tê zanîn, bavê Metin Kaplan, Cemaletin Kaplan berê li Tirkiyê miftiyê bajarê Edenê bû. Ji ber ku nakokî di navbera wî û dewletê de derket, ew di sala 1981an de hate Almanya û li vir îltîca kir. Cemaletin Kaplan di despêkê de bi Milli görüþ re yanê rêxistina Necmettin Erbakan ya li Almanya re kar kir. Ji ber ku nakokî di navbera wî û N. Erbakan de jî derket, Cemalettin Kaplan ji wan qetiya û bi hin hevalên xwe ve di sala 1985an de rêxistineke din bi navê ICCB damezirnad û xwe wek Emîr îlan kir. Cemalettin Kaplan di sala 1992an de jî Dewleta Xîlafet li Almanya damezirand û xwe jî wek Xelîfe îlan kir. Di pê wefata wî re di 15.05.1995an de kurê wî Metin Kaplan ket dewsa bavê xwe. Ji ber ku Metin Kaplan di pê wefata bavê xwe re, xwe jî wek Xelîfe îlan kir, loma nakokî kete nav wan û yekî bi navê Îbrahîm Sofû li Berlinê, wî ev bûyer nepejirand û got, ku Xelîfetî mafê wî ye; û ji ber ku ev daxwaza wî nehate pejirandin, loma wî jî xwe wek Xelîfe îlan kir. Di pê vê bûyerê re herku diçe di navbera wan de nakokî zêde dibe û Metin Kaplan di sala 1997an de li Berlinê di dawetekê de Hadîseke Hizretî Pêximber li ser Xelîfetiyê dixwîne. Di vê Hadîsê de Hizretî Pêximber wiha dibêje, ”ger Xelîfeyek li jiyanê hebe û yekî din jî derê xwe wek Xelîfe îlan bike, divêt serê wî bêye jêkirin” di pê xwendina vê Hadîsê re, ku Metin Kaplan di dawetê de li Berlinê dibêje, demeke din Îbrahîm Sofû li Berlinê di mala xwe de têye qetilkirin. Lê heta roja îro jî nehatiye tespît kirin, ku Îbrahîm Sofû bi destê kê an jî ji aliyê kê ve hatiye kuþtin. Kaplancî di wê baweriyê de ne, ku MITa Tirkan ji nakokiyên di navbera wan de îstîfade kiriye û qetilkirina Îbrahîm Sofû karê MITê ye.
Mahkemeya bilind li Almanya li Düsseldorfê jî di dawî de ji wê baweriyê bû, ku Îbrahîm Sofû li ser gotina Metin Kaplan hatiye kuþtin. Loma ew wek sûcdar hate pejirandin û 4 sal ceza lê hate birîn. Yanê bi kurtayî sedî sed tespît tune ye. Cezayê hate dayîn jî li ser þûbhê ye.
Belkî hin kes bawer in, ku li Almanya þaþiyên hiqûqê nabin. Lê ez dixwezim bûyereke ku di serê min re jî derbas bû, wek mînak bidim, da ku baþ bêye fêhm kirin, ku dema tiliya siyasetê li Almanya dikeve nava hiqûqê, çawa hiqûq jî ji bo hin berjewendiyan bi kar têye anîn.
Ez di 20.03.1999an de li bajarê Bielefeld di meþa Newrozê de beþdar bûm. Di destpêka meþê de min ji polêsan pirsî, ku ka ji meþê re destûr hatiye girtin an na. Polêsan ji min re gotin, ku destûr hatiye girtin û ti problem tune ye. Meþ bi awayekî aramî derbas bû û di dawî de her kes bi kêf vegeriya mala xwe. Du mehan þûnde ji hemû beþdarvanan re, yên ku di meþê de di kamera pêlêsan de hatibûn naskirin name hat, ku der mafên wan kesan de tehqîqat hatiye vekirin. Ez jî ji wan kesan yek bûm, ku li dijî min jî tehqîqat hate vekirin. Di dawî de dadigeha Dortmundê ya herêmê di 11.11.1999an de 35 roj ceza da min. Sedema cezadayîn derheq min de ev e:
Ji ber ku Fuat Akipanr di meþa Newrozê de bihîst, ku li wê derê sloganên wek ‘bijî PKK’ û ‘bijî serok Apo’ hatine avêtin û di heman demê de meþ terk nekiriye, loma jî sûcdar e.
Belê di birayrê de nayê gotin, ku min slogan avêtine, tenê ji ber ku min bihîstiye, slogan hatine avêtin, loma dadê ceza da min. Jixwe ez tu carî sloganan navêjim û ji sloganan jî nefret dikim. Wê rojê yek armancek min tenê hebû, ew jî cejna Newrozê bû. Ez wê roja Newrozê di 20.03.1999an de bûm qurbana siyaseta Almanya û kesên ku slogan avêtin. Ez bi pê vî neheqiyê ketim û ev bûyer kete rojeva Almanya û gelek çapemeniya Almanya û siyasetmedarên wan li ser vê bûyerê gengeþî kirin. Ez naxwazim ku di vî nivîsê de bi dûr û kûr li ser bisekinim. Armanca min ew e, ku bi kurtayî çewtiya hiqûqê û tiliya siyaseta Almanya bînim ziman, ku bila pirsa Metin Kaplan jî baþ bêye fêhm kirin.
Rêxistina Kaplanciyan bûye wek dirik û di çavê dewleta Tirk re dihere. Çumkî Kaplancî Kemalîzimê red dikin. Jixwe kîn, nefret û diminahiya dewleta Tirk li dijî Kaplanciyan bi taybetî li ser mijara Kemalîzmê ye. Ji ber ku Kaplancî Kemalîzmê red dikin û Misto Kemal wek kafir û bê bav dibînin, loma dewleta Tirk hemû hebûna xwe daye ser vî tiþtî, ku Metin Kaplan jî bibin Tirkiyê, wî îþkence bikin û di pê re jî mehkemeyeke bi derewan li darbixin û wî jî wek Apo bînin ser hîza Kemalîzimê. Û ji ber ku Kaplancî di çapemenî û malpera xwe ya înternetê de biryareke dadigeha bajarê Selanîkê di 1882an de belav kirine, ku bavê kalê Tirkan tune ye, ewê ku bi biryara parlemena Tirkan navê xwe kiriye ”Atatürk” û dema kalê Tirkan Misto Kemal hatiye dinayê, wê hingê diya wî di ûmûmxanê (k...xanê) de bûye. Bûyerên wiha dewleta Tirk li ser Kaplanciyan diha zêde dîn û har dike û loma Tirkan zoreke wisa daye ser Almanya, ku ew Metin Kaplan þûnde biþînin Tirkiyê.
Rayedarên hukumeta Almanya û çapemeniya Almanya dibêjin, ku ger Metin Kaplan biþînin Tirkiyê, ji ber ku ew popûler e û baþ di raya giþtî de hatiye naskirin, loma dê Tirk wî nedin îçkencê. Gotinên wiha ji bo Abdullah Öcalan jî dihatin gotin. Baþ têye zanîn, ku Tirkan bi çi halî Abdullah Öcalan bi teyarê revandin Tirkiyê. Tenê derziya narkozê ku bi zorê lêdan bi serê xwe îþkence bû. Lê pir mixabin ku Abdullah Öcalan wisa bê pirensîb bû, ku roja derket pêþiya dadigeha Tirkan, got ku ew qet nehatiye îþkence kirin. Bi van gotinan, ku ew nehatiye îþkence kirin, wî qet ji deh hezaran alîgirên xwe yên bi salan e di zîndanên Tirkan de bi awayekî bê perwa û hovane têne îþkencekirin, fedî nekir.
Çiqas paradoks e, ku di pirsa ji Almanya avêtina Metin Kaplan de, ji bilî hin kesan qaþo çepên Almanan, keskên wan, lîberalên wan muhafezekarên wan û faþîstên wan hemû di vê mijarê de bûne yek. Ez bawer im, di dîroka Almanya de mînake wiha tune ye, ku demokratên Alman û faþîstên wan di mijarekê de bibin yek. Bûyereke wiha di faþîzma Hitler de jî çênebûye. Çumkî li dijî faþîzma Hitler gelek demokratên Almanya yên wek Willi Brand, Berthold Brecht û hwd. Bi camêrtî li dijî faþîzmê derketine. Bi bîr û baweriya min di binê vî mantiqî de tenê dijminahiya îslamiyetê heye.
Ewropî her dem qala fanatîzimê dikin û wek benîþt di devên xwe de dicûn, lê fanatîzima xwe qet nabînin.
|
Ev malper, herî bash, bi Avant Browser, tê xuyakirin...
Download !!! 
