PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane.

FUAT AKPINAR

Email: akpinar@t-online.de

ALMANYA 01.05.2003

Dewleta Tirk, çapemeniya wan û qunciknivîsên wan dest ji kîn û çêran û dest ji zire zirê dijî kurdan ber nade.

Hürriyet di hêjmara roja 19.04.2003 da bi manşet di rûpela yek da wiha dinivîse: ”Kurdan talan kir, herikîna petrolê sekinî (Kürtler yağmaladı petrol akışı durdu)” û wiha dinivîse, dibêje me ev çavkanî ji Rojnama Amerîka Washînghton Post girtiye.

Dewleta Tirk çapemeniya wan, Serleşkeriya wan û qaşo nivîskar û rewşenbîrên Tirkan di pirsa başûrê Kurdistanê da û bi taybetî di pirsa gelê kurd da dîn û har bûne û bi goştê canê xwe ketine, nizanin çi bikin. Dema li cem wan qala kurd û Kurdîstanê tê kirin, ji nişkave di veciniqin û dikevin şokê, çavê wan beloq dibe û serê wan gêj dibe. Tu divê qey Kurdistan malê bavê wane û ew jî di xweda heq dibînin ku welatê me înkar û îhlaq bikin û wek malê xwe bihesibînin.

Tirka bi fen û fûta welatê me bakurê Kurdistan kiriye bin destê xwe û ev têra wan nake dixwazin bi destê zorê perçên din jî têkin bin bandora xwe. Ji ber ku êdî nikarin eşkere êriş bibin ser başûrê Kurdistanê, îcar bi dizî sûbayên xwe bi kar tînin û bi navê arîkariya Tirkmena ji wan ra çek û sîlahan dişînin û provakasyonan çêdikin.

Ev heştê sale Tirk li Tirkmenan xwedî derneketiye û Tirkmen di dema Sadam da li wan jî xerabî çê dibûn, rojeke dengên xwe nekirin, çima dê kurd hêdî hêdî li Başûr bibin xwedî sîstemek fermî, loma dewleta tirk vê carê karta Tirkmena dixweze bi kar bîne.

Welatê me ji aliyê dewleta Tirk him hatiye dijwarkirin (îşqal) kirin (Occupation) û him jî hatiye dolgirtin (îlhaq) kirin (Annexation). Yanê mesele ne tenê îşqal kirine. Tirk Kurdistanê wek malê xwe dibîne û wisa jî di hasibîne. Ji ber ku Kurdistan di navnetewîde nehatiye naskirin, loma tu kes ji wan ra dabêje, ew îşqalcî û îhlaqçîne. Dema di 1991’î de Sadam Kuwêt îşqal û îhlaq kir dinya ji bona Kuwêtê rabû ser piyan û UNO bi lez û bez biryar li ser biryaran girt û di dawiya dawînda Sedam bi zorê ji Kuwêtê hate derxistin.

Fatih Altayli qunciknivîsê Hürriyetê di 22.04.2003 dinivîsîne û wiha dibêje:

Rêveberiya Amerîka ‘tiştê ku ji tirkan hêvî dikir bi dest nexist’ û li hemberî wê ‘tiştên ku ji kurdan hêvî dikir zêdetir bi dest xist’ û ev yek bi dengê bilind li Washingtonê tê gotin. (Amerikan yönetimi Türklerden ‘‘umduğunu bulamadığını’’, buna mukabil Kürtlerde ‘‘umduğundan fazlasını bulduğunu’’ Washington'da yüksek sesle söylüyor. )

Heta roja ku tezkere ji aliyê Parlementoyê ve hate red kirin jî, armanca rêveberiya Amerîka ew bû ku di îşqal kirina Iraqê da Tirkiyê wek alîgir û piştgîr bi kar bîne û dixwest derfetên xwe bi kar bîne da ku dema pêwîst be bi hev re tevbigerin. Di planên Amerîka da di pêşeroja Iraqê de dihate dîtin ku rola sê welatan heye û sê welat xwedî mafê axaftinê ne. Du ji van Îngîltere û Amerîka bûn û ya din jî îhtîmalen dê Tirkiye ba. Redbûna tezkerê ew plan xiste avê. Piştî wê kurdên bakurê Iraqê şansek bi dest xistin ku ne bi xwe hêvî dikirin û ne jî Amerîka plan kiribû.

Kurdan ew şans baş bi kar anîn. Bi Amerîka ra ketin nava hevkariyake wisa ku tu kes nikare wisa bike. Heke bo hem nijadên xwe nebe ji çek kişandin hem welatiyên xwe. Niha em hîn dibin ku Washington gelek ji serwîsa ku komên kurd ên girdêdayî Barzanî û Talabanî dane wan, razîne. Ew komên ku heta duh jî ji hêla Amerîka re wekî ‘bê bawer û bêserî ‘dihatin dîtin, piştî ku di îşqala Kerkûk û Mûsilê da ji gotina Amerîka derneketin, li ba Amerîka qedrê wan zêde bû. Amerîka jî ji ber peyda kirina şirîk û hevkarekî (partner) nû û bi bawer li herêmê kêfê dike.

Rêveberiya Amerîka niha li formulekê digere ku kurdan ‘xelat’ bike. Her kes jî dizane ku ew formul li xweşa Tirkiyê naçin. (Tezkerenin Meclis'te reddedildiği güne kadar Amerikan yönetiminin niyeti Irak'ın işgalinde Türkiye'yi destek noktası olarak kullanmak ve gerektiği yerlerde ortak harekát imkánlarını zorlamaktı. Amerikan planında Irak'ın geleceğinde 3 ülkenin söz sahibi olması öngörülüyordu. Bunlardan ikisi İngiltere ve ABD idi. Diğeri ise muhtemelen Türkiye olacaktı. Tezkerenin reddi bu planı suya düşürdü. Ve birdenbire Kuzey Irak'taki Kürtler ne kendilerinin beklediği, ne de Amerika'nın planladığı bir şans yakaladılar. Kürtler bu şansı iyi kullandılar. ABD ile hiç kimsenin yapmayacağı oranda bir işbirliği içine girdiler.

Irkdaşlarına değilse de, yurttaşlarına silah doğrulttular. Şimdi öğreniyoruz ki, Washington Barzani ve Talabani'ye bağlı Kürt grupların kendilerine verdiği servisten son derece memnun.

Hele hele işgal ettikleri Kerkük ve Musul'da da ABD'nin arzularına dışına çıkmamaları, düne kadar ABD tarafından ‘‘güvenilmez ve başıbozuk’’ bulunan bu grupların değerini arttırdı. ABD bölgede güvenilir yeni bir ‘‘partner’’ bulmanın sevinci içinde. Amerikan yönetimi şimdi Kürtleri ‘‘mükafatlandırmak’’ için formüller arıyor. Bu formüllerin Türkiye'nin pek hoşuna gitmeyeceğini ise herkes biliyor.)

Fatih Altayli dîsa bi van gotinên jorê wek (Bi Amerîka ra ketin nava hevkariyake wisa ku tu kes nikare wisa bike.) û (Ew komên ku heta duh jî ji hêla Amerîka re wekî ‘bê bawer û bêserî ‘dihatin dîtin, piştî ku di îşqala Kerkûk û Mûsilê da ji gotina Amerîka derneketin, li ba Amerîka qedrê wan zêde bû.) ji kurda ra çêr û heqareta dike û gelê me biçûk dixe û bi taybetî ji birêz Mesût Barzanû û birêz Celal Talabanî ra dibêje kesên ‘bê bawer û bêserî ‘.
Lê belê Hurriyet û Fatih Altayli nizanin ew ber çavê gelê kurd zûda bûne pênc quriş û qîmeta wan li cem kurdan nemaye û ew bixwe li cem kurdan wek ‘bê bawer û bêserî ‘ têne naskirin û tenê bi derew, dek û dolaban roj bi roj amrên xwe dirêj dikin. Derewî barbarî û talanî karê dewleta tirk û çapemeniya wane. Cê derew lêye tu car rastiyê nizanin û nasnakin. Derew ji xwere kirine pîşe (meslek).

Dewleta Tirka, çapemeniya Tirk, Serleşkeriya Tirkan, nivîskar û qaşo rewşenbîrên wan jî wek derewînê cotkarê çivanok ku navê wî Alî Abîd Mînkaş e, di dema şerda li Iraqê balafireke Amerîka ketibû û wî digot min bi tifinga xwe ew balafiroka bi navê Apache (apaçî) xist û niha jî înkar dike û dibêje ev derewe, min nexist. Rojek wê mutlaq bê ku Dewleta Tirka, çapemeniya Tirka, Serleşkeriya Tirkan, nivîskar û qaşo rewşenbîrên wan jî dê wek Alî Abîd Mînkaş bêjin me heta niha derew kir.

Ji ber ku cotkar Alî Abîd Mînkaş, derewek wisa mezin kiribû, rojnamên Amerîka di rojnamanda henek û laqirdiyên xwe bi wî dikirin û wiha digotin:

DYA dema ku bihîst Alî Abîd Mînkaş here masîyan bigre, fîloya xwe ji kendavê (Körfez) kişand.

Helîkopterên şer ên bi navê Apache yên herî nû û moderin. DYA van balaforokên şer nafiroşe kesî.
Apache gotineke Îndûyane û navê qebîleke Îndûyane, li Amerîka pir navdarin ji ber ku ew pir şervanên mezinin û navê wan jî Apache ye.

Eger rojek dewleta tirka wek Sedam Huseyîn têk here, çapemeniya wan û qunciknivîsên wan jî dê pêra têk herin, ji ber ku di avakirina Tirkiyê de ku her tişt ji nûve ava bibe êdî hewceyî derewçîna namîne û ewê jî wek Wezîrê seyar Sehaf bê kar bimînin.

Evan gotinana ne xewn û ne jî xeyalin. Kê bawer dikir ku Sedam Huseyînê tol têk here.

Bila Hürriyet êdî tiştekî tu car ji bîr neke. Dem êdî ne wek berêye ku Hürriyet kînga dilê wî bixweze ji kurdan ra çêran bike û gelê me biçûk bixîne. Emê dinyayê di serê Hürriyeta hilweşînin. Em jî êdî qasî wan qanûn û nîzamên cîhanê dizanin û dizanin jî çi bikin.

Oktay Ekşî ser qunciknivîsê Hürriyetê jî di her derfetêde êriş dike gelê kurd û kurdan biçûk dixe û êriş dike kesên ku Tiriyê rexne bikin. Cidahiya (ferqa) qunciknivîsên Tirkan Oktay Ekşi û yên din eve:

Ji ber ku Oktay Ekşi di raya giştîda bi taybetî di nav çapemeniya cîhanê de baş tê nas kirin, loma ew di nivîs û gotarên xwe de pir bi baldarî (diqet) tev digere û bi awayek dîplomatîk bersiva tiştan dide.
Lê belê şovenîzim û nijanperestiya wan ew kirine pir rewşek xerab, loma çiqas jî bi diqet bin, nikarin xwe ji gotinê tehdît, şantaj û çêran xelas bikin.

Oktay Eşi di nivîsa xwe da 18.04.2002 wiha dibêje:

Tu tirkî yan biyanîyî? (Türk müsün, yabancı mısın?)

Êdî em dixwazin ew kesên ku li ser vê axê dijin yan ‘nasnama tirk wek a serdest (bilind) û yekem qebûl bikin û wek kesên ku ji mafên hevpar ên vî welatî sûdê bigirin û bijîn, yan jî dê statûya biyaniyan qebûl bikin. Mafê hilbijartinê yê wane... (Bu topraklarda ya ‘‘Türk’’ üst kimliğini içlerine sindiren ve bu ülkenin eşit haklardan yararlanan bireyleri olarak yaşayacaklarını, yahut da yabancı statüsüne razı olacaklarını artık görmelerini istiyoruz. Seçme hakkı onların...)

Oktay Eşi di nivîsa xwe da 30.04.2003 vê carê jî wiha dibêje:

Dewleta Bêteşe (Kaba devlet...)

Ya çarem...’Ma bi salan hûn nebûn ku we ewka xwe nediçirand û nedigot? “Bila tirkên li vir bibin hemwelatiyên Almanya û ligel me entegre bibin” (Dördüncüsü... ‘‘Buradaki Türkler Alman vatandaşlığına geçsin de bize entegre olsun’’ diye yıllardır bilmem nerenizi siz yırtmıyor muydunuz?)
Her wek ku hûn dibînin Tiriye bi heqaretek pir mezin re rû bi rû ye. Her tirkekî ku bi qasî zerekê şerf û rûmeta wî hebe, wezîfa wane ku vê yekê ji kesên heqaretê dikin ra nehêlin.(Gördüğünüz gibi Türkiye çok ağır bir hakarete maruzdur. Bunun, hakaret edenin yanına bırakılmaması, zerre kadar onuru olan her Türk'ün görevidir.)

Niha Oktay Ekşi di vî nivîsa xwe da dewleta Almanya bi taybetî eyaleta Saksonya Jêrîn (NS) rexne dike û dibêje, çima ew ji me ra dibêjin ‘Dewleta Cinawira’. Ji ber ku Almanya dewleta Tirk jî kiriye nav lîsteya 24 dewletên ku ew dibêjin dewletên Cinawir (Schurkenstaaten). Ji ber ku kesên ji wan welatana werin Almanya, bona girtina vîzê dê li gel wan muamilyek taybetî bê kirin. Dewleta tirk, çapemeniya wan û nivîskarên wan dema rexne li wan bêne kirin, ew jî bi rexnên maqûl bersiv nadin, eger ji destê wan were, ewê wek kalikên xwe Osmaniyên barbar wê şûrê xwe bigirin û herin serê xelkê je bikin, welatê wan talan bikin û tar û mar bikin.
Ez dixwazim li vir ji Oktay Ekşi çend pirsan bikim.
Ew dewleta hûn diparêzin, heta niha ji bilî xerabiyê çi daye gelê xwe?

Ew rojnameya hûn tê da ser qunciknivîsin, ji bilî kîn û nefretê li dijî gelan çi dizane bike?

Ew rojnama hûn tê da dinivîsînin ji bilî berevajîkirina (çarpitma) dîrokê wek din çi dizane bike? Hûn pir caran di nivîsên xwe da qala nasnama jêrîn (alt kimlik) û nasnama jorîn (üst kimlik) dikin, hûn ji van gotinana çi fam dikin?

Hê li Tirkiyê dema kurdekî derê pêşiya dadgehê û ew kes kurdî biaxive, dadgerên (hakim) we jê ra dibêjin ‘tu bi zimanekî ku nayê fam kirin diaxivî’.
Hê li Tirkiyê ne di zangona bingehî û ne jî di tu biryarek tirkan da yek gotinek kurdî tê da derbas nabe û hê bi awayek fermî kurd tên înkar kirin, hûn ji di her firsatê da qala nasnama jêr û jor dikin, hûn çi ji van gotinana fam dikin?

Eger hûn qaşo rewşenbîrên tirkan û dewleta we bi vî aqilî tev bigerin û rastiyê nas nekin, heroj bi gotinên xerab êrişi gelê kurd û kesên Tirkiyê rexne bikin, bikin, hûn tu car ser nakevin, hûnê têk herin.

Dewleta we van rojana heroj notan li ser nota dide dewleta Amerîka, wey li Kerkûkê wiha, wey li Mûsilê awha çû. Hûnê bi vî aqilî hê pir notan bidin. Hetanî ku têk herin. Lê ez bawerim hûn bixwazin an jî nexwazin, hûnê rojekî mecbûr bin rastiyê qebûl bikin lê ez hêvîdarim wê aqibeta ku hate serê Sedam Huseyîn ji bo we jî ne dereng be.

Ji ber ku van rojana pirsa komkujiya ermeniya li Firansayê gelek tê minaqeşe kirin ji bona ku ji bo bîr anîna (monument) komkujiya li Parîsê heykelê muzîkvanê ermeniya yê navdar Komîtas hate danîn, Özdemir İnce di nivîsa xwe ya 22.04.2003 da dibêje, “Derewa herî alçax a dîrokêye”(Tarihin en alçak yalanıdır) û dîsa Hürriyet dinivîsîne, dibêje dewlet wê arşîvên osmaniya vebike bila derewê derewçiya derê meydanê ku komkujiya ermeniya çê nebûye.

Êdî tirk arşîvê xwe jî vebikin, kêra tu tiştekî nayê. Tu kes êdî bawer nake ku ew arşîv, arşîvên rast be û mirov bikare wek çavkanî bi kar bîne. Madem ku rast û durustin ev heştê salin çima ew arşîv nehatine vekirinê?

Dewleta tirk pirsa kurd û Kurdistanê, qir kirina kurdan û komkujiya ermeniyan ji xwera kiriye fobî (saw).

Ez dewleta Almanya ne diparêzim û ne jî avukatê wanim lê tiştên Oktay Ekşî li jorê dibêje ku Almana heta niha ewka xwe diqelaştin û digotin bila tirk bibin hem welatiyê Almanya û bi vî awayî entegre bibin, van gotinên Oktay Ekşî pir derewên bêteşe (kaba) ne. Ji ber ku Almanya tu car nexwestiye ku bila ne kurd, ne tirk û ne jî biyaniyên din bibin hem welatiyên wan, eger ji destê Almana were wê di rojekê de me hemiyan bikin der. Gelo bê fam û derewçînên wek Oktay Ekşi dizanin mirov çawa li Almanay dibe hem welatiyê Almanya?

Bila kerema xwe zehmet bixwe, dema ku hat Almanya vî pirsê ji tirkan pirske û ez dizanim dê bersivek çawa bigire.

Rojnameya Hurriyetê ji destpêka hebûna xwe heta îro di her derfetekê (firset) de çêr û heqaretan li gelê me dike.

Wekî tê zanîn rojnameya Hurriyetê di rûpela yekem de di logoya rojnamê de ala Tirkiyeyê heye, di bin alê de kalê wan e (Mitoyê Beton) û li jêr kalê xwe jî dinivîsin: “(Türkiye Türklerindir) Tirkiye welatê tirkan e”. Ev gotin tenê bi serê xwe gotineke şowenîstî ye û bi vê gotinê gelê kurd û hemû gelên li Tirkiyeyê înkar dikin. Ev gotin tenê rûreşiya wan nîşanî cîhanê dide.

Ez dixwazim bang li gelê xwe bikim û ji wan re bibêjim her çiqas karê me zor e jî divê em di hinek mijaran de bi reaksiyonên xwe bi awayekî bi sebir û bi siyaseteke biaqilî tevbigerin û derfetê nedin wan talankeran ku li hemberî me zimandirêjiyê bikin.

Ez bang li hemû kesan dikim li dijî vê helwesta Hurriyetê ya reşkirina neteweya me derkevin, bêdeng nemînin û giliyê Hürriyetê li Konseya Almanya Federal li Bonê bikin û li Dadgeha Almanya dozê li Hurriyetê vekin. Gotinên wiha ”Kurd talankerin” û ‘bê bawer û bêserî ji bo hemû gelê kurd heqaret e. Divê em vî tiştî tucar xebûl nekin û dengê xwe dijî Hürriyetê bilin bikin.

Hürriyet li Ewropa li gorî biryara Çapemeniya Almanya derdikeve. Her kes û her kurdekî li ku derê dijî ferq nake dikare giliyê Hurriyetê bike. Wekî ku min li jorê jî diyar kir. Ez li jêrê navnîşanên her du destgehan jî didim.

Ev navnîşan, telefon û faksa Konseya Çapemeniyê ya Almanya ye.

Deutscher Presserat
Gerhard-von-Are-Str. 8
53111 Bonn

Tel: (0049) 228 - 985 72 - 0
Fax: (0049) 228 - 985 72 – 99

Ev jî navnîşan, telefan û faksa Dadgehê ye ku rojnameya Hurriyetê jî girêdayî wê ye.

Amtsgericht Offenbach
Kaiserstraße 16
63065 Offenbach am Main

(0049) 69 - 8057 0
(0049) 69 - 8057 435

Nişe: Min di vî nivîsa xwe de, nivîsa xwe ya 04.03.2003 ku min weşandibû jî wek
çavkanî pêk anî.