MÜMTAZ KOTAN : KUZEY KÜRDISTANLI AYDINLAR, GÜNCEL, SOMUT PROGRAMLAR, VE KEMALIST ÜMMETCILIK ÜZERINE...
MÜMTAZ KOTAN : KUZEY KÜRDISTANLI AYDINLAR, GÜNCEL, SOMUT PROGRAMLAR, VE KEMALIST ÜMMETCILIK ÜZERINE...
BİRİNCİ BÖLÜM
Türkiye’de, Kuzey Kürdistan ve bir bütün olarak Kürdistan mücadelesinin programatik hedefleri eskisinden daha ustaca karartılmaya ve tarih bilincimizin ise bir daha ayağa kalkmamak üzere köreltilmeye uğraşıldığı zalim bir geçitten geçiyoruz. Anlayacağınız, "Uzun İnce Bir Yoldayız" söylemi hala anlamını koruyor gibi.. Herkes kafasına estiğini istediği biçimde kullanmaya, açıklamaya çalışıyor.
Bu aşamada ağır bir yenilgi yaşadığımız besbelli. PKK ile özdeşleştirilen son 20 yıl hemen bütün TC yetkililerince yok sayılmaya başlandı. Evet,onun şahsında sürüklendiğimiz bu ağır ve o kadar da haksız, adaletsiz yenilginin en zor yanı da, PKK’nın bu süreci keyfince geride bırakıp, daha net ve TC’yi haklı kılan programlarda tümüyle olmasa bile çoğunlukla onun yanında yer almış olmasıdır. Artık istenilen biçimler de kullanılabilen bir araç haline dönüşmüş durumda. Elbette, PKK’nın bütün militan ve kadrolarını bu belirleme içinde ele alamayız. Her şeye karşın PKK ile özdeşleştirilen bu yenilgi sürecinin de adını mutlaka koymamız gerekiyor. PKK’lı eski / yeni militanlar yada kadrolar insaflı durmak, kendi dışındakilere yıllardır söylediklerinde geri adim atmak, özür dilemek zorundalar. Elbette PKK dışındakilerin eksiklikleri ve yanlışlarının göz ardı edilmesi de gerekmiyor.
Şimdilerde İmralı’da bulunan ve PKK'nın "tapınılan" lideri resmi söylemlerinde sık sık TC'yi haklı kılan savunmaları ile yenilgiyi tescil de ediyor. Son günlerde daha da ileri giderek “programlar oturdu” diyor, Kürtlere çağrılar yapıyor “eşeklik etmeyin” de diyor. Bu da geldiğimiz yeri ve PKK’nın duruşunu açık gösteriyor. Diğer Kürt hareketlerinin, aydınlarının yapacağı buna seyirci olmak değil karşı koymaktır.Ama bir şey yapmıyorlar,yapamıyorlar, yapamıyoruz. El hak aydınlarımızın büyük bölümü dedikodu ve birbirlerini çekememek ile meşgul. Hele internet kanallarında takma adlarla dolaşan bir iki meddah da oraları panayıra çevirmişler. Oysa aydınlarımız, siyaset biliminin gereklerine uygun bir tavır geliştirmek, bunu yaparken de “kabadayı” kesilmemek, onu yada yirmi yıllık gelişmeleri de küçümsememeyi bilmelidirler.
Yenilgi zor, şartlar kötü ama küçülmüş gruplar ve tek tek aydınlarımız, ulusal kurumlarımız, ulusal bir program etrafında durmak, hiç olmazsa koşulların dayattığı programları gereği gibi savunmak ve bunun mücadelesini vermek zorundalar diye düşünüyorum. Evet, bu mücadele son derece zor ve büyük efor istiyor, bundan önceki dönemden daha ağır olduğu da bir gerçek..
Eğer, Kürt aydınlarında biraz namus varsa ve PKK’ya, Öcalan'a yada başkalarına dönük eleştirilerinde ciddi iseler bu dönemi baştan savamazlar. Çünkü, eleştiri bedavadır, kolaydır ve aydınlarımız eleştiriyi çok severler.Böylesi içinden çıkılmaz geleneği içimize yerleştirmede en büyük günahkar ve pay sahibi de aynı zamanda PKK. ( ... )
Ama, kimse eleştirdiğini düzeltmede, onun yerine gerekli olanı koymada ortada gözükmez.. ”Eskiden” “illegal” olanlarımız “legal duruş” göstererek her türlü eleştiri özgürlüklerini kullanırlardı. “Evliya cinsi” olan bu tür insanlar bütün sorumlulukları ve çalışmayı da başkalarına yıkmada çok başarılıydılar. Kimse onları görmesin, bilmesin ve hesap soramasın isterlerdi.. Şimdi “imaj değişikliği” oldu, bu kez tersine legal olanlarımız “gizlenmeye” başladılar. Mücadeleyi kancık yöntemlere ve yalan mekanizmasının çağdaş versiyonlarına bağlayarak, her türlü pislik üretmeye çalışıyorlar.. Düşlerini süsleyen Türkiye maceraları, anıları ve bitmek tükenmez “uzun gecelerin” sesli görüntülü Ukrayna dilberleri ile saatlere varan İnternet sohbetlerini ört bas etmenin bir yanı da takma adlarla her önüne gelene veryansın etmede duruyor. ( .. .)
Bunlar, mangalda kül bırakmayan aydınlarımız keşke burjuva olabilselerdi.. Ama maalesef azınlık da olsalar bizim küçük burjuvalarımız. Markacı, kaçak dövüşen ,hain, dönek ve de bozguncu takımı. Demokrasi kültüründen uzak, nesilleri tükenmeye yüz tutmuş bu Türk “Solu” patentli takım için Küçük burjuvalar dememek için çok zorlandım, özen gösterdim ama olmadı..
Kürt aydınları arasında eskisine göre programatik mesafelerin çok daraldığını kabul etmeliyiz. Ancak,ulusal bir platforma, programa çıkmamız için daha da yakınlaşma zorunda olduğumuz bu zor boğazdan geçerken, yukarıda sözünü ettiğim bozguncu, kendi dümenine bakan, emir komuta altındaki erat takımına da dikkat etmek gerekiyor. ( ... )
Hepimiz bunlardan bir ikisini tanıyoruz,ama bütün bir KÜRDİSTAN için genelleme yapamayız.Bunlar azınlık da olsalar, aslında bütün çabaları kendilerini tartıştırmamaktır. Bunun için pusulara yatan, saldırgan, teşhirci ve iftiracı olan TC’nin bu yeni gönüllü misyonerlerinin işleri şişiren, abartan yanları da aldatıcıdır. onların ortak özellikleri hiç bir dönem mücadele içinde gereği gibi olmamaları ve bedel ödememeleridir.. Her dar boğazda sıyırmasını becerdiler. Çok laf etmede ve “bilimsel” görünmede de “başarılarına” diyecek yok. ( ... )
Buraya bir parantez açarak, konunun anlaşılması için tarihsel süreç bakımından kısa bir belirleme gerekiyor.
Bugün gelinen yer itibariyle, tartışılandan daha ileri olmak kaydıyla Kürt Sorunu'nun çözüm önerileri Türk Burjuvazisi tarafından kendi programı ve çıkarları gereği de olsa her zaman önemsenmiş, ama Kemalizm’i asla aşamamıştı. Gerek Türk Sanayi / İşadamları dernek ve birliklerinin münferit, gerekse bir bütün olarak "Türk Burjuvazisinin" zaman zaman öneri ve raporları hatırlardadır. onlar her zaman KÜRDİSTAN’I bir pazar olarak ele aldılar,ama oraya giremediler. Kemalizm kendi bilmişliği ile sınırlı Türkiye dışı sermayeyi alana soktu, ama Türk burjuvazisini sokmadı. Devlet teşebbüsleri ile bölgeyi elde tutmayı, denge sağlamayı yeğledi. Bütün karayolları, hava limanları, demir yolları, orman işletmeleri, eğitim, sağlık alanları vb..'yi de askeri kod ve şifrelere bağlayarak idare etti.
Yeni dönemin projeleri de hep ağırlıklı diğer devlet yatırımlarıdır. Dolayısıyla Kürt Burjuvazisi hiçbir zaman devlet içinde Türk Burjuvazisinin bir parçası bile olmadı, olamadı. Ama, Türk “Solu” ve “Sosyalist” hareketi ve sözcüleri de bunu adlandırmadı,hiç bir zaman Kürt Burjuvazisi demedi, onlara işbirlikçi gözüyle baktı.. Kürt demokratlarını, solcularını ve yurtseverlerini de utangaç taklitçiler olarak biçimlendirip, "bilimsel önermelerle” bir tekerlemeyi de onlara dayattı, durdu.. Nihayet Kürt burjuvazisi kendi yapısal zorunlulukları yerine devletin Acentelerinin komisyoncuları olarak gelişti, giderek Türk siyasal partilerinin çıkar ilişkileri içinde palazlanarak, esas sorunun çözümü için alternatif ulusal bir sınıf olamadı.Ya Türk siyasal mafyasının yada devletçi geleneğin misyonerleri, dama atları olarak kaldı.. Türk proletaryasının gücü bölünmesin diye Kürt proletaryasına da ad takılmadı, takılmasına müsaade edilmedi. Elbette burjuvazisi olmayan bir proletarya yada emekçi sınıfta olamazdı, olamadı da.
Giderek yerleşen Kürdistan kavramı ve ona bağlı Kürdistan Küçük Burjuvaları, Demokratları, Marksistleri, Proletaryası, Yurtseverleri, Ağaları, Beyleri, Burjuvaları vb.’ de Kürt Ulusunun bütün öğelerini isimlendirmekteydi. Kürt Ulusunun Kendi Kaderini Tayini onun egemen ulustan ayrılarak, bütün öğeleriyle birlikte kendi ulusal devletini kurmasının gereğini ifade ediyordu. Tabir caizse Kürt Ulusu “boşanma hakkını” kullanmak, ayrılmak istiyordu. Türk Devletinin “esas sahipleri” Kemalistler onun, “Sosyalistler” de “enternasyonal” görevleri nedeniyle Türk proletaryasının “bölünmesine” müsaade etmeyerek aynı kapıya çıktılar..
Kürt Ulusal Sorunu’nun Burjuva zorunlu çözümü, Marksist öngörüler gereği yapılmasına ve Sovyetlerdeki ulusal sorunun iğdiş edilen pratik yanlış görüntülerini reddetmesine karşın aforoz edildi. Hatırlanırsa 1977’lerde Türk “Solu” ve özellikle Kürt “Solu” süreç içinde bizlere kulp takarak, "burjuva milliyetçiliği, Barzani uşaklığı" gibi suçlamalarla doğruların karartılmasına çalışmışlardı.
O dönemler 1978’lerde içimizdeki ayrılıklar da bundan olmuştu.Bize dönük 1. Tasfiye Hareketinde, haksız ve adaletsiz bir biçimde, o gün için sorumluları “belli olmayan” yerlere savrulan birçok arkadaş, ”solculuklarından” “utanma” ayağına sürecimizi berbat ettiler.( ... )
Kürt burjuvazisinin gelişmesi için aday olan ağa ve beyler de hedefe konuldu. "Utandığımızdan" bunlar "hedef değil engeldir" dediğimiz zaman, bu cesaretimiz nedeniyle üzerimize çullandılar. Aslında engel bile değildi, gerekliydi. Bölgemiz feodal-aşiret toplumu ve Türkiye’nin gelişmemiş bir alanı olarak ele alındı, programlandı. Bugün gelinen yerde yine aynı terane ile Kürdistan bölgesel geri kalmışlık düzeyinde sunuluyor. TC’nin Ümmetçi Başbakanı da buna dayanarak “Türkiye’de Kürt Sorunu olmadığını“ söyleyebiliyor.
Nihayet biz bir ulustuk. Her şeyi ile bir ulus.. Kürt burjuvazisi geliştiği zaman, işlerine geldiğinde söyledikleri genel "yurtsever iş adamları" türeyince, Kürt sorunu da gündeme dayanacaktı.Buna engel olunamazdı.Sorun pazar sorunuydu, ulusal çözümler gerektiriyordu, buraya burjuvazi Kürtçe ve onun gereği kültürlerle yatırım yapmak zorundaydı. Türk Burjuvazisinin, ötekilerin milliyeti olurda niçin Kürt burjuvazisinin milliyeti olmasın.
İşin içinden çıkılamayınca ulusal soruna soyut ve çözümsüz Sovyet modelleri önerilmeye başlandı.İşin üstünü örtmek için ne gerektiyse yapıldı. İlginç bir gerekçe ortaya çıktı; bu kez, ulusun Kürdistan’da şartları oluşmamış denilmeye başlandı.. 25 Arap devleti aynı pazar etrafında oluşabiliyor, ama Kürtlerin ortak bir pazar etrafında olmadıkları gibi bir varsayım ve yanlışla ulusal Kürt sorununda çözüm ertelenerek, Türkiye’deki sözüm ona iktidar mücadelesine dönüştürülüyordu. Bunu da daha sonra PKK'nın evini başına yıkan aklı evvel bazı "Teorisyenler" yapıyordu..
Oysa, Sovyetlerde ulusal sorun hiç bir zaman çözümlenmemişti, ulusal sorunda beyaz-merkezi Rusya’nın “selameti“ için diğer ulusların bütün talepleri Kongre kararları ile ertelenmişti. Stalin bu kararların uygulayıcısıydı..70 yıl sonra bütün diğer ulusların ilk elde ulusal taleplerle ortaya çıkışları bir şeyler anlatıyordu sanırım. Bu teoride olmayan ve gizlenen pratik uygulanışa karşı koyuşumuz,bunu geniş bir metin haline getirişimiz de saldırıya uğradı. Anti - Sovyetik duruşumuz anti - Marksizm ile bir sayıldı. Horlandık, küçümsendik ; hem dışarıdan hem de içimizden ateş hattına düşürülerek telef olduk. Giderek Türk proletaryasının iktidar mücadelesi Kürt proletaryasını da görevi olmayan, her nedense yalnız bize önerilen enternasyonal bir varlık olarak ele aldı; burjuvazisi olmayan bir heyula yaratılarak,Türk proletaryasının ( Maşallah’ı var ) eklentisi olmaya, onun sendikal mücadelesinin içine hapsedilmeye mahkum etti..
Zaten enternasyonalizm ulusal sorunun çözümüne başlı başına engeldi. Enternasyonal anlayış ile ulusal sorun çözülemezdi.. Bu sahte anlayış bizim başımıza yıllar önce nasıl çorap ördüyse, bugün de ona benzer atraksiyonlarla tümden programlarımız ertelenmek isteniyor. Güney ve Doğu Kürdistan da yıllarca böyle bir anlayışın kurbanı olmuştu. Bereket versin ki, Güney Kürdistan’da son dönem meydana gelen durum ve çözümler Kuzeydeki oyunları şimdilik kısmi olarak durdurmuş gözüküyor. Bugün orada burjuva anlamda ve ulusal sorunun çözümünün gereği bütün bir ulus öğeleri en üst düzeyde bir çözüme onay veriyorlar. Kuzeyliler, bizimkiler dışarıdan gelişmeleri bön bön seyrediyorlar.Bir özeleştiri vermeden ve olan biteni de gereği gibi ifade edemeden Güney Kürdistanı dolaylı sahiplenmek zorunda hissediyorlar kendilerini. Deyim yerinde ise, bütün siyasal yaşamları boyu karşı olanlar "çıkarlarının yeni biçimleri içinde" kimseye de "parsayı" kaptırmak istemiyorlar! Bir ayakları Avrupa’da, biri orada sebebi ziyaretlerini de açıklama zahmetine katlanmadan gidip geliyorlar. ( ... )
Eğer Kuzey Kürdistanlılar açısından,Kürdistan Ulusal Kurtuluş Mücadelesinin Marksistlerden Milliyetçilere kadar bir yelpazeyi taşıyacağı, sosyal demokratlardan,liberallere ve sosyalistlere, bütün ulus öğelerini kucaklayacağını öğrenenlerin sayısı çoğalmışsa iyi ! Artık geniş bir cephe ve bir o kadar geniş reflekslerle bütün bir KÜRDİSTAN’I kucaklama anlaşılmışsa sevindirici. Değilse,işi idare ediyorlarsa kötü.. Bu strateji gereği kendi coğrafyasında bağımsız demokratik bir Kürdistan için bütün öğelerinin programları işletilebilirdir, buna engel yok. Yeter ki dönemi, içinde bulunulan koşulları ve ulusal çıkarlarımızı bilelim.. Evet, Kuzey Kürtleri en çok bu dönem örgütlü durmak zorundalar, bu örgütlülük Güney için de gerekli. Ama, bu biçimsel değil, göstermelik değil gereğine uygun olmalıdır. Bölge dengelerini iyi gözetmelidir. Ama, aşiret toplumu gibi varsayımlarla hala saldırı hattı oluşturmaya, bazı Güneyli ulus öğeleri ile gizli flörtler yapmaya çabalayan bir takım Türk "Solu" ve Kuzey Kürdistanlı bazı örgüt ve kadroların gerek bize dönük 1978/79 1. ve 1991 2. Tasfiye Eyleminde ve gerekse Kuzey Kürt Hareketine dönük 1998 ve sonrası Genel Tasfiye Hareketi’nde kıymeti harbiyeleri yoktu, şimdi de yok. Şartlar onları ayakta tuttu, onlara yol verdi o kadar. Neylersin “kader” bu. “Yavuz Hırsız” misali her dönemi kendilerine yontabiliyorlar. Bundan utanması gerekenlerin dönüp arkalarına bakmaları gerekiyor. Rantlarını bizim acılı dünyalarımız ve mücadele eforumuz üzerine inşa eden bazı Kuzeyli kadroların birçok koşulu değişen bu süreci de önde geçmeleri mümkün değil.O nedenle terbiyelerini takınmaları en iyisi..
Şunu da ekleyeyim, biraz daha gerilere gidersek, biz daha DDKO döneminde Türk Burjuvazisi önünde Kürt taleplerini o günün koşulları ve örgütün niteliğine uygun belirtirken de bugünlerden ileride legal programlar sunmuşuz. O yapılanmaya Kemalist diyenlerin, kınayanların, küçümseyenlerin özellikle PKK'nın yanlışları ortada. O talepler çok çok ilerideydi ve el yordamı ile de bulunmamıştı. ( ... )
İyi bilsinler, 20 yada 30 yıl bizden o kadar çok şey götürdü ki, ödediğimiz tamiri mümkün olmayan o kadar büyük bedel var ki, bunun önünde birileri çıkıp bu iş bitti diyemez.Hele hele bize saldırı merkezleri oluşturanlar,ağır yanlışlar yapanlar hiç bir şey diyemezler. Bunu, en azından kişilik haklarımıza ağır bir tasallut ve terbiyesizlik sayarım.Onlar, "bu işi bitirsinler", mücadelenin rantını toplaya dursunlar,iş bitmedi,bitmez de..
Başa dönersek, eğer Kürtlerle ilgili TC’de bir değişiklik olduğunu öne sürüyorlarsa, bunu alt programlarda ele alıp Kürtler için değişiklik olmadığını, daha çok gerilere götürülmek istenen bir programın gündeme taşındığını görebiliriz. Açık adını koyalım, övülerek sunulan bu değişiklik nedir? Bize ağır acılar veren devletin bütün siyasal süreçlerinde bu değişiklikleri övgülerle savunanlar, ellerine kaynağı belli olmayan bir biçimde geçirdikleri manivelalar ile her şeyi kendi çıkarlarına dönüştüren bazı aydınlarımızdır.
Avrupa’dan sağlanan olanaklar yada çalışarak kazanılmış birkaç “kuruşla” yapılmış doğal “yatırımların” hatırı için üzerlerine görev olmayan biçimlerde TC’de değişiklik olduğunu söyleyenlerin ve övüp duranların yolları açık olsun. onlar “Kürtçülük” de yapabilirler.Hatta telefon ederek bizlere Ege sahillerindeki “villa” tarifleri vererek,karşılarında selamlaştıkları eski dost ve arkadaşlarıyla birbirlerine rakı kadehlerini kaldırdıklarını anlatabilirler. Keşke evleri, barkları, yatırımları Kürdistan’da olsaydı gam yemezdik ve TC’yi övme için, onda değişiklik olduğunu uydurarak, ona demokratik kılıf geçirmelerine bir neden de olmazdı ! "Bizimkilerden" yana bu görüntü benim açımdan esasa ilişkin değil. Ama son derece acı verici. Çünkü ödenen ağır bedeller var. ( ... )
Türkiye’nin Avrupa Birliği yolunda herkesi kendisine mecbur tutan tarafına gelirsek, burası daha vahim. TC başlı başına Av. Birliği için bir külfet olduğunu unutuyor yada öyle gösteriyor.. Türkiye’nin külfet olacağını Almanya da diğerleri de belirtiyorlar. Bu tür ülkeler verdiklerinin onlarca katını birlikten alıyorlar. TC de alacak.Yani ağır bir külfet. Bu gerçeğe karşın İstanbul’dan yada gelişmiş bazı yörelerden sınırlı görüntüler verip Avrupa’yı kandırmak işe yaramaz. Yunanistan yılda 1,5 milyar dolar vererek Avrupa’dan 4,5 milyar dolar alıyor, bu bile ağır sayılıyor, siz Türkiye’yi düşünün ne büyük bir külfet. Ama kabadayı ağzı ile Avrupa’yı kendilerine mecbur tutmadan da edemiyorlar.
Türkiye’deki Kürt Sorununun Av. Birliği kriterleri içinde çözümü esas olarak TC’nin demokratikleşmesi, terbiye edilmesi giderek “İşte sizin bir baş ağrınız var onu da halledin, yasal çerçeveye koyun ki birliğe gelebilesiniz”dir. Av. Birliği dışında bölgede başka programlar da var. ABD, Japonya, Rusya programları vb.. Avrupa Birliği kriterleri dışında uzun vadede diğer parçaları da içine alan bir Kürdistan projesi gündemde duruyor.. Uzun vadede Kafkas petrollerinin körfeze bağlanması böyle bir gündemi sıcak tutuyor. Bölge devletlerinden İran ve Türkiye’yi yakından ilgilendiren bazı projeler bu devletlere müdahaleyi de içinde taşıyor aynı zamanda. Panik bu, bölge devletlerinin telaşı bu.
1. sırada da elbette,geleneksel yöntemleri, Kürdistanı harabeye çeviren, bir mezarlık yapan TC geliyor.Irak müdahalesi’nde de TC, yine alışılmış ve herkesi kandıran, ahmak yerine koyan politikalarını işletmek istedi.Ama başaramadı.Gönlünde, Kıbrıs’ta o günün koşullarını kullanarak yaptığı gibi,hemen alelacele Kuzey Irak’a girip orada da “Kuzey Irak Türk Cumhuriyetini” kurmak vardı.İşin can alıcı yanı bu. Ama, bunu üstü kapalı tutarak, hedef şaşırtarak başka şeyleri bahane ederek durmaya çabaladı, yutturamadı.
Başbakanından Dışişleri bakanına her gün yalanlar sıraladılar. Müdahale sırası ve sonrasında Irak’a asker yollama sorununu “Amerika istemedi, meclisten karar çıkmadı, biz asker göndereceğiz, İslam alemine yardımcı olacağız, vb..” gibi birbirini dışlayan demeçlerle işi idare etmeye çabaladılar. Ama,emellerine nail olamadılar. Bu kez de,yine bildiğimiz Osmanlılık ruhunu galeyana getirip,ucuz politikalarla bölgede provokasyonlara yeltendiler. Velhasıl yüzlerine gözlerine bulaştırdılar. Irkçılığın ilkel versiyonları ve politikanın en alt düzeylerinde kamu oyuna sunulan biçimler sergilediler. Yalnız Kürt düşmanlığı değil, birçok uluslararası kural ve protokol ilişkilerini de ayaklar altına aldılar. Dışişleri Bakanlığı “Irak’ta gelişmeleri izliyoruz, gerekirse müdahale hakkımızı kullanırız” diyerek çok ileri gitti. Bunu da “Amerika buralara kadar gelerek müdahaleler yapıyor, biz niye yapmayalım” demeye bile getirdi. Bundan öte protokol gafları anlatılacak gibi değil. Irak Geçici Hükümeti’nin Kürt Dışişleri Bakanı H. Zebari için söyledikleri utanç verici.Ne zaman ki, ABD Dışişleri Bakanı Powell ve Zebari’nin yan yana duruşuna kadar. O zaman biraz geri adım attı. Bazı Türk TV kanallarının genel yayın yönetmenlerinin emir ve komutası ile “alımlı - çalımlı ve de terbiyesiz spikerlerinin” Zebari’yi sunuşları da azalmış oldu. Diyorlardı ki,“PEŞMERGE ZEBARİ...” Olsun, PEŞMERGELİK her baba yiğidin karı da değil..
Yine, Irak Geçici Hükümeti Dönem Başkanı C. Talabani ve Dışişleri Bakanı H. Zebari’nin Türki- ye’ye gelişlerinde yapılanlar ibret verici. Hükümet ve devlet başkanlığı seviyesindeki bu ziyaret sırasında, Talabani ve Hişyar’a dünyada eşi görülmemiş bir aymazlıkla davrandılar. İtile kakıla polislerin arasında gizli kapaklı bir biçimde karşılandılar. Olayı TV’lerde seyrettiğimde onurum rencide oldu.. Bunun ötesinde Devlet Protokolü gereği yerine getirilmediği gibi, uluslar arası kurallara da riayet edilmedi. Eski DEP Milletvekillerinden bazıları biraz olsun duruma müdahale ederek, sorunun ciddiyetini kamu oyuna göstermeye çalıştılar.
Türk Genel Kurmayı son günlerde yaptığı basın toplantısında işi zıvanadan çıkardı. “Eğer Irak’ta etnik temellere dayalı federasyon olursa çok kanlı sonuçlar oluşur” diyerek kendini gösterdi.
TC’nin yeni atraksiyonu da bölge devletleri ile göstermelik diplomasi trafiği oldu.
Önce Suriye ve ardından da İran ile geliştirilen son görüşmeler ilginç. Yılların diktatörlerinin birbirlerine apar topar koşmaları elbette nedensiz değil.. Babası Hafız Esat’ın ölmeden önce tepeden getirip elle koyduğu ve birçok üst rütbeli subayın, bürokratın ve bizzat kardeşleri Cemil ve Rıfat’ın da tasfiye edilip kenara bırakıldığı bir süreçle Suriye’nin başına miras yolu ile geçmiş Beşar ESAT Türkiye’ye büyük bir şaşaa ile ziyarete geldi. Sanki çok uzaklarda ve yeni keşfedilmiş bazı sorunları görüştükleri medyaya tantana ile yansıdı ! Beşar, 20 yıldır kara para olarak mark ve dolarların hesapsız aktığı, uluslar arası uyuşturucu trafiğinin Türkiye’den Suriye’ye yönlendirildiği için merkez haline geldiği MAFYA devletinin yaptıklarını,ilişkilerini ve de sözüm ona mücadele örgütleri liderlerini, militanlarını nasıl pazarladıklarını unutmuş gözüküyor. İzleri daha çok seneler kolay kolay ortadan kaldırılamayacak ağır sorumluluğun hesabını da vermeden gelişigüzel laflar etti. Kürtlerin kanı, canı pahasına ayakta duran ve binlerce genç insanımızın telef olduğu meçhul ülkesinin iyi niyetlerini getirdiğini ve başta “Hatay Sorunu” olmak üzere her şeye nokta koyduklarını belirtti.Ardından topraklarında Türkiye aleyhine “teröristlere” bundan böyle olanak vermeyecekleri sözünü de verdi.
Devami var.
Mûmtaz Kotan
Mafê Kopîkirin &kopîbike; PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane. Tev maf parastî ne. Weşandin:: 2005-08-27 (2098 car hat xwendin) [ Vegere ] | PRINTER |
Ev malper, herî bash, bi Avant Browser, tê xuyakirin...
Download !!! 
