Medeni Ayhan : 2006 NEWROZU, DİYARBAKIR OLAYLARI VE “APO İRADEMDİR” İMZA KAMPANYASI ÜZERİNE
2006 NEWROZU, DİYARBAKIR OLAYLARI VE “APO İRADEMDİR” İMZA KAMPANYASI ÜZERİNE
21. 05. 2006 - 14 militanın Cenevre Savaş Hukuku kurallarına aykırı olarak, kimyasal silahlarla katledilmesi ve bunlardan bir bölümünün cesetlerinin Diyarbakır’a götürülmesi üzerine, infiale kapılan halk başkaldırı ve mücadele sürecine girdi. Diyarbakır da başlayan mücadeleyi diğer şehirdeki mücadele ve olaylar izledi. Kürt ulusu, Demokratik Cumhuriyetçiliğin 7 - 8 yıllık bütün tahribatına rağmen, bir ölçüde de olsa direniş iradesinin tümden tüketilmediğini ortaya koydu. Kürt ulusunun direniş iradesinin devam etmesi önemlidir. Bu demokratik mücadele neticesinde 7- 8 yıldır gündemden düşen Kürdistan sorunu, yeniden gündeme girdi.
Sömürgeci - faşist - emperyalist Türkiye Cumhuriyeti devletinin Özel Harb Dairesine bağlı olan psikolojik savaş aygıtının birer unsuru olarak çalışan bazı kalemşörler, eylem içerisinde bulunan bazı çocuk yaştaki insanlarımızın 5 milyon lira karşılığında kullanılıp eyleme çekildiğini söyleyecek ve yazacak kadar aptallaştı. Oysa sömürgecilik zülüm ve katliam sistemiyle, bütün insanlarda silinmez izler bırakır. Sömürgeciliğin zülüm ve katliamlarının bıraktığı bu izler, en çok ta çocuk dünyasını tahrip eder. Bugün Kürdistan da ki çocukların bütünü ve genç kuşağın bir bölümü düşük yoğunluklu savaş olarak adlandırılması gereken savaş sürecinin içinde doğdu.
Bu çocuklar birleşmiş milletler uluslar arası soykırım sözleşmesinin 2. maddesine göre soykırım planlama suçunu oluşturan merkezi bir devlet planlaması sonucunda, kendi köylerinin ( 4600 Kürt Köyü ) devletin güvenlik görevlilerince yakılıp yıkıldığını gördü. Bu çocuklar 4 milyon Kürt köylüsünün zorla topraklarından göçertildiğini, bağ, bahçe, ekin ve ormanlarının hayvanlarla birlikte yakıldığını gördü.
Bu çocuklar ve gençler; anne, baba ve akrabayla bütün komşularına devletin güvenlik görevlilerinin saldırdığını, aşağıladığını,sistematik işkence yaptığını, evini ve yurdunu terke zorlanarak en kötü yaşam şartlarında işsiz, yoksul ve açlık sınırında yaşamaya maruz bırakıldığını gördü.
Bu çocuklar ve gençler ; sabahleyin uyandıkların da baba yada ağabeyleri nin yada akrabalarının yahut har hangi bir komşularının akşamleyin götürülüp gündüzleri işkenceyle öldürülmüş şekilde bir tarlaya, yada yol kenarına bırakılmış cesedini ve bu cesetler arkasında atılmış çığlıkları gördü.
Bu çocuk ve gençler; her gün sokak ve cadde ortalarında takarof marka tabancalarla enselerinden vurulan ve devletin verdiği rahatlık nedeniyle kaçma ihtiyacı bile duymayan soysuz katillerin yüz yirmi beş bin faili meçhul öldürme, yaralama ve kundaklama olayını gördü, sonuçlarını yaşadı.
Bu çocuklar ve gençler; aileleriyle beraber işsiz, vasıfsız ve değersiz bir konuma itilerek, bir barakanın kirasını ödeyemeyecek ve ailede hiç kimseye doğru dürüst sağlık ve eğitim imkanı alamayacak duruma sokulduklarını ve asimilasyona maruz bırakıldıklarını gördü.
Bu çocuklar ve gençler ; kendi ülkeleri üzerinde ittihatçılığın ve onun hem devamı,hem kendisi olan Kemalizmin işkence sisteminin her yerde üzerlerine üzerleri ne geldiğini gördü. Türkiye metropollerine savrulanları ise, asimilasyon, baskı, zulüm, aşağılama içinde Türk ekonomisine artı değer transferin de kullanılan ucuz iş gücü olduklarını ve marabalaştırıldıklarını gördü.
Bu çocuklar ve gençler ; en zengin yer altı yer üstü kaynaklara sahip olan ülkelerinde en sefil bir halka dönüştürüldüklerini ve ülkeleri Kürdistan nın gasp edildiğini ve diğer dünya halklarıyla eşitliğin ifadesi olan devletleşme ve iktidarlaşma haklarının alınmış olduğunu gördü. İşte bunun için Kürdistanlı çocuklar ve gençler patlama noktasındadır, patlama yaratmıştır.
Faşist sömürgeci emperyalist Türk devleti, kendi soykırım pratiklerinin izlerini taşıyan çocuk ve gençlerimizin, sivil demokratik eylemlerine silahla ve katliamla yanıt verdi. Demokratik eylemlilik içerisindeki çocuk ve gençler bir tarafa, damda ve balkonda bulunan 10 yaşındaki çocukları bile katletmekten çekilmediler. Kürdistan halkının direniş iradesinin demokratik Cumhuriyetçilerin lideri Apo nun işbirlikçi çabalarına rağmen, tümden tükenmediğini gördüklerinden, ulusumuzun iradesini kırmak, dehşetengiz duygular yaratmak, fizik en teslim almak ve sindirmek için her tülü saldırıyı yaptılar. 6, 9 ve 12 yaşındaki Kürdistanlı çocukları da, 76 yaşındaki dedeyi de katlettiler, kimi çocukların kol kafa ve ayaklarını cadde üstünde kırıp ezerken, kimilerini de göz altı sırasındaki işkenceli sorgularla kırdılar.
12 yaşındaki çocuklar hiçbir ülkede hiçbir nedenle tutuklanmazken tutukladılar. İnsanlık suçunu oluşturan işkencenin yapılmaması için hukuki yardımda bulunmak için karakollara giden avukatları da dövdüler. Bütün bunlar faşist sömürgeci emperyalist Türkiye Cumhuriyetinin, Kemalist ideolojisinin bünyesinde doğan politik pratik uygulamalardan güncel olarak gerçekleştirilenlerdir.
Geçmiş tarihte sömürgeci faşist Türk Devlet Sisteminin toplu imhaları, toplu sürgünleri,yakıp yakmaları, dil kültür yasakları ve bütün pratiklerinin yaratmış olduğu toplumsal travmalar ise bir makalenin sınırlarını hata dilin sınırlarını aştığından,bunları sadece hatırlatmakla yetiniyoruz. Liberal burjuva bir devlet olan Fransa da, günlerce ve binlerce araç ve banka yakılmasına rağmen bir tek kişinin öldürülmemesi ve bir tek çocuğun burnunun kanatılmaması buna karşın T.C nin bir vahşet yaratması sadece faşizmleri ile açıklanabilir.
Biz mağdur ailelerimizin yanındayız. Ancak halkın infiale kapılıp eylem içerisine girmesinden yararlanılan ve bizzat Kürt esnafına saldıran, hatta bu duygusal ortamda bazı bilinçsiz unsurları manipule edip, Kürt esnafına saldırtan Apoculara yada diğer bir değişle Demokratik Cumhuriyetçi PKK’lilere söyleyecek sözümüzde olmak zorundadır.
Eğer Apocu ve Demokratik Cumhuriyetçi PKK lilerin amacı devlete karşı mücadele idi ise, Kürt esnafının dükkanları ve işyerleri ; devletin kurumları olan karakolların, tapuların ve diğer dairelerin dışındadır. Herhalde Apocu PKK ler bunu bilmiyor değildi. İşbirlikçi Demokratik Cumhuriyetçilerin ve diğer bir değişle Apocu PKK lilerin, yüzlerce esnafın dükkan ve işyerlerine saldırarak tahrip etmesinin nedeni nedir ?
Diyarbakır olaylarından 15 - 20 önce, serhildan şehri olması nedeniyle, bilinçli olarak seçilen Nusaybin de ve ayrıca Diyarbakır da Abdullah Öcalan için Kürt esnafını işyeri kepenklerini kapatmaları için demokratik Cumhuriyetçi Apocular tarafından çağrı yapıldı. Nusaybin ve Diyarbakır halkı bu çağrıya uymadı ve esnaflar, haklı olarak devletle işbirlikçi çalışma içinde olduklarını gördükleri Demokratik Cumhuriyetçilerin Şeyhi Apo için kepenklerini kapatmadı.
Hakları için bütün tahribatlara rağmen hala bir şekilde eylemde bulunma iradesi gösteren halkımız, işbirlikçi Apo ve işbirlikçi Demokratik Cumhuriyetçilik anlayışına karşı reddiyeci tutumunu sergilemek için eyleme gelmedi. Kürt esnafı kepenkleri kapatmadı. Diyarbakır da ki infial olayı ile birlikte, Demokratik Cumhuriyetçi PKK lilerin yüzlerce Kürt esnafın işyerlerine saldırıp tahrip etmesi, Kürtlerden ve Kürt esnafından Apo adına öç alma, cezalandırma,korkutma ve devletin kucağına itme girişimidir.
Bu tür eylemleriyle Kürt esnafını korkutup sindirerek; ’ irademiz Apo dur, Apo için nasıl kepenkleri kapatmazsınız, iradeye nasıl saygısızlık edersiniz’ demişlerdir. Bu yolla halkı sindirip korkutarak ve göz dağı vererek, irade olarak yansıtmaya çalıştıkları Apo yu kabul ettire bileceklerini düşünmüşlerdir. Biz işbirlikçi demokratik Cumhuriyetçi PKK ve Apo cuların Kürt esnafına saldırısını Vandalizm olarak dahi değerlendiremeyiz. Bu Kürtlük adına, Kürtlere yöneltilmiş yeni bir saldırıdır, şiddettir. Kürt esnafına yönelen bu eylemin siyasi ve ahlaki hiç bir yanı yoktur, provakasyondur. Kürdistan da bütün mücadelenin motoru olan birinci güç yoksul köylülük iken, ikinci güç ise esnaftır. Üçüncü güç ise, eğitimli kesim olan aydınlar, yada bir ölçüde ve diğer bir deyişle öğrenci gençliktir. Mücadeleye katılım oranı açısından işçiler şu an itibariyle dördüncü güçtür. Kürt esnafına ve işyerlerine yapılan saldırılar, yoksul köylülükten sonra en önemli devrimci yurt sever dinamiğin haksız saldırı altında bırakılarak mücadeleye küstürülmesine, devletin kucağına itilmesine hizmet eder. Demokratik Cumhuriyetçiler, en önemli dinamikleri tahrip etmekte, ya kendi işbirlikçi çizgileriyle devletin kucağına oturmakta, yada Kürtlerin mücadelesi adı altındaki saldırılarla devletin cephesine itmektedir. Biz buna danışıklı dövüş ve provakasyon diyoruz.
İşbirlikçi Demokratik Cumhuriyetçi Apocuların saldırılarına karşı biz mağdur edilen Kürt esnafının yanındayız.
Türk ordusunun işbirlikçisi ve bütün değer ve kazanımların tasfiyecisi Abdullah Öcalan için eylem yapmayı reddeden Nusaybin ve Diyarbakır halkına teşekkür ediyoruz. Bu durumu Kürdistan halkına yapılan ve yapılmakta olan komplonun boşa çıkarılışında başlangıç sayıyoruz.Ulusumuz kendisi ve ülkesi için eylem yapmalıdır. Gerçekleşen ve devam eden komplo, Abdullah Öcalan’a yapılmamış, Kürt ulusuna yapılmıştır. Abdullah Öcalan, Kürt ulusuna yönetilmiş komploda kullanılan bir unsurdur, gerçekleşen komplonun bir parçasına dönüştürülmüştür..
2006 yılında gerçekleşen Newroz Bayramımız dahi, Demokratik Cumhuriyetçi işbirlikçilerin paralelinde faaliyet gösteren kurumlar, televizyonlar, basılı yayın organları aracılığıyla bir anlamda ‘ Abdullah Öcalan Nevrozuna’ dönüştürülmek istendi. Halk alana Newroz Bayramını kutlanmak için gelmiş olsa da, bazı Demokratik Cumhuriyetçiler Abdullah Öcalan’ın resimlerinin basılı olduğu bezleri kitle içinde sallandırarak, lehine sloganlar atıp, attırmaya çalışarak, iradeymiş gibi yansıtma uğraşı verdiler. Aslında bu sahte çabalar Apo kişiliğinin halk tarafından irade olarak kabul görmediğinin anlaşılması ve oluşan şüpheler ile reddiyeci tutum nedeniyle yapılan faaliyetlerdir. Abdullah Öcalan’ın irade olarak yansıtmaya dönük şekilde güncelleştirilen; ‘ Abdullah Öcalan iradendir imza kampanyası’ da bu sahteliğin ve ortaya çıkan şaibeli durumun bir sonucudur.
PKK Başkanlık Konseyi üyesi olarak adlandırılan Murat Karayılan ın ; ‘ Apo nun görüşlerine katılmayanda, irademdir diyip imza atsın’ şeklinde demeç vermesi, PKK tarafından da gözlemlenen kitle güvensizliğinin ve şaibeli durumun bir yansımasıdır. İnsanlarımızdan ulusal düşüncelerinin, istemlerinin ve bedel ödeme nedenlerinin tersini ifade eden Apo yu ve Demokratik Cumhuriyetçi PKK yi her şeye rağmen iradeleri olarak kabul etmelerini beklemek için, ya mürit veya Kemalizmin İşbirlikçisi bir Demokratik Cumhuriyetçi, ya da dünyayı ve çevresini algılamayan bütünüyle bilinçsiz bir köylü olmak gerekir.
Nusaybin halkı Abdullah Öcalan için PKK nin kepenk kapatma eylemine çağrısından 15 gün önce Kamışlı lı olup, Kuzey Kürdistan da yaşamını yitiren bir militan için eylem yaptı. Ve tabutunu çatışmaya rağmen taşıdı Ancak 15 gün sonra çağrıya rağmen Apo için kepenek kapatmadı.. Yine Abdullah Öcalan için eylem yapılması için Diyarbakır da çağrı yapmasına rağmen, esnaflar kepenkleri kapatmadı. Ancak 14 militanın kimyasal silahlarla yaşamını kaybetmesi ve dördünün cesedinin şehre getirilmesinden sonra, Diyarbakır halkı da infial içinde eyleme geçti.
PKK nin son yıllarda halkı eyleme çekemediği de daha önceki başka olgularla da gözlendi.Diyarbakır olaylarının infialle patlamasından sonra, Halk kesimlerinin Demokratik Cumhuriyetçilerin otoritesine gelmediği ve bunlara saygı göstermediği de görüldü. Bu olgular Kürt Ulusunun Abdullah Öcalan ın ordu denetimindeki işbirlikçisi konumunu algılamaya başladığını ve bu kişi için eylem yapmayı ret ettiğini ve bu kişiyi sesiz de olsa ayırmaya başladığını gösteren olgulardır.
Abdullah Öcalan ın avukatları ile kepenk kapatma çağrısından sonra yapmış olduğu görüşmeye ilişkin görüşme notlarına bakıldığında, çağrıya rağmen, kendisi için esnafın kepenk kapatmadığı ve Abdullah Öcalan nın anlatıma cevaben ; ’üzüldüm’ dediği aşikardır. Demokratik Cumhuriyetçi PKK lilerin Kürt esnafına saldırması, Apo nun üzüntüsünü gidermek, korkutup sindirmek, sarsılan imajını ayakta tutmak ve halka zorla irade olarak kabul ettirmek ve bir daha üzülmemesini sağlamak içindir.
Apo da, devletin ister öz çocuğu, ister üvey çocuğu ve isterse çocuğu olmayanları olsun; kullanım değerli bittiği anda çeşitli yollarla öldürdüğünü Turgut Özal ın, Adnan Kahveci nin, Orgeneral Eşref Bitlis in ,Orgeneral Bahtiyar Aydın nın, Korgeneral Kazım Çilingiroğlu nun, Albay Rıdvan Özden in,, Binbaşı Cem Ersever in, Abdullah Çatlı nın öldürülüp tasfiye edilmeleri olayları ile bilmektedir.
Bu nedenle devletin istemleri doğrultusunda Kürtler için her türlü iktidar biçimini lanetleyen ve “iktidar hastalığı” olarak nitelendiren Apo nun, zindan da olmasına rağmen, örgüt üzerindeki kişisel kontrol ve iktidarını devam ettirmek için, her yolla başvurduğu ve kişisel iktidarı için adeta ağladığı görülmektedir.
PKK nin de “Kürtlerde iktidar benim” yaklaşımı ile başka bir alternatife hiçbir zaman tahamül etmediği, bütün akımları ajanlıkla, işbirlikçilikle suçlayıp hem kendilerinin, hem devletin yaptığı saldırılarla tasfiyelerini sağladıktan sonra, söz konusu akımlardan hiçbirin tenezül dahi etmediği şekilde, 83 yıllık devlet argumanlarını ideoloji ve bayrak edindikleri görülmektedir.
Devlet Apo yu kullanarak Demokratik Cumhuriyetçilerin içeriğini boşatmıştır. Devlet fiziki olarak da bu süreçle zayıflatmış olmasına rağmen, son bir darbeye de ihtiyaç duymaktadır. Bu sürecin sonunda Demokratik Cumhuriyetçiler kendilerini de tasfiye edecektir. Onlarca çevre ve küçük guruplar şeklinde bölünmeleri, dünyanın her yerindeki işletme, market, otel ve fabrikalar üzerinde kavgaya tutuşup bunu politik bir çatışmasıymış gibi yansıtmaları, kimilerinin legal alanda denetim altında kullanılmaları, kimilerinin çek senet mafyasına dönüştürülmesi, kimilerinin de devletin kontrgerilla aygıtında çalışarak yurtseverlere kurşun sıkmaları ve bunların yanında, bütün bu durumlara isyan etse de, etkili olmayacak küçük gurupların kenarda kalması, bu “süreç” olarak nitelendirdikleri boktan durumun sonucunda ortaya çıkabilecektir.
Abdullah Öcalan nın PKK üzerindeki etki ve kültünün devam ettirilmesi ve Demokratik Cumhuriyetçiliğin konsept olarak devam edip işlemesi devletinde ihtiyacıdır. Abdullah Öcalan nın kültünü kullanarak, Demokratik Cumhuriyetçilik ile geliştirilen gericilik, tasfiyecilik ve işbirlikçilik sürecinin denetim altında devam ettirilmesi için, örgütü üzerindeki etkisinin ve örgütü PKK aracılığıyla Kürtler üzerindeki etkisinin devam ettirilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Devletin perde önünde Apo ya tepki gösteriyormuş gibi bazı görevlileri aracılığıyla yaptığı açıklamalar bazen bu gerçekliği örtmenin kamuflajıdır, bazen da devlet içindeki farklı kanat yorumlarının yada planlamayı yapan kadrolarla doğrudan bağlantılı olmayanların kişisel tasarrufudur.
2006 Newroz unun, Demokratik Cumhuriyetçiler tarafından “Apo nun Newroz una” şeklinde yansıtmaları da, Kürdistan ulusal siyasetinin içeriğini boşalttıkları gibi, içeriğini boşaltıp yozlaştırma, Apo nun kültünü ve Demokratik Cumhuriyetini ayakta tutma, yayın araçlarını kullanarak büyük manipulasyonlar ile ulusumuzun iradesiymiş gibi yansıtma aracına dönüştürüldü. Bu çerçevede bütün değerlerimiz gibi,
Newroz Bayramını da; Demokratik Cumhuriyet, Demokratik Konfederalizim. Ekolojik Sistem Üçüncü Alan gibi somut yaşamda hiçbir değeri, anlamı ve karşılığı olmayan ideoloji ve politikaları ile işbirlikçilik ve gericilikleri çerçevesinde yozlaştırma sürecine alırken, ulusal bayramımızı MHP yle birlikte kutlamayı da önermekten kaçınmadılar. ”Apo ya bütün değerlerin toplamı “ diyerek, Apolu slogan tama dışında slogan atmayan Demokratik Cumhuriyetçilerin, Yaşasın Kürdistan Yaşasın Kürt ulusu gibi sloganları ise, örtük olarak suç haline getirdikleri ve bu sloganları katiyen attırmak istemedikleri görülmektedir.
Türkiyelilik tezi ve Türkiye ulusu kavramları altında; Kürdistan ülkesini, Kürdistan ulusunu, Kürdistan ulusal konseptini satışa çıkarın Apo ve müritleri Demokratik Cumhuriyetçilerin, Kürdistan yurtseveri değil de, Türkiye yurtseveri olduklarını ispatlamak için her yolla başvurdukları görülmektedir. Kürdistan ülkesini, Kürdistan ulusal konseptini ve Kürdistan yurtseverliğini satışa çıkarmaya çalışan ve bu şekilde temel değerlerimizi yozlaştırma çabası verenlerin Newroz Bayramımızın tarihsel ve güncel içeriğiyle oynamamaları, manipulasyonların da kullanmamaları düşünülebilir mi ? “Apo İrademdir” imza kampanyası da, genelkurmaya bağlı olarak çalışan Apo nun kültü aracılığıyla, Kürt ulusal istem ve mücadelesini ve bugüne kadar bedel ödeme nedenlerini saptırma, denetim altında tutma, ulusal çizgide başka bir eğilimin ve alternatifin gelişimini engelleme ve 1938 yılındaki yenilgiden sonra oluşan enerji, sinerji, birikim ve tepkiyi denetim altına da en üste çıkartarak, kontrol atlan da boşluğa akıtma amaçlıdır.
Bu konsept; yüzyıllık bir süreci Kürtlere kaybettirme ve bundan sonra ortaya çıkacak yeni eğilimlere de halkımızın güvenini kırma konseptidir. Nihai hedef olarak Kürt ulusunun bedel ödeme nedeni olan bağımsız Kürdistan dan taviz vermeyen herkesi ulusal irade olarak kabul ederiz, Ordunun konseptine göre çalışan Apo yu ve Demokratik Cumhuriyet anlayışını taşıyanları ise, asgari 50 milyon nüfusu olan Kürt ulusu irade olarak kabul etmemiş ve etmeyecektir.
Kurumlar ve medya kullanılarak,duygu sömürüsü yapılarak, manipulasyonlara başvurarak topladıkları az sayıdaki mükkerer imzanın ise bir değeri ve anlamı yoktur. Ulusumuzun bedel ödeme gerekçeleri Ehmede Xani den bugüne bellidir. 1880 de yeryüzünde sadece 25 devlet varken, sömürge veya işgal yada manda yönetiminde ki devletlerin bağımsızlaşmasıyla birlikte,179 devlet daha kurulmuş olduğundan, bugün dünyada 204 devletin bulunduğu bilinmektedir.
En son 2002 yılında Doğu Timor un bağımsızlığını kazanması, bugün itibariyle de, İspanya nın özerk bölgeleri olan Bask ve Katalonya nın ve İngiltere ye bağlı olan İrlanda nın ve Filistin nin bağımsızlığı için mücadeleye devam etmesi, evrensel anlamda da ulus mücadelelerinin yöneldiği hedefi gösterir.
Ülkemizin dört beç parçalı durumu; bağımsızlığı tercih eden 179 milletin durumuna nazaran çok daha fazla kesin kopuş stratejisi gerektirir. Ulusumuzun kazanımlara ulaştığı bütün süreçler, kesin kopuş stratejisi korunarak siyaset yapıldığı süreçlerdir. Halkımız bunun dışında herhangi bir hedef için bedel ödememiştir.. Sömürge idaresi altına da bulunan yada işgal veya manda statüsünde bulunan hiçbir halk, katil devletlerin konsepti içinde bırakılmak üzere bir konsepte çekilmemişken, tarihin ve güncel sürecin en ağır soykırımına uğrayan Kürdistan halklarının buna maruz bırakılmak istenmesi, Ülkemize bir bütün olarak bakılmaması Demokratik Cumhuriyetçilerin düşman olarak tarif etmiş oldukları güce ve değerlerine Şeyhleri Apo aracılığıyla aşık edinmesinden yada edilmek istenmesinden kaynaklanır.
Apo ya cezaevinde yazdırılan savunmalarında ve kitaplarında, demeçlerinde, avukatlarıyla görüşme notlarında; ”Şeyh Sait ayaklanması ve diğer Kürt ayaklanmaları gericidir, Kemalizm ilericidir. Devlet olgundur. Ben Kemalizmin Kültür milliyetçisiyim. Türk Milliyetçiliğinde İttihat ve Terakki birinci aşamayı Kemalizm ikinci aşamayı, ben ve Demokratik Cumhuriyet üçüncü aşamayız. Kemalizmi güncelleştirmek gerekir. Biz Kürdistan ı kavram olarak kullandık. Bağımsızlık, Konfederasyon, Federasyon, Özerklik gerekli değil istemiyoruz, gereklide değildir.. Dil kültür hakları tanınsın yeterlidir. Türkiye nin üniter yapısıyla bir sorunumuz yok. Türkiyelilik esastır. Normalleştirelim. Beni tümden bir itirafçı gibi yansıtırsanız süreç etkili olmaz. Oğuzlara Anadolu kapılarını Kürtler açtı, Yavuz Sultan Selimin Doğu ya açılmasını da Kürtler sağladı. Türkiye nin büyük bir devlet olarak doğuya açılmasını sağlamak istiyoruz. Benim annemde Türk devlet fırsat verirse hizmete hazırım” gibi cümleleri ve bu anlayış çerçevesinde oluşturdukları program işbirlikçiliklerinin ve düzeyi epey kirli olan aşklarının kanıtıdır.
Yurtsever devrimci siyasetçiler ve aydınlar kirli aşkların çöpçatanı olamaz, bozar. Demokratik Cumhuriyetçiliği boşa çıkarmak, Kürdistan ülkesine ve Kürdistan ulusuna yönelen komployu parçalamaktır. Ulusumuzun mücadelesini ulusal çizgiye çekmektir.
Demokratik Cumhuriyetçiliğin 7 - 8 tahribatına devam etmesi ve kısa sürede teşhir edilip kenara atılmamasının bir nedeni,bu konseptin AB, devlet, Apo ve kültü ele müritleri ve örgütündeki tarikat sistemi ile kullanılan kurumlar, medya yoluyla kuşatma olayıdır.
Diğer bir nedeni ise, Demokratik Cumhuriyetçiliğin İşbirlikçi niteliğini yazıları ve kitle karşısındaki konuşmalarıyla ortaya koyma görevini yerine getirmesi gereken siyasetçi ve aydınlarımızın soysuzca bir duruşla bu anlayışla hiç sorunları yokmuş gibi saflaşmaları, yada bu şekilde saflaşmayanlarının ise yazma ve kitle önünde konuşarak açıkça tutum alıp teşhir etme yerine, en fazla sadece yakın oldukları bireylerle kişisel sohbetler de konuşacak kadar kimliksiz ve zavallı olmalarıdır.
Bu nedenle hiç kimsenin inanmadığı ve baştan beri uşakça olduğunu bildiği ideoloji ve politikaya, hiç kimsenin itirazı yokmuş gibi sunulabilmektedir. Bu nedenle başka bir ülkede birkaç ayda teşhir edilip kenara atılacak bu gerici anlayış, 7 - 8 yıldır varlığını sürdürmekte ve tahribatını her alana yamakta olduğundan, yaşaya yaşaya tüketmek ve tüketilmekle karşı karşıya kalmış bulunuyoruz.. Bu aydın veya siyasetçi artıkları da en az Demokratik Cumhuriyetçiler kadar suçludur.
Demokratik Cumhuriyetçiliğin hiç kimsenin inanmadığı bir ideoloji ve politika olduğuna ve bu anlayışın gerici ve işbirlikçi niteliği yokmuş gibi kitle önünde konuşmayan yada yazmayanların da iki dinli, iki ruhlu, iki kişilikli olduğuna dair kesin gözlemlere sahibim.Gerek Demokratik Cumhuriyetçilerin kapalı alanında, gerekse açık alanında bulunanlar ve bu alanlar dışında kendini tutmakla birlikte gerici ve işbirlikçi yanını ortaya koymaktan kaçınanların bütünü; ya kaderci ve duygusal denecek kadar mürit, yada kullanılacak piyon kadar iradesiz ve ufuksuz bir ahmak, veya sınıfsal ve ailesel çıkarları nedeniyle geçmişten beri işbirlikçi, yahut düşüncesini dışarı yansıtamayacak kadar zavallı ve korkak olmadan tepkisiz ve sesiz olamaz.
Ancak küçük bir kesmin ise halla taktik diyerek kendini ve çevreyi aldatacak kadar aptal olduğundan ve en büyük kesimlerin de, birer menfaat çetesi olarak kendilerine beslenme imkanı verdiğinden Demokratik Cumhuriyetçiliğe ses çıkarmadıklarını söyleyebiliyoruz. Bir yakınını belediyeye kadrolu olarak yerleştirmek, bunların kurumlarındaki çalışma nedeniyle maaş almak, işadamıysa ihale almak, avukatsa dava almak, siyasetçiyse yada siyasetçi olmak istiyorsa ucuzdan belediye başkanı adayı veya milletvekili adayı olmak, buna karşın kendini topluma kabul ettirmemiş ve kabul ettirme imkanı olmayan bireyin ise kabul görmek, yahut manevi tatminlerini sağlamak yada dıştalanmamak amacı ile Demokratik Cumhuriyetçiliğe kitle önünde muhalefet etmediklerini ve kendi kişisel ihtiyaçlarına yöneldiklerini düşünüyoruz.
Bu ve benzer nedenlerle, Demokratik Cumhuriyetçiliğe itiraz etmeyenlerin toplamı aslında bu ideoloji ve siyasete inanmamaktadır. Bu nedenle Apo nun Ordu denetiminde ortaya attığı Demokratik Cumhuriyetinin gerçek anlamda inananı yoktur. Bu nedenle bu ideolojik politik anlayış içinde görülen, yada dışarıda durup da açıkça muhalefet etmekten kıçınanların bir bütün olarak ikiyüzlü olduğunu söyleyebiliyoruz.
Yukarıda işaret ettiğimiz olgular, Demokratik Cumhuriyetçi PKK nin, APO nun şahsında, duruşunda ve işbirlikçi düşünce konseptinde, kitlesini büyük ölçüde kaybettiğini göstermektedir Diyarbakır da eyleme geçmeye başlayan halkın Demokratik Cumhuriyetçilere paralel duruş ve anlayışı olan kişiler ile kurumların denetimini kabul etmek istemediğini göstermiştir. Kitle üzerindeki otorite ve saygınlıkları önemli oranda sarsılmıştır. PKK nin çağrılarına rağmen Apo için eylemde bulunmayı red etmiştir. PKK yıllardır halkı eyleme çekemediğini görmüştü. 1999 yılı öncesinde bir çocuk bile kepeneklerin kapatılmasını fısıldasa hemen ve her yerde kapatılırdı. Devlet protestoları delmek için balyozlarla kepenekleri parçalayıp esnafa saldırırdı. Şimdi esnaf Apo için eyleme gelmemekte ve Demokratik Cumhuriyetçiler dükanlarını yağmalamaya esnafa saldırmaya başlamış bulunmaktadır.
Bu durumda eksik olan yan Ulusal çizgide alternatif bir Partinin ortaya çıkmamasıdır. Bu olgular, olayların başladığı gün itibari ile ortaya çıkmamıştır. Yedi sekiz yıldır Apo nun işbirlikçi konumunda ve utanç verici duruşunda ifadesini bulan ” Demokratik Cumhuriyetçilik, Demokratik Konfederalizim, Ekolojik Toplum ve Üçüncü Alan” gibi işbirlikçi ve gerici anlayış ile politik uygulamaların doğurduğu bir sonuçtur.
Bu makalemi olduğundan fazla uzatmamak için; ” Demokratik Cumhuriyetçiliğin İdeolojik-Politik-Diplomatik, Sosyo - Ekonomik, Kültürel, Piskolojik, Kurumsal, Hukuki ve Askeri Sonuçları” başlıklı makalemin okunmasına göndermede bulunuyorum.
21. 05. 2006
Medeni Ayhan http://www.xoybun.com/extra/slide/Unbenannt-2.swf
http://www.pdk-xoybun.com/nuceimages/Newroz_Kurdistan_PDK_Xoybun_02.jpg
http://www.pdk-xoybun.com/nuceimages/Nexise_Kurdistane_PDK_b.jpg
Mafê Kopîkirin &kopîbike; PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane. Tev maf parastî ne. Weşandin:: 2006-05-21 (2090 car hat xwendin) [ Vegere ] | PRINTER |
Ev malper, herî bash, bi Avant Browser, tê xuyakirin...
Download !!! 
