PDK - XOYBUN
AV Û NEYARAV Û NEYARDi rojik zef xaþ daKtim rîkî pir baþ da Paþê ra mêze dikim Pêþî dimîni cî da Pêþî ra mêze dikim Ez kaþ dibim vê da Hedka jî mêze dikim Ez jî dimînim tê da Carna dimînim av da Carna dimînim gav da Xazî di hinik cara Axt derbas neba mera Heta em jî bikarban Xwe jî têda veþarban Bira xelk û der dura Mera nebê kundora Nej vê gavê her gavê Mani hindir vê avê Çimak heko rê dûr be Yan ku nava vê kûr be Heko tu jî nezan bî Ka kanê ew delavî Vê car ne tu dikarî Pêþda paþda tu herî Hîngaj xudê dixazî Bi qîrîn û bi gazî Li nav ava zev tezî Tu jî tê da rût tazî Xazî dem jî neçûba Yan jî emrêm red bûba Bira wusa nav millet Kurd jî nejya bi zillet Çimak ew ava hizb bin Pêþî û paþî jî rind bin Paþê dibe dîna me Pêþî dibe deba me Hedik jî gelik kûrin Hinik car ji hev dûrin Eger em van bi hev ra Girê nedin bi yek ra Hedik jî me bela kin Ji kokê da fena kin Me davêje nav bîra Me derdixe ji bîra Paþê li pey çend sala Kurd namîni tu cara Hînga hinik ji genca Çoka dixin bi penca Yan jî hinik ji kala Xema dixon bi sala Divên xazî wan salan Me çê nekra van xeman Me jî neba ser heþkî Me rê bibirba beþkî Hinik ji dîn hinik deb Gelik dîlek ji vê reb Bira em tev li hev kin Em jîyanê bi ser kin Ta ku neyar bimrin Agirê wan jî vemrin Bira kena ser lêva Bimînej mera hema Ne ku em bijîn lema Bi derd û kul û xema Bira axa kurdistan Nemîne bê zivistan Çimak di serma û sorê Dujmin nikare bi rê Me bikuje çev li rê Ew nabîne tu xêrê Nek erd dibi rû sipî Venaþêre rû reþî Hînga dujmin tê xûyan Peyda dibin wan etfan[1] Bira xalya bi evîn Nemîne jî bê havîn Çimak di nav germê da Neyar ketî þermê da Xûdan davêje ser da Guman namîne pêva Serî hildide diçi Ax jî dihêle bicê Bira erda bê parêz Nemîne jî bê payîz Çimak di nav bayê da Dujmin namîne pêya da Ba vê hildide dibe Kurdistan jî pak dibe Yan jî ew wek pelçika Rû zer dibi ji tirsa Bêjin heval çelengin Di holê da pilingin Ewan me saq nahêlin Di qada da bivêrin Li ser çîya û zinara Di nav gelî û rûbara Li çol meqel kendala Di kewþen û gevra da Xwe davêjin wek þêra Serî jê dikin li para Nahêlin xûna gemar Bipeke serê zinar Van dikujin bi yek car Li jîyanê man bê par Îja divên ey neyar Me dihêlin hûn bê war Çima her tiþt kir talan Meger nema me tewan Hêzê me jî bihêzin Kurdistan da bi rêzin Yek yek li pey hev diçin Cana xwe jî wan didin Tirsik di dil da tine Çimak tiþtik der nadin Xûna wan jî nabe sar Laþê wan jî nabe jar Di dîroka me kurda Nav mêjîya me xorta Tim û tim cara li bîrin Çimak sêvêr û jîrin Xêncê xudê natirsin Çimak ewan birûskin Tîrêjê wan davêje Ewrê reþ jî dipêje Paþê li rehma wanda Ava þîn û nimêje Sîngê wan jî wek çîya Na welle wek gelya Germa serma ba boran Eser naki wan kurdan Geh hevraz û geh berjêr Gav davêjin jin û mêr Tu nizanî ku mêrin Yan jî jinin bivêrin Li ser axa pîrûz Xeber didin jî bisoz Xeber gava tê ziman Tu car nabine puþman Mîna hesin û polat Disekinin ser xebat Navên tiþt nab ez Herim ez dê paþê bizvirim Dê bav xûþk û bira ra Zulma nakin tu cara Qazancê wan bo Hemya neko tenê bo qewma Miraza wan diqete Nêrîna wan duqqete Gava tiþtkî mêze dikin Tiþtê hûrik zêde dikin Geh li jêr û geh li jor Hêz çê dikin van bizor Gav avêtin bi paþve Gerîla vê nexaþ be Çare hinik car naye Xelkê nezan wek baye Divê çima ha dikin Çima dujmin ra nakin Gelo bi lez gav dibe Bavêjî jî gav nabe Þuqul gerek ser hemda Biherike li bin da Bandora wê yê paþê War xûyanê li masê Pê hesîn û pêzanîn Mijî dixaze nek karîn Berê gerek bipêjî Paþê tê wê bibêjî Karîn pey zanîn da tê Zîlan jî pey rewþan tê Serhat egît û kamran Amara jî pey wan tê Mal bat xebat û þewat Jêhat bîrhat û mazlûm Hemû bi hev ra xaþin Neyar vê halê þaþin Bira axa mey kubar Nemîne ew bê buhar Çimak di nav gula da Yan jî kulîlka van da Bîna xaþ û xaþik Meriv dike bê þik Lê gava dujmin jî tê Bîna genî pêra tê Nek bîna xaþû genî Nagirin hev bê menî Hînga em jî dizanin Nav me da wan bîyanin Emê erda þîn û geþ Paqij bikin ji qelqeþ Bira keç û xortê me Evîn û soz û kena Bibin li ser vêderê Ax û keser jê derê Cîkî ku neyar hebin Evîndarî çê nabin Dibe mîna mem û zîn Dujmin jî wek bekoy dîn Heta apo peyda be Serê beko hewa de Bi wan çevên vekirî Xwe ra dayim xûn digrî Disekine mat bêdeng Dev berdidi ew ji ceng Gazî dikin hûn warin Emê par kin vê xwarin Para xwe jî hilbidin Çevê xwe jî kil bidin Ala kesk û sor û zer Li kolanan bidin ser Bira gelê dîndara Yan jî hinik kardara Mera nevên bêxîret Rûnên mera bi qîmet Qedra kurda jî bigrin Ceng û kuþtin jî berdin Ta ku em bi serfirazî Rebê alemê kin gazî Bêjin xudê þukur be Þîra apo jî helal be Helbestvan : Meho kendal Ji Rojhilatê Kurdistan : Edalat Milan 14. 08. 2006 Edalat Milanhttp://www.pdk-xoybun.com |
