Þensê Min Þensê MinEy marêdi nav qamirê de, ez berê xwe didim ku derê berî min tu li wir î … rêka dûr piyên min li ser þikestine xwêdana salan li ser herikî, payebilindî ket û her te felek li min har kiriye… Þensê bê bext û ûjdan bi rû reþî te guhê xwe girtiye .. !! Ez ê çawa ji stema te rizgar bibim ? benê te li gerdenê girêdayî, pir asê ye. bi xwedêkî hinekî vezilîne.. ? bela ez bi xêra te çavekî li cîhanê vekim.!! gulpek av bi ser gepa ziwa de vexum.. carekê tenê, rojekê tenê, kêlîkekê tenê ez sipasdar im ji wê roniya ko bidî, da doza min li tariya þevê ne likumî..!! û sîwana te min ji dûrbîna zemên vedize.. ez sipasdar im ji parastina ko tu bikî … berî ez biçim û koça xwe bikim, dixwazim tu jiyanê bi min þêrîn bikî …!! Avekê hênik di germa kêferatê de, bi ser lêvan de dakî.. devê xwe vekim û bêjim: dema min çû, zarokên min li þûna çira min î bê ronî mûm bimînin ..!! erê ez donê wê bûm lê her min berê xwe da te, min tu tiþt ne didît… Þensê min, heyv û stêr bi hev þanekirin, te ewrê tarî li roj û þevan derkirin… Te ez avêtim beyabanê windabûnê hirç û hovan ez birim …!! Ez dizanim hîn dilê te hênik ne bû ye hîn jî kirêt e..!! keko ma ji dojê wir de bi ku de tu dixwazî min bibî ..? 09. 04. 2000 Rojavayê Kurdistan Helbesta Ji Pirtuka Zîndana Piçûk Dema weþana helbestê, 03. 02. 2007 Ezîz Xemcivînhttp://www.pdk-xoybun.com |