PARTIYA DEMOKRAT´A KURDISTAN - XOYBUN PDK - XOYBUN
17.12.1946 — 17.12.2018 — Piþtê Sovyetê, Leþgerên xwe, ji Kurdistanê û Îranê kiþand, rejima Þah, êriþ anî ser Komara Dêmokratîk e Kurdistanê ( Komara Muhabad ê ) û ew ruxand.
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
17.12.1946 — 17.12.2018
Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun ( P D K — XOYBUN ) ê, Roja reþ, ya 17.12.1946 de, bi êriþa Rejima Þah, Ruxandina Komara Muhabadê, bi tundî, þermezar dikim û Þehîdên Komara Muhabadê, bibîr tînim. Þehîdên Komara Muhabadê, wekê her Tekoþer û Þehîdên Kurdistanê, nemire û Dilê meda dijî. Þehîdên Kurdistanê, yên berîya vê demê û yên hetanê îro, bi bîr tînim û tevkujînên, li hemberê Kurda, yên li Kurdistanê û yên li dervayê Kurdistanê buye, hemuyan, ango giþtikan Þermezar dikim...
Kurdistanîyên Hêja :
17.12.1946 - Piþtê Sovyetê, Leþgerên xwe, ji Kurdistanê û Îranê kiþand, rejima Þah, êriþ anî ser Komara Dêmokratîk e Kurdistanê ( Komara Muhabad ê ) û ew ruxand. Em wek sonda Qazî Mihemed sond dixwun ku heya dilopa xwîna xwe ya dawiyê ji boy doza Kurd û Kurdistanê wefadar bimînin. Biji Kurdistanek Yekgirtî, Serbixwa, Demokratîk û azad !... Ji têkçuyîna Komra Kurdistanê virda, Netewa Kurd û Kurdistan, Qazî Mihemed, Dr. Qasimlo, Sadiq Þerefkendî û gelek kadirên xwe yên hêja di vê têkoþînê de wenda kiriye lê xebata xwe her berdewam kiriye. Þehîdên Kurdistanê Nemirin.
Du Dîyarîyên, Komara Dêmokratîke Kurdistanê ( Komara Muhabadê ) Ala Rengîn û Ey Reqîb.
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
Ji boy Kurdistanek, Yekgirtî, Serbixwa, Demokrat û Azad Amadebin ! . . .
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
Ey Reqîb : Bi behdînî
Ey reqîb her, maye qewmê kurd ziman
Naþikê û danayê topên zeman
Kes nebê n kurd dimirin
Kurd jîn dibin
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Lawê kurd rabûye ser piyan wek þêran
Ta bi xwîn nexþîn bike tacî jiyan
Kes nebê n kurd dimirin
Kurd jîn dibin
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Em xortên Medya û Keyxusrew in
Dînman û ayînman kurd û Kurdistan
Kes nebê n kurd dimirin
Kurd jîn dibin
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Em xortên rengê sor û þoreþ in
Seyr bike xwîna diyan me da rijan
Kes nebê n kurd dimirin
Kurd jîn dibin
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Lawên Kurd tev hazir û amade ne
Canfîdane canfîda, tev canfîda
Kes nebê n kurd dimirin
Kurd jîn dibin
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
Jîn dibin qet nakeve ala kurdan
---------------------------------------
Dildar (1918 - 1948)
Dildar yêkeke ji hozanvanên kurd yên navdar li baþûra kurdistanê.
Dildar navê wî Yunis Re ofe û li sala 1918 li bajêrê Koye ser bibajêrê Hewlêrê ji dayik bîye. Xwandina seretayî li Raniye û xwandina navendî li Hewlêrê bidumahî hîna. Paþî li Bexda kolîca dadperwerî bidumahî hîna, û çend saleka wekû parêzer karkir.
Dildar herdem dengekî zelalbî dijî dagîrkerên kurdistanê û dijî sitem û tawankarîyê bî.
Dildar þehrezayî hebî di warê cihanîda, taybet di warê wêjeya yonanî, firesî û turkîda. Sirûda, Ey Reqîb, sala 1946 hate nivîsîn bihelkefta damezrandina komara Muhabadê û hersal ev sirûde bî sirûdekî neteweyî ya vê komarê. Nûke ey reqîb yê bî sirûda neteweyî ya hemî milletê kurd li kurdistana mezin. Jibilî vê sirûdê Dildarî çend çêrûkekjî nivîsîbîn.
Dildar li sala 1948 li jiyê 30 salîda mir, û kurdan dengekî resen û pir hestê kurdayetî jidestdan.
Ey raqîb her mawe qewmî kurd ziman,
Nay þikên danery topî zeman.
Kes nelê kurd mirduwe; kurd zînduwe,
Zînduwe qet nanewê alakeman.
Lawî kurd hestaye ser pê wek dilêr,
Ta be xuên nexsîn deka tacî jiyan.
Kes nelê kurd mirduwe, kurd zînduwe,
Zînduwe qet nanewê alakeman.
Ême roley Midya u Keyxusrewîn,
Dînman, ayînman her Kurdistan
Kes nelê kurd mirduwe, kurd zînduwe,
Zînduwe qet nanewê alakeman.
Ême roley rengî sûr u þoreþîn,
Seyrîke xuênawiya raburdûman.
Kes nelê kurd mirduwe, kurd zînduwe,
Zînduwe qet nanewê alakeman.
Lawî kurdî hazir u amadeye,
Giyan fîdane, giyan fîda, her giyanfîda.
Kes nelê Kurd mirduwe, kurd zînduwe,
Zînduwe qet nanewê alakeman.
---------------------------------------
Dildar (1918 - 1948)
Dildar yêkeke ji hozanvanên kurd yên navdar li baþûra kurdistanê.
Dildar navê wî Yunis Re ofe û li sala 1918 li bajêrê Koye ser bibajêrê Hewlêrê ji dayik bîye. Xwandina seretayî li Raniye û xwandina navendî li Hewlêrê bidumahî hîna. Paþî li Bexda kolîca dadperwerî bidumahî hîna, û çend saleka wekû parêzer karkir.
Dildar herdem dengekî zelalbî dijî dagîrkerên kurdistanê û dijî sitem û tawankarîyê bî.
Dildar þehrezayî hebî di warê cihanîda, taybet di warê wêjeya yonanî, firesî û turkîda. Sirûda, Ey Reqîb, sala 1946 hate nivîsîn bihelkefta damezrandina komara Muhabadê û hersal ev sirûde bî sirûdekî neteweyî ya vê komarê. Nûke ey reqîb yê bî sirûda neteweyî ya hemî milletê kurd li kurdistana mezin. Jibilî vê sirûdê Dildarî çend çêrûkekjî nivîsîbîn.
Dildar li sala 1948 li jiyê 30 salîda mir, û kurdan dengekî resen û pir hestê kurdayetî jidestdan.
Dîroka gelê Kurd bi serhildan û þerê azadaryê dewlemend e. Dema meriv van herd sedsalên dewî mêze dike bawarkî tu wexta Kurdistanê da agirê berxwedanê vênesyaye. Bi seda hezara þihîdê me hene. Navên, ku di dîroka me da bi herfên zêrîn hatine nivîsar pirin. Em li ber bîranîna wan teva bejna xwe ditewînin. Lê di nav wanda cîyê Mele Mistefa Barzanî bilind û cudaye. Tê bêjî li nava çîyayê Kurdistanê da serê herî bilind, herî bi ewra pêçayî, herî kubar yê herî gewre, ku mirov nikare bigihîjê ewe.
Barzanyê Mezin agirê berxwedana Kurdan ji qalibê heremeke Kurdistanê, ji qebîltyê, ji nav ol û civakîya teng derxist û kir agirê netewî. Ew agir usa gur û geþ kir, ku ronayî û germaya wî kete ne ku tenê dilê Kurdên heçar perçên Kurdistana birîndar, Kurdên li dervayî welêt lê bi navê wî gelê cihanê jî halê Kurd û Kurdistanê hisyan.
Çiroka jiyana Barzanyê mezin efseneke mêranyê, weletparêzyê, merivhizyê, heqyê û kurdewaryê e. Ev çîrok ji efsena jî hêjatir û bilindtire. Ji bo her efsenek ji alyê yan gel, yan nivîskar, yan hunermendekî da tê efrandin, çêkirin, bûyar û tiþtên bûyî û nebûyî, rastî û xiyalî tên tevlihenkirin û efrandinek çê dibe, him tê bawarkirin, him nayê bawarkirin.
Efsena jîyana Rêberê gelê Kurd rastîke, ku wî bi emrê xwe, bi kirin û hereketê xwe, bi welatparêzî, qehremanî û culetya xwe, bi bîr û bawaryên xweye kurdewarîyêye bêqelp efrandiye. Ev efsena qehremanyê, ku gelê mera gerekê bibe kitêba dershildanê, fêrbûna weletparêzyê, hê jî kêm hatye lêkolînkirin, gelê kurd ra kêm hatye ronîkirin, derheqê da kêm hatye nivîsar, gelek qetên wêye zêrin hê jî, di bin tarya demên emrê wîye giran û sindoqên dagerkir û dîktatorên cihanêye zalim da bi nivîs û nenivîs veþartîne…
Ewledê malbeta welatparêz hê zarotyê da dagerkir û neyarên welet û gelê xwe nas kir, zulm û xezeba wan himberî gelê Kurd bi xwe tem kir û wan neheq û zalimara kete di nav dew û dozeke dijwere dûr û dirêj.
Se salya xwe da tevî dayka xwe li Mûsilê hat girtin, sala 1915 a dema 12 salîyê da dît çawa bi hukumê Welyê Osmanî Silêman Nezîf paþa, ku bi xwe Kurd bû, li bajarê Mûsilê, ji bo kurdewaryê bavê wî Þêx Ebdulselam darda kirin.
Ji bo azaya welatê xwe bû pêsmergekî sondxwerî, jîyana xwe dîyarî azaya welatê xwe kir, çiqas jî dijwerî, tengasî, sirgûnî, xerîbî dît, rojên here teg da jî bêguman nebû, serî ber tu dîktatorê zalim danenî, þûrê xweyî heqyê û welatparêzyê tucar nekire kalên, her dera þerkarya xwe bi mêranî pêjda bir, bawarkî heçar perçên Kurdistanê da jî ji bo azaya gelê xwe þer kir, ji bîr û bawaryên xwe gavek jî paþda navît û gelê xwe ra bû sond-due’a netewî.
76 sala Rêberê Mezin jît. Þerkarya xwe da wî, sînorên ku dagerkiran li nav axa welêtê wî da kiþandine nas nekir, li kîderê pêwîstî hebû þervanê xweva xwe gîhand wur.
Bawarkî temamya jîyana xwe wî di nav pêþmergên xwe da, çeka wî dêst da, tim li cêrga pêþin da, cîyê herî bi agir û dijwer da derbaz kir. Çiqas jî berê wî dane sirgûnyê û xerîbyê tucar ji bo þexsyeta xwe, ji bilindaya berjewendyên gel û walatê xwe nehatye xar.
Piþtî bi alîkarya hêzên esmanî yên Birîtanî serhildana Barzanîya, ya li Baþûr têk çû, bi armanca alîkaryê Komara Dêmokratîke Kurdistanê, di meha Oktobirê Barzanîya bi hêzeke mezin, derbazî Rojhilatê Kurdistanê bûn. Barzanî ji alyê Hukumata Mihabadê da wek gênêral hat hilbijartin û bû serleþkerê wê Komarê.
Derfetên vê gotarê mecalê nadin, ku derheqa wan bûyarên diramatîk e dîrokî da berfireyî bê þirovekirin, qîmetkirin. Derheqa Komara Mihabadê, serokkomarê wêyî efseneyî Qazî Mihamed û rola Gênêral Mistefa Barzanî wek serleþkerê wê da meriv kare pir binivîse.
Ez dixwezim li vir çend fikirên Serokkomarê qehreman Qazî Mihamed bi kurtî derheqa Mistefa Barzanî da bîr bînim, kîjan wî dema dadgehkirinêa xwe cawa pirsên serhingê dewleta Îranê daye :
„Min alayê Kurdistanê daye destê Mela Mistefa Barzanî û li ser milên wî ye, ji vî çiyayî bo yê din û ji vî bajarî bo yê din, ji vî welatî bo yê din dibe, heya rojek wê li ser tevayan çîya û bilindahîyên Kurdistanê bête hildan û biheje, pirr bawer bin ew roj wê bête.“ .
„Ez nikarim hemû sexlet û taybetmendîyên Mela Mistefa Barzanî ji we re bas bikim, hûn jî qet nikarin bi temamî Barzanî nas bikin, ji ber ku eger ez bêjim qet hûn pesend nakin ku dujminê xwe bi van hemû kiryar û reftar (helwest-War) û sexletên baþ û ciwan nas bikin, ji ber ku di rêza dujminatîya we de ye.“
„Baþ e, lê tenê di çend ristekan (hevokan) de dikarim bêjim Mela Mistefa Barzanî, di dîrokê de, ji mêrxasî û merdinî, þeref û mirovayetî û azayetî û nerevîn û keramet û netirsî çiqas kesên mezin hebûne, Mela Mistefa jî yek ji wan e. “
„Ji ber ku Mela Mistefa û Barzanî hêvîya paþeroja milletê Kurd in û min jî alayê Kurdistanê daye destên wan, ew dê wê alayê biparêzin û heya roja wî bête, alayê Kurdistanê wê li cem wan be.… Hêvîya min ji xwedayî ew e, ew ala bi destê pirrhêzê Barzanî li ser vî xanîyê ez têde tême dadgehîkirin û hemû cihên bilindên Kurdistanê bilind bibe û biheje.“
„…Mela Mistefa Kurd e û Kurdistan mala hemû Kurdekî ye û Mela Mistefa wek mirovek ji beþekê mala xwe hatîye beþek din, hemû kesekî ew maf heye li her cih û alîyekê mal û milkê xwe rûne û ev mafê wî ye.“
Bi wî teherî rêvabirnên gel e esil ber neyarê xwe derheqa heval û hogerên xwe da dibêjin…
Bi texmîna min serok û rêvabirên meye niha gerekê ji Qazî Mihamed: Sihîdê Kurdî herî mezin dersê hildin.
Ji ji pey têkçûna Komara Mahabadê Mistefa Barzanî çekdarên xwe va berê xwe da Welatê Sovyêtê.
Yanzdeh salê emrê wî ( 1947-1958 ) ew jî salê temenê wîye here aktîv li Welatê Sovyêtê, li nav sînorên wêye pola da derbaz bûn. Ew dem salên rêjîma Stalîn, yên weke navê wî dîktatorî hiþk, dijwer, berk, sar,û bêrem bûn. ( Peyva stal yanê pola ).
Tê bêjî li nava lêkolîn û nivîsarên derheqa Rêvabirê Mezin da ew sal valayî bûn, yan jî bi fikir û firazên tomerî dihatin tijekirin. Ez, wek xwendevanekî pir kêfxweþ bûm bi pirtûka nivîskarê Kurdî navdar Wezîrê Eþo, ya bi sernavê DOSYA BARZANÎ DI SINDOQA STALÎN YA POLA DE, ku ji alyê Yekîtya Nivîskarên Kurd-Dihokê da hatye weþandin. Pirtûk tê bêjî wê valayê hevkî tije dike û ronayîke bi rastî davêje li ser kar û barên Rêvabirê Mezin û bûyarên wan salan. Çiqas jî xudanê vê pirtûka biçûk dinivîse, ku ev pirtûk kurtaya lêkolîn-kitêba wîye li ser kar û barê Barzanyê Nemir li Sovyêta Berê, ku niha nivîsandina wê cî tîne, helbet di wî karê pîroz da em jêra serketinê dixwezin, lê dîsa jî vê pirtûkê da bi zanestî gelek xal, pirs û pirsgirêk bi nû va hatine ronîkirin û þirovekirin.
Sîyasya Welatê Þovyêtê usa bû xêncî piropanga pesndayîna sîyasya dewleta Sovyêtê, partya Komûnîstyê, qeydê sosyalîzmê, her tiþt û bûyarên din ji gel veþartî, dizîva, di çarçova KGB (Komîtêya Amintya Dewletê) dihate pêkanîn. Nivîskar rast dinivîse, ku: „… nava wan hemû salan da… li ser wana ( Barzanya E.B ) peyvek çiye medya Sovyêtê da nehatye weþandin…“
Nemê ku Barzanî Stalîn ra þandine jî bê caw mane…
Melûmetyê ku ji piþt van 11 salan derheqa sirgûnya Barzanya da mane hinek bîranînin ( biranînê Gênêralê KGB Pavêl Sudoplato, Yêvgênî Pirîmakov û hivd ) û nivîsarên sindoqên KGB da veþartîne. Ew nivîsar jî ku veþîtî û bêbextya sîyasya Sovyêtê veþêrin yan hatine tunekirin, yan jî usa veþartîne ku dîtina wan dijwere.
Pirtûkê da, Wezîrê Eþo wek nivîskar-dîrokzanekî bi tercûbe bi kurtayî li ser van pirsgirêkên hîmlî hatye rewastandin :
Hinek egerên rola Welatê Sovyêtê di demezirandina Komara Muhabadê û têkçûna wê da.
Sebebên çûyîna Mistefa Barzanî û çekdarên wî li Welatê Sovyêtê.
Berbirbûna rêvaberya wî welatî berbi Barzanyan û sebebên wê helwesta bêbextyê.
sîyasya Welatê Sovyêtê, partya wêye Komûnîstyê û partyayên Komûnîstyê yên dagerkirên Kurdistanê berbi pirsa Kurdan.
Rola Barzanî di geþbûna welatparêzyê - kurdeyetyê û demezirandina sazyên kûltûrî, çandî, zanestî li nav Kurdên Sovyêtê da.
Bi texmîna min nivîskar heqe, ku derdikeve dijî wê fikrê, ku giva weletê Sovyêtê Komara Muhabadê çê kir û têkçûna Muhabadê jî rûyê wêda bû. Dema em li dîroka gelê xwe dinhêrin, her deman wexta hevkî firsend çê bûne, gelê Kurd jî ji bo azabûna xwe ew mecal dane xebatê. Hê despêka salê 1930 î li Rojavayê Kurdistanê dijî rêjîma dagerkire Îranê tevgereke azadaryê ye xurt çê bûbû, karne xurt dihatin kirin. Qazî Mihemed pêþyê yek ji lîdêr, paþê bû rêvabir û seokê wê tevgerê. Usane hazirya wan hebye.
Çiqas jî tekîlyên serokatya leþjerên Sovyêtê bi Mahabadê ra hebû jî, lê leþkerên Sovyêtê neketin nava axa Mahabadê. Mahabad wek erdekî nêytral navbera leþkerên Sovyêtê û Înglîterê da ma. Hêzên Îranê ji wur kiþyan çûn. Tevgera Kurdan jî bi serokatya Qazî Mihemed ew mecal dan xebatê û ji xwera Kumara dîrokî bi navê Mahabadê saz kirin.
Mixabin emrê Komarê kin kiþand. Kurda ra mecal çê nebûn Komara xwe biparêzin.
Ji pey herba cihanê ya duda ra, gorî peymana navbera Amêrîkayê, Birîtanyayê û Welatê Sovyêtê, hevpeymanan Sovyêt mecbûr kirin, ku ew jî wek Birîtanya leþkerê xwe ji Îranê derxe. Bi derketina leþkerên Sovyêtê qewatên Îranê ra rê vebûn, ku êrîþê bivin li ser Komarên Kurda û Aziryaye nû demezirandî.
Helbet, eger bêjin, ku gunê Sovyêtê têkçûna Komara Kurdada tune bû þaþye. Sovyêt herbê da ser ketibû. Rûmet û navê wê li cihanê da bilind bûbû, karibû gemê serokatya Îranê bikþîne, nekir. Durûtya Sovyêtê werda dîhar bû, ku rûva nîþan dida giva piþtovanyê Komarên Azerbêcanê û Mahabade dike, pêra jî Îranê ra hev kiribû, ku himber Komarên Kurda û Azerya pêtrola Bakûrê Îranê werbigre… ( Paþê serokatya Îranê Sovyêt di pirsa wergirtina pêtrola Bakûrê Îranê da jî xapand ). Komarên Kurda û Aziryan bêpiþt man. Serokên Komara Azirbêcana Îranê revyan. Hêzên Îranê devera wan di nav xûnê da xeniqandin. Kurda texmîn kir, ku dijî hêzê Îranêye giran þerkirin bêfikire. Serokkomarê Kurdistanê Qazî Mihemed, wekî çi hatibû serê xelkên herema Azerya neyê serê xelkê Mahebadê biryar girt bi xwe tesmîl be, xwe bike qurban û nehêle Mahabad jî bikeve halê Komara Aziryên Îranê…
Xwendevan bi xwe zanin dewyê bûyar çawa meþyan.
Piþtî têkçûna Mahabadê, Barzanî Ala Kurdistanê ji Qazî Mihemed wergirt û bi 500 leþkerên xwe va dest bi meþê kir berbi Welatê Sovyêtê. Meþa ku dîrokê da bi navê „ meþa dirêj“ eyane ( 350 km) 52 roja kiþand. Serleþkerê qehreman nav hêzên neyar yên Tirkyê û Îranê ra, bêy zirara mezin, li ser çyayê Agiryê ra, 18 ê Hezîranê hêz xwe gihande hidûdê Welatê Sovyêtê.
Pirs pêjda tê çima Barzanya çûne Welatê Sovyêtê, neçûne deverek din ?
Xudanê pirtûkê bi çevê dîrokzanyê bûyarên wê demê analîz dike, kûr û dûr li ser wan radiweste, cawa pirs û pirsgirêkan bi zanestî dide û sîyasya hukumdarya Sovyêtê ya sexte û xapandinê himber wan û pirsa Kurdî rexne dike.
Serketina Welatê Sovyêtê herba hemdinyaêye duda da qedrê wî welatî di nava dinyayê, xazma li nav gelên bindest da bilind kir, wana azaya xwe di hevkarî û alîkarya wî welatî da didîtin. Bi fikira min Barzanî, wek evdekî dûrdîtî, texmîn dikir ku dora wî û leþkeran tev weletên dagerkir û neyarin. Cîyê, ku hiþê wî lê dibirî Soyêt bû. Bi guman bû, ku ew weletê xwe elam dike piþtovanê gelê bindest wê alîkarya gelê wî jî bike. Ev fikir ji herd nemê Barzanî, ku Stalîn ra þandye rind tê xanê.
Lê çawa em divînin, gotin û emelê Sovyêtê hev nedigirtin, li bin postê berxada bi rastî weþekî ac veþartî bû. Ew weletê xwe elam dikir piþtovanê gelên bindest, alî zulmkar û dagerkira dikir. Ji bo berjewandyên xwe karibû wan „heval û hevkarên „ xwe birfoþe.
Û usa jî bû dewsa alîkaryê bide wan nûnerên gelê bindest, ku ji bo alîkaryê xwe avîtibûn ber bextê wê, wan digre û sirgûn dike. Vira þexsyeta Serokê Komara Azerbêycanê Mîrcefer Bagîrov tê ortê. Qedera Barzanyan dikeve destê weþekî wek Bagîrov û KGB ê.
Bi rastî sîyasya Hukumdarya Rûsyayê ji berê da di werê pirsgirêka kurdî da tim erênî nî bûye, wurda evdên wek Bagîrov, neyarên Kurdan rola mezin lîstine.
Kurdzanên Rûs berê berê da sîyasya hukumdarya welatê xwe ya çewt himberî pirsgirêka Kurd texmîn kirine û nerazîbûna xwe nîþan dane,rexne kirine. M.S Lazarêv, gotara xwe ya „ Urisêt û Kurdistan“ da bi heqî dinivîse, ku armanca Sovyêtê ne çareserkirina doza kurdî bû… dixwest wê dozê bike aletekê bo sîyaseta Sovyêtê di Rojhilata Navîn da.“ We gotarê da ew sîyasya Weletê Sovyêtê himber tevgera Barzanya bi tûndî rexne dike.
Siyasya Partyayên Komûnîstyê yên welatên dagerkirê Kurdistanê ku bi Kurda hatibûn dagertin, ji wan hineka da Kurd serok û rêvaber bûn, bi serokatya Partya Komûnîstên Sovyêtê hindava doza Kurdî da xapandin bû. Nivîskarê pirtûkê heqe, ku dinivîse : „ Gorî bîr û bawaryên Partya Komûnîstên Sovyêtê û … Partyayên dagerkirê Kurdistanê yên Komûnîstyê Kurd gotî bendê bimana hetanî wan welatan da bi destê wan dêmokirasî bihata çêkirin… û di nava çarçova wê dêmokirasya wan dewleta da Kurd bigihîþtana heqê xwe… gorî vê bîr û bawaryê heqê kurda yê cudexwezyê, veqetandinê ji welatê dagerkir tune bû…“
Li bin wan lozûng û bawaryên çewt da Kurd demeke dirêj hetine xapandin, çepên Kurda peyda bûn, wan berjewandyên gelê xwe kirine quebana bîr û bawaryên komûnîstyêye sexte.
„ Ewana bûn Lênînvan, Stalînvan, Tiroskîst, Maoçî û nizanom îdî çî lê her tenê nebûn Kurd.“
Barzanyê Mezin salê jîyana xwe li welatê Sovyêtê da her tiþt bi çevê xwe dît û sextekarya sîyaseta Komûnîsta ya xapandinê rind fem kir. Þerkarya xwe da amintya xwe Sovyêtê neanî.
Pirtûkê da derheqa van pirsgirêka bi hûrgilî hatye nivîsar.
Tenê ez fikirekî dixwezim zêdekim : Hilþandina Welatê Sovyêtê bi mîlyona evdên wek min ra tiragêdya sedsala 21 bû. Em temamya jiyana xwe bi dilsozî, wê dewletê ra, bawarkî nanoziko xebitîn û hilþandina wê ra me her tiþtê xwe unda kir. Lê dîsa jî ez þikirbûna xwe ji Xwedê tînim, ku ew welatê sextekaryê û zulmêyî gewre hilþya, eger hilneþya ez bawar nakim dew û doza Kurda li Baþûr wê bigihîþta vê derecê…
Pirtûka Wezîrê Eþo ez berbi bîranînên rojên buhurî birim. Wek xewna þevê tê bîra min sala 1956 a, gava Barzanî hate gundên berpala çyayê Elegezê li Komara Ermenistanê û gundê mera jî derbaz bû. Ez wê demê zaroke mektebvan bûm. Gundya ra gotin „ Barzanî tê“. Me nizanbû Barzabî kî ye, wê ji ku bê û çima tê ? Tek tiþtek berbiçev diket, nava gunda, dora rêya û mekteba paqij dikirin. Xelkê tê derdixistin, ku ew mirovekî pir mezine ( Wî wextî ji bo mirovên mezin ew yek dikirin). Heta wê demê me qet nedîtibû, ku mirovekî Kurd bê û hazirya usa boy xatirê wî pêk bînin.
Evê yekê hiseke netewî dilê xelkê da vê xistibû û me bi kubarî çevê gelê cînar dinhêrî : „Binhêrin, merivên me yên mezin jî hene“.
Wê rojê gund-gundîtî derketibûn dora rê. Seyarên, ku Batzanî û koma pêra di nav mera derbaz bûn. Gotin li gundê Elegezê seyare rawastyane. Barzanî hazirara axivye.. Þaya rasthatinê li gundê Cercerîsê ( navê niha Dêrik) pêk hatibû.
Ji pey çend sala ra navê Barzanî cihan hilda. Agirê berxwedana azadaryê bi hezara kîlomêtra dûr, xerîbyê da gihîþte me û dilê me da jî agirê welatparêzyê geþ kir. Ez wê demê êdî xwedkarê zanîngehê bûm. Ji bo derheqa tevgera Baþûr da melûmetyên nû bibihên her roj em odên rojnema RYA TEZE û Radya Kurdî ya Yêrêvanê da dicivyan. Civînên beþa nivîskarên Kurd zû-zû dibûn. Þebeqê zû ji bo nûçeyên nû me rojneme dikirîn, guhê me sr radyoyê bûn. Me Koma Xwendevanê Kurd li Yêrêvanê demezirand. Civînê me ser wê tevgerê bûn.
Û eger mecal bidana me, îmkan hebûna, xort û keçê me wê teva çek hildana bihatana tev refên pêþmerga, bin ala netewî da, ji bo azaya welatê xwe, welatê Barzanyê nemir þerkirana…
Gelek Kurdên navdar, serokê partyan hatin nava Kurdên Ermenistanê, lê ji pey tu kesî hizkirin, nav û bîranîneke usa nema çawa pey Barzanyê Mezin. Geleka mavê zarokên xwe danîn Barzanî, kilam û helbest hatine efrandin…
Pirtûka Wezîrê Eþo di nav lêkolînên derheqa rêvabirê Mezin da xebateke giranbiha ye, cîyê layîq digre û hêjayî qîmetekî bilinde.
Heyf ev pirtûka bi qîmet ji alyê rêdaksyon û weþenxanê da gelekî bê berpirsyarî û peþbûrde hatye weþandin. Dewsa peyvên Îran -Þîran, Îngilîtera-Þîngilîtera, kiþyan-ki?yan, çarçove-þarçove u gelek peyvê din hatine weþandin…Ev þaþî cîkî duda nînin, seranserî pirtûkê ne, kîjan ji bo xwendina pirtûkê gelekî zemetya derdixe. Em gumanin weþanxaneyê vê kêmasyê hesav hilde û carke din pirtûkê biweþîne.
Wesiyetnameya Qazî Mihemed di demên dawiya jiyana xwe de.
Bi navê Xwedêyê mezin û dilovan
Gelê minê kurd û birayên min yên hêja, biryên min yên behr xwarî, gelê min yê zorlêkirî, vama ez di gavên herî dawîn yên jiyana xwe de me, werin ji bo xatirê Xwedê îdî dujminayiya hev nekin û piþta xwe bidin hev, li hember dujminê zordest û zalim derkevin, xwe belaþ mefiroþin dujminan, dujmin her ewqas we dixwaze tanî karê xwe bi we pêk tîne û qed bi we re dilovanî naket; di her fersendekê de be qed li we nabuhure.
Dujminê gelê Kurd pir in, zordest û bê dilovanî ne, sîmbola serketina her gel û netewekê hevgirtin û yekbûn e, piþtgiya tev gel e. Her gelê ku yekîtî û tebayiya wî nebe; ewê hertim bin destê dujmin be, ti tiþtê we gelê Kurd ji gelên li ser rûkê vê erdê; ne kêmtir e, belkî hun bi mêranî û egîdî û hêjatiya xwe; ji gelên ku rizgar bûne; li pêþtir in jî.
Gelên ku ji destê dujminên xwe yên zordest rizgar bûne; mîna we ne, lêbelê yekîtiya ên xwe rizgar kirine hebûye, bila hun jî mîna tev gelên li ser rûkê erdê; îdî bin dest nebin, her bi yekbûn û hesûdî bi hev nebirinê û xwe nefirotina ji dujminan re li dijî neteweya me; hun dikarin rizgar bibin, birayên min îdî bi dujmina neyên xapandin, dujminên Kurdan ji her reng û destek û netewekê bin, her dujmin e, bê dilovanî ye, bê wijdan e û rehmê bi we nake, wê we bi hevdu bide kuþtin, wê we temah bike û bi direw û xapandinê; wê we berengarî hev bike, ji tev dujminên gelê Kurd, dujminê Ecem ji tevan zalimtir û melûntir û Xwedê nenastir û bê dilovantir e, destê xwe ji ti tawanan li dijî gelê Kurd naparêze, bi dirêjayiya dîrokê bi gelê Kurd re xerez û kîna wî ya kevnar hebûye û heye jî, temaþa kin, binêrin tev zilamên we yên mezin, her ji Simayîl Axayê Þikak, tanî Cewher Axayê birê wî û Hemze Axayê Mengur û çend û çendîn zilamên din, ew hemû bi xapandin aram kirin û xelq ji piþt wan vekir û ca pir bi nemerdî ew kuþtin, ew tev bi sond û Quran xapandin ku xudêgiravî niyaza eceman ya xêrê bi wan re heye û wê qenciyê bi wan re bikin, lêbelê her xweþbawer e û bi sond û sozên Eceman hatiye xapandin û jê bawer kiriye, lêbelê tanî niha bi dirêjiya dîrokê kes nedîtiye bi tenê carekê jî ecem li sond û sozên xwe xwedî derketibe û ehdên dane Kurdan pêk bînin, tev de direw û xapandin bûye, ca vaye ez wek birayek we yê biçûk, di riya Xwedê de, ji bo xatirê Xwedê ji we re dibêjim hev bigirin û ti carî piþta hev ber medin, piþtrast bin ger ecem hingiv bide we, diyar e jar xistiyê, bi sond û sozên direwên eceman mexapin, ku ger hezar carî jî dest li Qurana pîroz bixe û soz bide we, bi tenê niyaza wî xapandina weye, ji bo hîlekê li we bike.
— Va me ez di demên dawî yên jiyana xwe de me, ji we re dibêjim û ji bo xatirê Xwedê yê mazin ez we þîret dikim ku a ji destê min hat bi ser can û tekoþîn, bi þîret û nîþandana riya rast; min ji we re xemsarî nekiriye, niha jî di vê dem û rewþê de dîsa ji we re dibêjim ku îdî bi eceman mexapin û ji sond û dest li Quranê xistin û ehd û peymanên wan bawer mekin, ji ber ne Xwedê dinasin û ne jî ji Xwedê û pêxember û roja qiyametê û hîsab û kîtaban bawer dikin, li cem wan bi tenê ji ber ku hun Kurd in, bila hun musilman jî bin, hun sûçdar û mehkûm in, hun ji wan re dujmin in, ser û mal û canê we ji wan re helal e û weke xeza qebûl dikin, soza min ne ew bû ez herim û we di destê van dujminên dilreþ de bihêlim, min pir caran jî raborî û zilamên me yên mezin dihizirand, ên ku eceman bi xapandin û sond û direw û hîle ew girtine û kuþtine, neçar bi direw û hîle ew xapandin e, kuþtin e.
Ew tev li bîra min bûn û ti carî jî min ji eceman bawer nekiriye, lêbelê beriya ku vegerin vir, çendîn caran gotin û rasparin bi name û bi þandina kesên navdêrên Kurd û Fars, bi dayîna soz û ehdên yekcar pir û mezin ku niyaza xêrê ya dewleta ecem û Þah bi xwe jî heye û ne amade ne ku bi tenê dilopeke xwînê jî li Kurdistanê birije, niha hun bi çavê serê xwe encama sozên wan dibînin, ger mezinên hoz û eþîrên me îxanet nekira û xwe nefirotina hukûmeta ecem, weha nedihate serê me û we û Komara me jî.
Þîret û wesiyeta min ew e bila zaroyên we bixwînin, ji ber ti tiþtê me ji yê gelên din ne kêmtir e, bi tenê xwendin nebe, bixwînin ji bo hun ji karwanê gelen paþve nemînin û her xwandin çeka kujeka dujminan e.
Piþtrast bin û bizanin ger tebayî û yekbûn û xwandina we baþ be, hunê pir baþ bi ser dujminê xwe de serbikevin jî. Çênabe bi kuþtina min û bi kuþtina bira û pismamên min çavê we bitirse, tanî hin digîjin hêvî û meremên xwe; divê hê jî pir kesên din yên mîna me di vê rê de gorî bikin.
Piþtrast im piþtî me pir kesên din jî her wê bi xapandin û durûtiyê ji holê werin rakirin.
Piþtrast im pir kesên ku wê piþtî me jî bikevin xapandina eceman de; wê ji me zanatir û hêjatir jî bin, lêbelê hêvîdar im kuþtina me ji dilsozên gelê Kurd re bibe pend û îbret.
Wesiyeteke din min ji were ew e daxwaz bikin her çiyê we ji bona serfiraziya gel kir, alîkarê we gel be, piþtrast im Xwedê yê mezin wê we serbixe û wê alîkariya we bike, heye ku hun bêjin; lê çima ez serneketim?! di bersivê de dibêjim, bi Xwedê kim ez serketime, çi nîmetek, çi serketinek ji wê yekê mezintir e ku va me ez niha di riya gel û welatê xwe de, ser û mal û canê xwe didim, bawer bin min pir ji dil dixwest ger ez mirim bi mergekî bimirim ku di hizûra Xwedê û resûlê Xwedê û gel û welatê xwe de rûsor bim, ji min re ev serketin e.
Xweþtiviyên min, Kurdistan mala her Kurdekî ye, her wek di malê de; endamên malê her kesê ji her karekî dizane, wî dispêrin wî, îdî mafê ti kesî ti ne ku hesûdiyê pê bibe, Kurdistan jî her ew mal e, ger we zanî kesek li vê malê dikare karekî bike, dev jê berdin bila bike.
Îdî çênabe hun kevira danin ser riya wî û çênabe dilê we ji wê yekê bêþe ku berpirsyariyên mezin di destê yekî ji we de hene, ger karên mezin ketin ser milê yekî û ew kar bi rêve bir, welê diyare jê dizane û berpirsiyariyên wî yên mezin jî li hember wî erkî hene. Piþtrast be birayê te yê Kurd her ji dujminê dil bi kîn baþtir e û ger berpirsiyariyên mazin li ser milê min nebûna, niha ez di bin darê sêdarê de neradiwestiyam, lewra çênabe hun bi hev re temahkar bin, ên ku fermanên me pêk ne anîn, ne her bi tenê pêk ne anîna fermanan, lêbelê tam dujminatiya me dikir, ji ber me xwe wek xizmetkarê gelê xwe qebûl dikir, niha ew di nava mal û zarokên xwe de, di nava xwea þirîn de ne, lêbelê vaye li ser navê xizmeta gel di bin darê sêdarê de me û wa ezê demên dawî yên jiyana xwe bi vê wesyetnamê derbaz dikim. Ca ger berpirsyariyên mezin di sitoyê min de nebûna, ez jî wê niha di nava zarok û zêçiyên xwe de di xewa þirîn de bûma, ku ez niha ji bo piþtî çûyîna xwe jî we þîret dikim, ew jî yek ji berpirsyariyên di sitoyê min de ye, piþtrast im ger yekî din ji we berpirsiyariyên min bigirtana sitoyê xwe, niha ewê li þûna min di bin darê sêdarê de bûya, ji bo razîbûna Xwedê û li gor berpirsyariya di sitoyê xwe de mîna Kurdekî xizmetkarê gel û di riya çakiyê de, min ev þîret li we kirin ku hêvîdarim ji niha pê ve pendan jê wergirin û dirust guhdariya þîretên min bikin, bi hêviya Xwedê yê mezin we bi ser dujminên we de serbixe.
1 - Baweriya we bi Xwedê û tiþtê li cem Xwedê tê û peristina Xwedê û pêxember (silavên Xwedê lê bin) hebe, di pêk anîna erkên Olî de xurt bin.
2 - Yekîtî û tebayiya di nava xwe de biparêzin, karê neqenc li hember hev mekin û temah mebin, bi taybetî jî di berpirsiyariyê û xizmetê de.
3 - Xwendin û zanist û pileya zaniyariya xwe pêþve bibin ji bo dujmin kêmtir we bixapîne.
4 - Ji dujminan bawer mekin, bi taybetî jî dujminên ecem, ji ber bi çend awa û riyan ecem dujminên we ne, dujminê gel û welat û Ola we ne. Dîrokê selmandiye ku berdewam ji Kurdan bi behane ne, bi kêmtirîn tawanê we dikujin û ji ti tawanan di derheq Kurdan de destê xwe nagirin.
5 - Ji bo hin rojên jiyana bê qîmeta vê dinê, xwe mefiroþin dujminan, ji ber dujmin dujmin e û ne cihê pêbawerbûnê ye.
6 - Îxanetê li hev mekin, ne îxaneta siyasî û ne giyanî û malî û ne jî ya namûsî, ji ber îxanetkar li cem Xwedê û mirovan jî sivik û sûçbar e, îxanet li îxanetkar vedigere.
7 - Ger yekî ji ve dikaribû karên xwe bê îxanet pêk bîne, pê re alîkarî bikin, ne ji ber temahî û bexîliyê li dijî wî derkevin, yan Xwedê neke li ser wî bibin sîxurên biyaniyan.
8 - Cihên ku min di wesiyetnameyê de ji mizgeft û nexoþxane û dibistanan re nivîsandiye, hun tev daxwaz bikin ji bo pêk werin û mifa jê bigirin.
9 - Hun ji xebat û hewl û tekoþînê ramewestin ji bo mîna tev gelên din ji bin destê dujminan rizgar bibin, malê dinê ne tiþtek e, ger welatê we hebe, serbestiya we hebe, wî çaxî her tiþtê we heye, hem mal, hem serwet, hem dewlet, hem rûmet û hem wê nîþtimanê we jî hebe.
10 - Ez nebawer im, heqê Xwedê nebe, ti heqên din li ser min hebin, lêbelê ger kesekî welê dît ku kêm yan jî pir tiþtikî wî li cem min e, min malekî pir hiþtiye, bila biçe ji warisên min bixwaze û wergire.
Tanî ku hun hev negirin, hunê sernekevin, zilm û zorê li hev mekin, ji ber Xwedê pir zû zalim ji holê radike û nabûd dike. Ew soza Xwedê ya bê kêm û zêde ye, zalim dirûxiyê û nabûd dibe, Xwedê toleya zilmê jî hil tîne.
Hêvîxwaz im wan gotinan têxin guhê xwe û Xwedê we bi ser dujminên we de bi ser bixe, weke Sedî Kerem kiriye :
Muradê ma nesîhet bûd û gufîtm
Hewalet ba Xuda kerdîm û reftîm
Ango: Mirama me þîret bûn û me kir, me hun rasparin Xwedê û em çûn.
Faîk Bûcak, ne tenê siyasetmedar bû. Helbestvan jî bû. Di hemû helbestên xwe de bang li xort û keçên Kurd dikir. Hêviya wî xort bûn. Helbesta xwe ya navdar “Sonda Mirinê“ ji bo xorten ku canê xwe yê ezîz ji bo welat feda dikin, li zîndanan jiyana xwe ji dest didin nivîsandi bû.
Faîk Bûcak, dema ku helbestên xwe dinivîsand wê demê þert û îmkanên îro weke îro tune bûn. Mirov nikarîbû tiþtên nivîsandî bi xwe re bigerîne. Faîk Bûcak helbestên xwe êvarê bi dost û hevalên xwe didan jiberkirin û digot ”qîza xalê min, van helbestan baþ jiber bike, rojekê ku ez canê xwe ji dest bidim bela ev helbest wenda nebin. Berî þehadeta wî dostekî helbestên wî bi dengê wî di kasêtekê de tomar kiribûn.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deþt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber þîpa avê.
Hilanîy e dengê þîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek þevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêsimê.
Hovîtî kirin li Muþ û Amedê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîrê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baranê.
Hunandîy e vejînî û xoybunê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hun Dizanin !
Ji Yêzdanê Dilovan,
Dîyarî Bihuþte...
Ew der Kurdistane...
Ava Bihuþtê...
Kanîya Zemzemê...
Hebuna li bin Axê...
Zêrê Zer û Ava Reþ...
Kakilên, Gûz û Tûyan...
Darên Rezan û hwd...
Li Welatê Kurdistane...
Kaniya Neftê, Diherike Cîhanê...
Çavên birçîyan, Zur bu...
Ewrê reþ, li ser Kurda, rêz bu...
Terorîstên, bi Cilên Reþ, har bu...
Amerîka û Ewropa, Hevkar bu...
Pêþmerge, bi Top û Tifingan, ra bu...
Barzanî, bê xew ma û Tekoþer bu...
Emê, bi avakirina Kurdistan a mezin, dagirkerên Kurdistan ê, ji ser axa Kurdistan ê, bavêjin der û dawî li Saltanat û Heytehola wan bînin. Emê, komarên wan, hilþînin û desthilatîyên wanên gemar, bikin tarîtî ya dîrokê...
Xuþk û Bira yên Hêja !
Ji boy aþîtîya Cîhanê, hewceye em, dawî li þeþ devletên îro, -Tirkiye, 2-Îran, 3-Ýraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin, Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn tevê Nexþê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paþê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Di vî pirojê da, Nexiþê Kurdistana mezin, digîhî je, Ewropa yê. Hewceye, her Kurdên, bi xîret û mêrxas, beþdarê, ramana, Kurdistan a mezin be.
Em hêvînin, partî û rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her pênc perçeyên Kurdistan ê rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne.
Em hêvînin, zaravayên Kurdî, Loranî, Goranî, Soranî, Kurmancî, Hewramî, Zazakî û hwd, di Kurdistanek Federe da xurt û geþ bive...
Kurdistanîyên Hêja :
Alî Cahît Kiraç : Kurdistanîyen hêja, werin, beþardarê PDK-XOYBUN ê bin, em, bi hevra, Kurdistana Mezin, avakin û ruhê Þêhîdên Kurdistanê, þad bikin...
• Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê Partîya Demokrat a Kurdistan - Xoybun ê, bang li kevneþopên PDK ya 1965 ê û bang li kesên Kurdistanî dikim, beþdarê PDK-XOYBUN ê bin, em bi hevra, axa Kurdistana pîroz rizgar bikin...
• Dubare, bang li kevneþopên PDK ya 1965 ê û li her kesên Welatparêz û Kurdistanî dikim, bi endamtî, beþardarê PDK - XOYBUN'ê bin, Partîya xwa ya PDK ê, xurt û zindî bikin. PDK - XOYBUN, berdewama PDK ya 1965'a ye û dixwaze, bi zindîbuna PDK ê ra, bi avakirina Kurdistana mezin, ruhê Þehîdên Kurdistan ê, þad bike...
• Ez hêvîmim, partî û rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her perçe'yên (Herem'ên) Kurdistan ê, rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne.
• Disa, hêvîmim, zaravayên Kurdî, Loranî, Goranî, Soranî, Kurmancî, Hewramî, Zazakî û hwd, di Kurdistanek Yekgirtî û Federe da, xurt û geþ, bive...
• Ez amademe, bi welatên Emperyal ra, Peymanek pêk bînim... Di vî peymanê da, 500 sal, berjewendîya welatên Emperyal, hebe û Kurdistan jî, heta hetayê, azad be...
• Eger, welaten Emperyal, ji bo avakirina, Kurdistana Mezin, alîkarî bide me, wê demê, emê jî, 500 sal, qezenca, ser-erd ê û bin-erd ê, Kurdistanê, ji % 50 yê, bidin wan, welatên hevkarên xwe û emê, 500 sal, Lula Neftê jî, ji wan, welatên hevkarên xwe ra, vekin... Emê, ji bo parastina Kurdistanê, ji Artêþa Kurdistanê ra, 80 Mîlyon, Dabançe, Tifing'ên herê Moderin, Rokêt'ên, Antî-Panzer û Fûze'yên, Antî-Tîyare û hwd, ji wan, welatên hevkarên xwe, bikirin...
Kengê Kurdekî Were Kuþtin, Hun Jî Sê Zarokan Çêkin ! . .
Gelê Xuþk û birayên Kurd, neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê bi sed salane, Bira, Bav, û Xuþkên me Kurda bi þiklên curbecur dikujin. Dibê em dev ji tolhildanê bernedin. Ango hewceye em mafên xwayê Tol Hildanê bikar bînin.
Gelê Xuþk û birayên Kurd, dema neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê, Kurdekî kuþt, hun jî bi cengawerî tol hilanîn ( heyf hilanîn ) bigirin.
Gelê Xuþk û birayên Kurd, kengê Kurdekî bi destê neyarên netewa Kurd were kuþtin, hun jî, di þuna wî kesê þehîd da, sê zarokan çêkin !...
Gelê Xuþk û birayên Kurd, dema hun nu dizewicin, an cêvî an jî sêber zarok bînin dinê !...
Gelê birayên Kurdên li Kurdistan ê û Kurdên li seranserê Cîhanê, hetanê sala 2113 yê, ango hetanê sed salê kî, bi kêmasî, sê an jî çar Jin bînin, ango sê caran an jî çar caran bizewicin, bila jimara Kurda, li Kurdistanê û li seranserê cîhanê, zêde be. Dakû em, bikaribin, li hemberê dagirkerên Kurdistan ê, xwe biparezin û em li hemberê Teknolojî ya îro wenda nebin !...
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deþt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber þîpa avê.
Hilanîy e dengê þîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek þevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêrsim ê.
Hovîtî kirin li Muþ û Amed ê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîr ê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baran ê .
Hunandîy e vejînî û xoybun ê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistan ê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hezar salê, Dagirkerên Kurdistan ê, Bav û Kalê me, bi þiklên Curbe-cur kuþtine. Dema em, Kurdistana mezin, çê nekin, ewên hîna, Hezar salên din jî, me û Zarokên me, bi þiklên Curbe-cur, bikujin. Divê em, dawî li þeþ devletên îro, ''1-Tirkiye, 2-Îran, 3-Ýraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn, tevê Nexþê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paþê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun 
Bi navê Xwedêyê mezin û dilovan
“Sonda me mirin e di riya te de welat.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Bi Gurzê, Rustemê-Zal kim.
Hun Dizanin !
Ey Þehîdên, Lor û Gorî.
Hun, bi xêr hatin. 
Her Bijî, Kurd û Kurdistan. 
