PARTIYA DEMOKRAT´A KURDISTAN - XOYBUN PDK - XOYBUN
15.06.1950—15.06.2022 — Tefiq Mahmûd ( Pîremêrd ) Di Dilê Meda Dijî.
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
1867 / 15.06.1950 — 15.06.2022
Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun ( P D K — XOYBUN ) ê, Tewfiq Mahmûd (Pîremêrd), bi Dilekî germ, bibîr tînim. Tewfiq Mahmûd (Pîremêrd), wekê her Tekoşer û Şehîdên Kurdistanê, nemire û Dilê meda dijî. Şehîdên Kurdistanê, yên berîya vê demê û yên hetanê îro, bi bîr tînim û tevkujînên, li hemberê Kurda, li Kurdistanê û yên li dervayê Kurdistanê buye, hemuyan, Şermezar dikim...
Kurdistanîyên Hêja : Pîremêrd, di 1867 Silêmanî ji Dayik buye û di15.06.1950 Silêmanî çuye ser dilovanî ya xwe... Pîremêrd, helbestvanekî Kurd e. Navê wî yê eslî, Tefiq Mahmud bû. Perwerdehiya olî dît. Piştre li Stenbolê fakulteya dadê xelas kir. Di sala 1907 an de li Stenbolê di damezrandina Komeleya Kurdistan de cih girt. Di sala 1909 an de li Colemêrgê ( Hakkarî ), 1918 li Amasya bû qeymaqam. 1923 dîsa vegerand Silemaniyê. Nav salên 1926 û 1950 seroke rojnameyên "Jiyannewe" û "Jin" bû. Ser folklor gelek lêkolîn kir. Pîremêrd wekî pêşevanê helbestvaniya kurdî ya nûjên jî tê hesibandin...
Ey Qehremanên Kurdistan ê, Hun Herdem, Di Dilê Meda Dijîn !
Qehremanên Şoreşa Kurdistan ê Nemir in ! ...
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
Tekoşîna Şoreşgeran Herdem Dibê, Mirina Koledarî û Terorîzma Dagirkerên Kurdistan ê !
Bijî Kurdistanek Yekgirtî, Serbixwa, Demokrat û Azad !
______________________________________
Tefiq Mahmûd ( Pîremêrd ) : Pîremêrd ( 1867 Silêmanî-15.06.1950 Silêmanî ) helbestvanekî Kurd e. Navê wî yê eslî, Tefiq Mahmud bû. Perwerdehiya olî dît. Piştre li Stenbolê fakulteya dadê xelas kir. Di sala 1907 an de li Stenbolê di damezrandina Komeleya Kurdistan de cih girt. Di sala 1909 an de li Colemêrgê ( Hakkarî ), 1918 li Amasya bû qeymaqam. 1923 dîsa vegerand Silemaniyê. Nav salên 1926 û 1950 seroke rojnameyên "Jiyannewe" û "Jin" bû. Ser folklor gelek lêkolîn kir. Pîremêrd wekî pêşevanê helbestvaniya kurdî ya nûjên jî tê hesibandin.
GOTAREK :
Tefiq Mahmûd ( Pîremêrd )
Navê Pîremêrd yê rasteqînî, Tewfîq bûye. Tewfîq Kurê Mehmûd Axa, Mehmûd Axa kurê Hemze Axa bû. Ev zat li bajarê Silêmaniyeyê di sala 1867 an de ji dayik bûye û çavên xwe li cîhana ronahî vekiriye. Jî aliyê malbata wî ve navê Tewfîq lê hatiye kirin. Piştî salan ji bo edakirina ferza Xweda çûye hecê. Ji ber vê yekê navê wî bûye "Hacî Tewfîq". Heçî navê "Pîremêr û Pîremêrd" nasnavê wî camêrî ye. Ev nasnav di jiyana wî de wisa cihê xwe girtiye ku bûye wekî navê hêmanî û her kes bi vî nasnavî wî camêrî dinase. Heya bi xwe jî, xwe bi heman nasnavî dide nasîn. Di giraniya antolojiyên wejeya kurdî de dîrokên wêjeya kurdî û pirtûkên din de jî bi vî nasnavî hatiye nivîsandin.
Pîremêrd, zarokatiya xwe di bajarê Silêmaniyeyê de derbas dike. Çanda xwe ya zarokatî ji malbata xwe û zarokên Silêmaniyeyê digire. Di temenê 6 – 7 saliya xwe de dest bi xwendina Qurana pîroz dike û di demeke kin de diqedîne. Dû re derbazî medreseyên Kurdistanê dibe û dest bi jiyana medreseyê û xwendina wê dike. Him pirtûkên erebî û him jî pirtûkên farisî dixwîne. Her du zimanan jî hîn dibe. Ji bo qenctirîn hînbûna van her du zimanan, diçe cem Mele Mehemedê pêşrewê mizgefta Hemze Axa. Li wir domekeke dirêj radiweste û dixwîne. Him xwendina medreseyê diqedîne û him jî zimanê erebî û farisî qenc hîn dibe. Di ber xwendina xwe re gelek helbestên hozanên kurd, ereb û faris jî di ber çavan re derbas dike û gelek rind hînî wêjeya wan jî dibe. Hindik jî be bi zimanê erebî û earisî jî helbest nivîsandine.
Pîremêrd, di dema feqîtiya xwe de, li gelek bajar û medreseyên Kurdistanê geriyaye. Kesên curbecur dîtine. Ji wan gelek ramanên cîhanê hîn bûye û ji seydayên têvel sey standiye. Ev stêrka li asîmanê wêjeya kurdî, dema dest bi xwendina medreseyê kiriye, di medrese û dîwanan de helbest jî dixwendin. Pêşî helbestên helbestkarên kurd yên bi nav û bang ên wekê Hacî Qadirê Koyî, Nalî, Mehwî, şêx Reza Talebanî û Mewlewî dixwendin. Dû re hêdî hêdî bi aliyê sazandina helbestên kurdî ve diherike û di dema feqîtiya xwe de bi zaravayê soranî gelek helbest sazandine û nivîsandine. Dema di medrese û dîwanan de bi dengê xwe yê zelal helbestên xwe dixwendin, zewqekî guhertî dida guhdaran.
Di ciwaniya xwe de nav û dengê wî belavî Kurdistanê dibe û di giraniya deverên Kurdistanê de tê nasîn.
Pîremêrd, di navbera salên 1882 û 1898 an de karmendiya hukumetê dike. Di sala 1882 an de li bajarê Silêmaniyeyê dibe katibê nifûsê û di sala 1886 an de dibe katibê sereke ( başkatibê ) mehkemê. Di sala 1895 an de li bajarê Kerbeleyê dibe cîgirê dadgerê pirsyarî. Di sala 1998 an de digel şêx Seîdê Bavê şêx Mehmud diçe Tirkiyeyê û ji wir jî bi hev re çûne hecê. Piştî edakirina ferza Xwedê car din difetile bajarê Silêmaniyeyê. Di sala 1891 ê de digel şêx Ehmedê Xaniqînê û helbestkar Wefayî diçine Tirkiyeyê. Li bejarê Stebolê rûdine. Piştê domekekê karbidestên Meclîsa Osmanî pê dihesin ku Pîremêrd gelek rind bi zimanê farisî dizane. Wî dikin endamê meclisa alî û ritba begîtiyê didinê. Domekekê vî karî pêk tîne û dû re diçe zankoya Stenbolê. Di peymangeha huquqê de qeyda xwe çêdike û dest diavêje xwendina bilind. Bi rewşeke serketî peymangeha xwe dixwîne û diqedîne. Piştî domekekê radiweste û dest bi sitaja parêzeriyê dike û dibe parêzerek qenc.
Li bajarê Stenbolê nivîsxaneyekê vedike û parêzeriyê bi rewşeke têkûz dimeşîne. Di navberê re bi keçikek tirk re dizewice û dibe xwedî malavayî. Di sala 1908 an de ji aliyê rewşenbîrên kurd ve di binê serekiya Seyid Evdilqadir de cemiyeteke bi navê "Kürd Teavün ve Terakki Cemiyeti" ( Komeleya Alîkarî û Pêşketina Kurd ) li bajarê Stenbolê damezirandin û ji aliyê heman cemiyetê ve bi navê "Kürd Teavün ve Terakki Gazetesi" ( Rojnameya Alîkar û Pêşketina Kurd ) rojnameyek jî weşandin. Pîremêrd bi navê xwe yê hêmanî "Tewfîqê Silêmanî" di nav de cih girt û bû xwedî berpirsyarê weeşana rojnameyê. Di heman demê de helbestên xwe jî di rojnameyê de diweşandin.
Di helbesta ku di rojnameya pêşî de hatiye weşandin de wiha digot :
Emro, ke rojî cejnî hemuman e ser be ser Kurdîş legel gelan le çilexane hatine der Sî sal bû roj û rojê be salê le ber diçû Rojûy heram bû xêrî le ber şer debû be şer Merbû û tabi-î Mem û Zîn bûn, le rêge da Gurg û çeqel le çêqelî Bekirî Mergewer beter Mîller ne deng û rengî xelîfeyî debî û debîst Mezlûm ne hedî bû be şîkat degî bête derw Alem ke bûbûwe xizmî xezûrê sepanî şêx Kurd destî girt bo nobeyê nobeyî nekewte ber Herçî ke bîtwaye emin kirdim ew deme Rêgî Terablusî be pêxwas degirte ber Te nyan deda le Kurd ke şeq n, naben walî Ta şeq bû qebrî kurd û şeqeşeqî hate der Pîremêrd, di sala 1909 an de dibe qaymeqamê Colemergê û di sala 1918 an dibe muteserifê Amasiyê. Paşî ew jina xwe û du kurên xwe dihêle li Tirkiyê û vedigere diçe Silêmaniyeyê.
Wî çaxî li bajarê Silêmaniyeyê rojnameya "Jîn" di bin serekiya Huseyn Nazim de derdiket. Huseyn Nazim, serpiriştiya wê rojnameyê dispêre Pîremêrd. Di sala 1934 an de Huseyn Nazim diçe rehmetê û Pîremêrd dibe rêveberê rojnameya "Jîn" û di heman salê de, çapxaneyekê kirê dike. Rojnameyê li wir diçapîne. Dû re navbera Pîremêrd û xwediyê çapxaneyê xerab dibe û bi pêwîstî çapxaneke din kirê dike. Heya sala koçdawiya xwe ( sala 1950 ) weşandina rojnameya "Jîn" didomîne. Vê rojnameyê gelek karên qenc ji Kurdan re pêk aniye. Mehmed Rusûl Hewar, di pirtûka xwe de gelek li ser "Pîremêrdê nemir" sekiniye û pesnê vî zatî dide.
Mehmed Resûl Hewar wê pirtûka hêja di sala 1970 yî de li bajarê Bexdayê diweşîne. Hûr û gir der barê jiyana Pîremêrd radixe ber çavan. Mehmed Resûl Hewar, Pîremêrd tenê weşanker, helbestvan û nivîskar nabîne. Di tanga Tolstoy, Vîktor Hugo de dibîne û pêşkêşî xwendevanan dike. Di heman demê de Pîremêrd bi helbest û nivîsên xwe kurd û Kurdistan vejandiye.
Bi van peywendiyan pêş ve diçe û wiha dinivîse : "Pîremêrd, der barê evîn û evîndarî, hezkirin û siruştiya xwezayê de, der barê neteweyên bindest, nemaze neteweya kurd û Kurdistanê, rizgariya gelên bindest nemaze gelê kurd û yên wekî wan gelek berhem û helbest nivîsandine û peşkêşî gelên cîhanê kiriye. Pîremêrd, wekî giraniya helbestkar û wêjekarên kurd, ji normalê zêdetir di helbestên xwe de dabaşa spehîtiya xwezayê dike. Her wekî li ser vê spehîtiyê bengî bûye dida nîşan.
Emê li vir helbesteke Pîremêrd a li ser Newrozê binivîsînîn ku wiha dibêje :
Eva roja sala taze ye, Newroz hatiye Cejna kevnê kurd e bi xweşî hatiye Çend sal e gula hîvya mebest bû heta par Her xûna lawan bû gula ava nû bihar Wî rengî sore bû ke asoyê bilindî kurd Mizgîna beyanê bo gele dûr û nêzîk bîr Newroz bû agrekî weha xiste nav cergewe Lawan bi eşq diçûn pêşber pir mergewe Wa roj hilat ji bedena berza welatewe Xûna şehîd e, rengê şefeq şewq vedatewe Heta niha li tarîxa milet da rû nede Qelxana gulê sîngê keçikan be hilnede Bo şehîdê weten naxwaze şîwen û girîn Ew namirin, wa li dilê miletan de dijîn Pîremêrd, li ser werzan jî helbest li dar xistine. Çawan tê zanîn ku werz jî, parçeyek ji xwezayê ne. Ji xwe xweza bi werzan tê holê.
Helbestvanê me werza havînê bi vê rewşa jêrîn hildide destê xwe û wiha dibêje :
Hewa havînê, hewa havînê Îsal havîna me zor bi kîn e Girê agirê sebûn sî tîn e Bergê esman bo me şîn e Feslê gulgeştê Baxê Penawîn e Ev sebûna me ji ku ve hat ? Bi tîna germê hilqirça welat Stêra te lê xwe guherî nehat Bişne şîveya şemal kiş û mat Dil vê germê qîz xemgîn e Girê Yarê ciyê rojtavê Rêya seyranê Newroz biriye Karêza şerîf av tê de maye Erxewan çiqpopê wê şikaye Girê Seyran ciyê zar û şîn e De Xwedê ye, hilkeve qîzîna şemalê Hewa zenga xemê min ji dil bimalê Ay bo dengxweşek digel şimşalê Bi wê xwestinê têr bûm binalê Derdê min karî ye û cerga min birîne Pîremêrd, bandora rojê û tavê li ser riwekan û pêşveçûna xwezayê hildide destên xwe. Dihêjîne û pêşkêşî geln cîhanê dike.
Mêhvanê me vê mijarê bi peywendiya kesan û dilberan şîrove dike û bi pîşekarane, bi vê helwesta jêrîn radigehîne me û wiha dibêje :
Wa beyanê gizînga tavê derket Nema şevem bi tîrêja rojê ser ket Xunçe gul xwe xuyan kir li dara Bibalê jî şewra xwe kir nav gulzara Lale tara ye, li ber berê çiyan Hênika can e bayê leylexan Dema êvarê sîbera baxan Xweş e bo yarê bayê ser şeher Ev tîrana gul û milê can e Bê te cem min jîna zindan e Cejn û şaya min hergav girîn e Ez û bilbil cote zar û hejar Hînî hesra me gulala dewrim Wa jî daxa te bê wefa bimirim Çaverêya min ke, wa têm ser qebrê Bi hêwa te zindî bibim du carê Pîremêrd, werza biharê hildide destên xwe bi barana meha avrêlê dinimîne. Bi rewşa helbestên xwe dabaş ji barîna barana avrêlê dike. Bi wê baranê gul û gulzar çawan diriwekin.
Kelijandina dilê bengiyan, bi gewherê nîşan dide û bi rewşeke zanistî vê yekê hildide ber çavan û helbesta xwe bi vî awayê jêrîn pêşkêşî me dike :
Barana nîsanê bû mirwarî Bi rehmê li ser me de barî Zanistî bi wê hinegê kêm bû Mîna gewher di nav sef de winda bû Xwedî erfan ji neslê xweş Zanistî li gêjgêjî kir xelas Zanitî û zanistî Xwedê bi min bînin Belkî bêkesan bi şev bixwînin Xwendin şevê dike bi roj Perdetarîkê dike bi laş Pîremêrd, di felsefeya xwe de, ew mafê ji law û mêran re hatiye nasîn, divê haman maf ji keç û jinan re jî bê nasîn. Da ku em bi aliyê cîhaneke wekhevî ve biherikîn û ji wan kevneperestiyên gemar rizgar bibin. Mêhvanê me pêşî gazî keçan dike ku wekî lawan ew jî di dibistanan de bixwînin û ji wê perda reş bifilitin da ku bi karibin mafên xwe bistînin û biparêzin.
Ji bo gihîştina vê yekê bi vê rewşa jêrîn bang li keçan dike û wiha dibêje :
Ey keçikno werin mektebê Hûn teskînê dilê me ne Zîneta bax û ba û terîqê ne Rewneqa destê gul im Teze em tê gehîştin Dayika qenc xwendewar Mesela we têne meydan Qewmekê pê bêye kar Jin şirîka jîna mêr e Nek tenê xerêqa bar û dar e Terbiyeta mêjik û mindal e bo weten bêwijdan helal e
Pîremêrd, ji temenê piçûkatiya xwe heya dawiyê, ji gelê xwe re xizmeteke gelek qenc pêk aniye. Di sala 1950 yî de li bajarê Silêmaniyê di temenê 83 yan de koç dawî kir û li goristana heman bajarî radestî gora pîroz kirin. Dixwazin vî zatê gorbihuşt her dem bi bîra xwe bînin. Siyanet, rûmet û rêz ji gorbihuşt re.
Ji Pirtûka Dîroka Wêjeya Kurdî ya Feqî Huseyn Sağniç ( Weşanên Enstituya Kurdî ya Stenbolê ).
Navê Pîremêrd ê rasteqînî Tewfîq e. Tewfîq ango Pîremerd lawêMehmûd Axa û neviyê Hemza Axa ye. Pîremêrd sala 1867an libajarê Silêmaniyê hatiye cîhanê. Malbata wî nave wî tewfîq daniye. Piştî ku ferza hecê kiriye nave wî bûye Hecî Tewfîq lê nasnavê wî bûye Pîremêr û Pîremêrd. Ev nasnav li şûna nave wî yê resen bûne nave wî yê ku di jiyana wî de cih girtine û ji aliyê gel ve jî hatiye pejirandin. Di hemû antolojî, pirtûk û nivîsan de jî bi navên Pîremêr û Pîremêrd tê nasîn.
Pîremêrd jiyana xwe ya zaroktî li bajarê Silêmaniyê derbas dike. Çanda xwe ya zaroktî ji malbat xwe û zarokên Silêmaniyê digire. Di temenê 6-7 saliya xwe de, dest bi xwendina Quranê dike. Di demeke kin de Quranê diqedîne. Piştî qedandina Quranê derbasî medreseyên Kurdistanê dibe. Dest bi xwendina li medreseyan dike. Him pirtûkên erebî û him jî yên farisî dixwîne. Her du zimanan jî hîn dibe. Ji bo ku bêhtir hînî van herdu zimanan bibe, diçe mizgefta Hemza Axa cem Mele Mihemedê Pêşrewê. Li wira jî demekê dimîne û dersan digire. Him xwendina medreseyê diqedîne û him jî xweşiktir hînî erebî û farisî dibe. Di ber xwendina xwe re gelek helbestvanên kurd, ereb û faris jî di ber çavan re derbas dike. Her wiha hînî wêjeya wan jî dibe. Hindik jî be bi zimanê erebî û farisî jî helbest nivîsîne.
Pîremêrd di dema feqîtya xwe de, li gelek medrese û bajarên Kurdistanê geriyaye. Kesên cur bi cur dîtine. Ji wan hînî gelek ramanên cîhanê bûye. Ji gelek seydayan sey standiye. Pîremêrd dema ku dest bi xwendina xwe kiriye, di heman demê de di medrese û dîwanan de dest bi xwendina helbestan jî kiriye. Demên pêşî helbestên bi kurdî yên Şêx Riza Talebanî, Hacî Qadirê Koyî, Nalî, Şarezorî û Mehwî dixwendin. Piştî demekê ew bixwe dest bi hûnandina helbestê dike û bi zaravayê soranî, helbestên delal dinivîse. Dema ku di medrese û dîwanan de helbestê xwe dixwendin, hesten guhdarên xwe di Hilda pîleya herî bilind. Hê di ciwaniya xwe de nav û dengê wî belav dibe û li piraniya Kurdistanê tê nasîn. Pîremêrd di navbera salên 1882 û 1898 an de, karmendiya hikûmetê dike.
Di sala 1882an de, li bajarê Silêmaniyê dibe katibê nifûsê û di sala 1885an de, dibe katibê sereke yê dadgehê. Sala 1886an jî li bajarê Kerbelayê, dibe cîgirê dadgerê pirsiyariyê.
Di sala 1898an de, ligel Şêx Seîd ê bavê Şêx Mehmûd diçe Tirkiyeyê û ji wira jî bi hev re diçin hecê. Piştî hecê, carekî din vedigere bajarê Silêmaniyê.
Di sala 1891ê de, bi Şêx Ehmedê Xaniqînî û helbestvan Wefayî re diçe Tirkiyeyê. Li bajarê Stenbolê cîwar dibê. Piştî demekê karbidestên Osmanî agahdar dibin ku Pîremêrd, xweş bi farisî dizane. Wî dikin endamê meclisa Osmanî û ritbeya begîtiyê didinê. Demekê vî karî pêktîne û dû re diçe zankoya Stenbolê. Di peymangeha hiqûqê de qeyda xwe çêdike. Dest bı xwendina bilind dike. Bi awayek serkeftî zankoyê diqedîne. Piştî demekê dest bi staja parêzeriyê dike. Dibe parêzerek baş, kargeheke parêzeriyê li stenbolê vedike û dest bi peywirê dike. Di ve navberê re bi keçeke tirk re dizewice û dibe xwedî mal.
Di sala 1908 an de, ji aliyê rewşenbîrên kurd ve, di bin serokatiya Seyid Evdilqadir de cemiyeteke bi navê “Kurd Teavun ve Terakkî Cemiyetî” Ango Komeleya Alîkarî û Pêşketina Kurd, li bajarê Stenbolê dadimezrînin. Ji aliyê heman cemiyetê ve bi navê “Kurd Teavun ve Terakki Gazetesî” ango Rojnameya Alîkarî û Pêşketina Kurd, rojnameyek tê weşandin. Pîremêrd bi navê xwe yê resen, bi navê Tewfîq Silêmanî di nava vê rojnameyê de cih digire û dibe berpirsiyarê weşana rojnameyê. Di heman demê de helbestên xwe jî di vê rojnameyê de dide weşandin.
Pîremêrd di hiojmara yekem ya vê rojnameyê de vê helbestê dide weşandin û wiha dibêje :
Emro ke rojî cejnî hemuman e ser be ser Kurdîş legel gelan le çilexane hatine der.
Sî sal bû roj û rojê be salê le ber diçû Rojûy heram bû xêrî le ber şer dabû be şer.
Merbû û tabiî Mem û Zîn bûn le rêge da Gurg û çeqel le çêqelî Bekirî Mergewer beter.
Mîller ne deng û rengî xelîfeyî debî û debist Mazlûm ne hedî bû be şîkat degî bête der.
Alem ke bûbûwe xizmî xezûrê sepanî şêx Kurd destî girt bo nobeyê nekewte ber.
Herçî ke bîtwaye emin kirdim ew dem e Rêgî Terablûsî be pêxwas degirte ber.
Tenyan deda le Kurd ke şeqn naben walî Ta şeq bû qebrî kurd û şeqeşeqî hate der.
Pîremerd, di sala 1909an de dibe qaymeqamê Colemêrgê.
Di sala 1912 an de jî dibe muteserifê bajarê tirk Amasyayê. Paşê ew jina xwe û du lawên xwe li Tirkiyeyê dihêle û vedigere Silêmaniyê. Wê demê rojnameya Jîn di bin serokatiya Hiseyn Nazim de derdiket. Hiseyn Nazim serperiştiya rojnameya Jîn dispêre Pîremêrd.
Di sala 1934 an de Hiseyn Nazim diçe ser dilovaniya xwe û Pîremêrd dibe rêveberê rojnameya Jîn. Di heman salê de çapxaneyekê kirê dike. Rojnameyê li vê çapxanê derdixe. Dû re navbera Pîremêrd û xwediyê çapxanê xera dibe. Radibe çapxaneyeke din kirê dike. Heta sal 1950an ku koça dawî dike jî vê rojnameyê diweşîne. Herwiha di warê rojnamegeriya kurdî de Pîremêrd bi weşana rojnameya Jîn, karekî pîroz kiriye. Mihemed Resûl Hawar di pirtûka xwe de, li ser Pîremêrd ê nemir radiweste û pesnê wî dide. Mihemed Resûl Hawar di vê pirtûka ku sala 1970 yî li Bexdayê çapkirî de, jiyana Pîremêrd bi awayek berfireh li ber çavan radixe. Mihemed Resûl, Pîremêrd tenê wek helbestvan, weşanker û nivîskar nabîne. Di asta Viktor Hugo û Tolstoy de dibîne û pêşkêşî xwendevana dike.
Dema ku em li xebatên Pîremerd dinihêrin, em dibînin bê çima weke Tolstoyê kurdan hatiye bi navkirin. Lewra bi nivîsên folklorîk û bi çîrokên ku bûyerên dîrokî rojaneyî kirine wî ev nav heq kiriye.
Pîremêrd bi piralîbûna xwe jî baleke mezin dikişîne. Gelek rexnegir wî di warê xebatên wî de weke pêşevanekî dibînin. Pîremêrd, çîrok, şano û helbest nivîsîne û rojnamevanî jî kiriye. Çîroknivîsên dema Pîremerd rewşa ku tê de bûn di çîrokên xwe de dianîn zimên. Lê Pîremêrd, destanên kurdî bi wateyeke folklorîk nivîsîn û kirin çîrok. Vê rewşa Pîremêrd ku destanên Kurdî bi şîroveyek nû kirin çîrok, rê li ber nivîskarên Kurd ên din jî vekir.
Elaedîn Secadî û Rehîmê Qazî du nivîskarên kurd in ku weke Pîremêrd tevgeriyane û bi heman wateyê çîrok nivîsîne.
Pîremêrd dî çîrokên xwe de, armanceke sincî, polîtîk û pedagojîk da ber xwe û nirxên neteweyî jî di çîrokên xwe de hûnandin. Her wiha cudabûn û nûjenîtiya xwe jî li ber çavan rahêxist. Ji aliyê din ve, Pîremêrd bi wergerandina klasîkên cîhanê, rê li ber romana kurdî jî vekiriye.
Pîremêrd di çîrokên xwe de, dîrok û folklor bi hev re xebitandine û nirxên civaka Kurd ên çandî, derêxistine pêş. Pîremêrd çîrokên xwe bi zimanekî zelal û fêmbar nivîsîne. Ji du çîrokên dîrokî ku nivîsîn, di Dawazde Siwarey Merîwan de, 12 siwarên Kurd ên Mîrîtiya Baban ku sala 1770 an artêşa Ecem têkbirin vedibêje. Ev destana Kurd ku weke pexşanê hatibû nivîsîn, Pîremêrd bi awayek hemdem ji nûve nivîsiye. Di vê çîroka xwe de ji taybetmendiyên fermandarê Faris bi berfirehî diaxive. Ji aliyê din ve li ser girîngiya yekîtiya Kurdan jî radiweste û tîne zimên ku dema yekîtî pêkwere, tiştek namîne ku bi serkeftin neqede. Herwiha duwazdeh suwarên kurd mînak dide û serkeftina wan a li hember artêşa Farisan weke çespîna vê yekê nîşan dide.
Çîroka wî ya din Memû Zîn a Ehmedê Xanî ye. Ev çîrok herî bêtir dişibe piyesekê. Di vê çîrokê de pirsgirêka jinê vedibêje. Di vê çîrokê de, pirsiyariya kesayetî tê kirin. Pîremêrd ev destana dîrokî girtiye dest û girêdanek di navbera dema bûrî û dema niha de pêkaniye. Wergêrên Pîremêrd ên bi vî rengî, salên 1940, 41 û 42an di kovara Gelawêj de hatine weşandin.
Di heman demê de Pîremêrd, bi helbestên xwe kurd û Kurdistan vejandiye. Bi van peywendiyan pêş ve diçe û wiha dibêje : “Pîremêrd, der barê evîn û evîndarî, hezkirin û xwezayê de, der barê neteweyên bindest, nemaze neteweya kurd û Kurdistanê, rizgariya gelê bindest, nemaze gelê Kurd û yên mîna wan de, gelek helbest û berhem mivîsandine, pêşkêşî gelê cîhanê kirine.
Pîremêrd, weke giraniya helbestvan û wêjevanê kurd, bi awayek zêde behsa spehîtî û rindiya xwezayê dike.
Emê niha cih bidin helbesteke Pîremêrd a ku li ser Newrozê nivîsiye :
Eva roja sala taze ye Newroz hatiye Cejna kevnê kurd e bi xweşî hatiye.
Çend sal e gula hîvya mebest bû heta par Her xûna lawan bû gula ava nû bihar.
Wî rengê sore bû ke asoyê bilindî kurd Mizgîna beyanê bo gele dûr û nêzîk bîr.
Ewroz bû agrekî weha xiste nav cergewe Lawan bi eşq diçûn pêşber pir mergewe.
Wa roj hilat ji bedena berza welatewe Xûna şehîd e rengê şefeq şewq vedatewe.
Heta niha li tarîxa milet da rû nede Qelxana gulê sîngê keçikan be hilnede.
Bo şehîdê weten naxwaze şîwen û girîn Ew namirin wa li dilê miletan de dijîn.
Pîremêrd li ser demsalan jî helbest nivîsîne. Çawa tê zanîn ku demsal jî perçeyek ji xwezayê ne. Jixwe xweza bi demsalan tê holê.
Helbestvanê me li ser demsala havînê wiha dibêje :
Wa beyanê gizînga tavê derket Nema şevem bi tîrêja rojê serket.
Xunçe gul xwe xuyan kir li dara Bibalê jî şewra xwe kir nav gulzara.
Lale tara ye li ber berê çiyan Hênika can e bayê leylexan.
Dema êvarê sîbera baxan Xweş e bo yarê bayê ser şeher.
Ev tîrana gul û milê can e Bê te cem min jîna zîndan e.
Cejn û şaya min hergav girîn e Ez û bilbil cote zar û hejar.
Hînî hesra me gulala dewrim Wa jî daxa te bê wefa bimrim.
Çaverêya min ke wa têm ser qebrê Bi hêwa te zindî bibim du carê.
Pîremêrd demsala biharê hildide dest û bi barana meha avrêlê dinimîne. Bi rewşa helbestên xwe dabaş ji barîna barana avrêlê dike. Bi wê baranê gul û gulzar çawa direwikin. Kelijandina dilê bengiyan, bi gewherê nîşan dide û bi rewşeke zanistî vê yekê li ber çavan radixe.
Herwiha bi vî rengî vê helbesta jêr pêşkêşî me dike :
Barana nîsanê bû mirwarî Bi rehmê li ser me dibarî
Zanistî bi wê hinegê kêm bû Mîna gewher di nav sef de winda bû.
Xwedî erfan ji neslê xweş Zanistî li gêjgêjî kir xelas
Zanîtî û zanistî Xwedê bimin bînin Belkî bêkesan bişev bixwînin.
Xwendin şevê dike biroj Perdetarîkê dike bi laş :
Pîremêrd, di felsefeya xwe de destnîşan dike ku ew mafê ji mêr û lawan re hatiye nasîn, divê ji keç û jinan re jî bê nasîn. Da em jî bi aliyê cîhaneke wekhevî ve bimeşin û ji wan kevneperestiyên gemar rizgar bibin. Pîremêrd pêşî gazî keçan dike ku weke lawan, ew jî di dibistanan de bixwînin. Ji wê kemna reş bifilitin ku bikaribin mafê xwe bistînin û biparêzin.
Ji bo gihîştina vê yekê, bi vê rewşa jêrîn bang li keçan dike û wiha dibêje :
Ey keçikno werin mektebê Hûn teskînê dilê me ne.
Zîneta bax û ba û terîqê ne Rewneqa destê gul im.
Teze em tê gehîştin Dayika qenc xwendewar.
Mesela we têne meydan Qewmekê pê bêye kar.
Jin şirîka jîna mêr e Nek tenê xerêqa bar û dêr e.
Terbiyeta mêjik û mindal e Bo weten bêwijdan helal e.
Pîremêrd li ser folklora kurdî gelek lêkolîn kirine. Ew weke pêşevanê helbestvaniya kurdî ya nûjên jî tê hesibandin.
Hinek xebatên Tefiq Mahmûd ( Pîremêrd ) :
Mawlawî Kurd ( ji hewramanî wergerandiye soranî ), 1935
Trajediya Mem û Zîn a Ehmedê Xanî, 1935
Çîroka 12 suwariyan ji Merîwanê, 1935
Xirmaî Kay Kon, Jiyan, 1936
Galte û gep-Berhevka folklora kurdî, 1947
Kemançejen (wergêra ji tirkî)
Mewlana Xalid Neqşîbendî
Besaranî ( ji hewramanî wergêra soranî )
Encamî piyawî bengkêş, Gelawêj, 1941
Zoremilî milşikanîle dûwaye, Gelawêj, 1942
Felesefey kiçe kurdek, Gelawêj, 1942
Mehmûd Axa, 1942
______________________________________
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
______________________________________
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
______________________________________
“Sonda me mirin e di riya te de welat.
Kefen kirasê me ye ferman lihem li hilat.
Hinc li me miriye ji bo me ma xebat.
Xwîna me hat firotin pê bikirin Kurdistan.
Em dîltiyê naxwazin ji me re rûmettire goristan.
Li ser tirba kuştinê kal û pir digrîne.
Dil kezebê me gişkan tijî xwîn û birîn e.
Xort û law qîz û bûk hemû sond xwari ne.
Xwîna me hat firotin pê bikirin Kurdistan.
Em dîltiyê naxwazin ji me re rûmettire goristan.
Bi lorîka mirinê em hatin pêçandin.
Liyandin şûna şîr em bi xwînê mijandin.
Faîk Bûcak, ne tenê siyasetmedar bû. Helbestvan jî bû. Di hemû helbestên xwe de bang li xort û keçên Kurd dikir. Hêviya wî xort bûn. Helbesta xwe ya navdar “Sonda Mirinê“ ji bo xorten ku canê xwe yê ezîz ji bo welat feda dikin, li zîndanan jiyana xwe ji dest didin nivîsandi bû.
Faîk Bûcak, dema ku helbestên xwe dinivîsand wê demê şert û îmkanên îro weke îro tune bûn. Mirov nikarîbû tiştên nivîsandî bi xwe re bigerîne. Faîk Bûcak helbestên xwe êvarê bi dost û hevalên xwe didan jiberkirin û digot ”qîza xalê min, van helbestan baş jiber bike, rojekê ku ez canê xwe ji dest bidim bela ev helbest wenda nebin. Berî şehadeta wî dostekî helbestên wî bi dengê wî di kasêtekê de tomar kiribûn.
______________________________________
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deşt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber şîpa avê.
Hilanîy e dengê şîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek şevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêsimê.
Hovîtî kirin li Muş û Amedê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîrê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baranê.
Hunandîy e vejînî û xoybunê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hun Dizanin !
Ji Yêzdanê Dilovan,
Dîyarî Bihuşte...
Ew der Kurdistane...
Ava Bihuştê...
Kanîya Zemzemê...
Hebuna li bin Axê...
Zêrê Zer û Ava Reş...
Kakilên, Gûz û Tûyan...
Darên Rezan û hwd...
Li Welatê Kurdistane...
Kaniya Neftê, Diherike Cîhanê...
Çavên birçîyan, Zur bu...
Ewrê reş, li ser Kurda, rêz bu...
Terorîstên, bi Cilên Reş, har bu...
Amerîka û Ewropa, Hevkar bu...
Pêşmerge, bi Top û Tifingan, ra bu...
Barzanî, bê xew ma û Tekoşer bu...
Emê, bi avakirina Kurdistan a mezin, dagirkerên Kurdistan ê, ji ser axa Kurdistan ê, bavêjin der û dawî li Saltanat û Heytehola wan bînin. Emê, komarên wan, hilşînin û desthilatîyên wanên gemar, bikin tarîtî ya dîrokê...
Xuşk û Bira yên Hêja !
Ji boy aşîtîya Cîhanê, hewceye em, dawî li şeş devletên îro, -Tirkiye, 2-Îran, 3-İraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin, Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn tevê Nexşê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paşê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Di vî pirojê da, Nexişê Kurdistana mezin, digîhî je, Ewropa yê. Hewceye, her Kurdên, bi xîret û mêrxas, beşdarê, ramana, Kurdistan a mezin be.
Ez hêvîmim, Partî û Rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her perçeyên Kurdistan ê rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne... Ger ev yek pêk ney, Partîya me, Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun ( P D K — XOYBUN ) amadeye, bi angorên Qeydeyên (Normên) Demokrasîyê, li Kurdistana mezin Rista ( Sîstema ) Key'atî yê û Mîr'atî yê, pêk bîne...
Ez hêvîmim, zaravayên Kurdî, Kirmaşanî, Kurmancî, Hewramî, Soranî, Goranî, Zazakî/Kirmanckî, Loranî/Lurî, Kelhori, Lekî, Şêx-Bizinî, Baxtîyarî û hwd, di Kurdistanek Yekgirtî, Serbixwe û Federe an jî Key'atî yê û Mîr'atî yê da, xurt û geş bive...
Kurdistanîyên Hêja :
Alî Cahît Kiraç : Kurdistanîyen hêja, werin, beşardarê PDK-XOYBUN ê bin, em, bi hevra, Kurdistana Mezin, avakin û ruhê Şêhîdên Kurdistanê, şad bikin...
• Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê — Xoybun ( P D K — XOYBUN ), bang li kevneşopên PDK ya 1965 ê û bang li kesên Kurdistanî dikim, beşdarê PDK-XOYBUN ê bin, em bi hevra, axa Kurdistana pîroz rizgar bikin...
• Dubare, bang li kevneşopên PDK ya 1965 ê û li her kesên Welatparêz û Kurdistanî dikim, bi endamtî, beşardarê PDK—XOYBUN'ê bin, Partîya xwa ya PDK ê, xurt û zindî bikin. PDK—XOYBUN, berdewama PDK ya 1965'a ye û dixwaze, bi zindîbuna PDK ê ra, bi avakirina Kurdistana mezin, ruhê Şehîdên Kurdistan ê, şad bike...
Ez hêvîmim, Partî û Rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her perçeyên Kurdistan ê rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne... Ger ev yek pêk ney, Partîya me, Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun ( P D K — XOYBUN ) amadeye, bi angorên Qeydeyên (Normên) Demokrasîyê, li Kurdistana mezin Rista ( Sîstema ) Key'atî yê û Mîr'atî yê, pêk bîne...
Ez dubare hêvîmim, zaravayên Kurdî, Kirmaşanî, Kurmancî, Hewramî, Soranî, Goranî, Zazakî/Kirmanckî, Loranî/Lurî, Kelhori, Lekî, Şêx-Bizinî, Baxtîyarî û hwd, di Kurdistanek Yekgirtî, Serbixwe û Federe an jî Key'atî yê û Mîr'atî yê da, xurt û geş bive...
Ez disa hêvîmim, partî û rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, emê bi avakirina Kurditana mezin, li Kurdistan ê Rista (sîstema) Federe, pêk bînin. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, avake... Anjî Kurd, Rista/Sîstema Paşa'tî yê (Key'tî yê/Qiral'tî yê), bikar bîne… Piştê Pêncî Salê jî, wekê Mînak'a Îngîlîzstan ê, Rista (Sîstema) Parlamentoyê jî, pêk bîne... Piştê avakirina Kurdistana Mezin, Devleta Kurdistanê, Devleta Îsraîlê û Devleta Hîndîstanê wekê Yekîtîya Ewropayê, Yekîtîya Kurdistanê, Îsraîlê û Hîndîstanê pêk bîne… Kurdistan, Îsraîl û Hîndîstan, hewceyê Yekîtîyê ye...
An jî, Kurdistan, Îsraîl, Hîndîstan û Îngîlîzstan bi hevra te'vê Yekîtîya Ewropayê be, Navê Yekîtîya nu jî, bibe; Yekîtîya Welatên Arîyan... Hewceye, Amerika û Rusya jî, di nav Yekîtîya Welatên Arîyan da, Cîyê xwe bigire...
• Ez amademe, bi welatên Emperyal ra, Peymanek pêk bînim... Di vî peymanê da, 500 sal, berjewendîya welatên Emperyal, hebe û Kurdistan jî, heta hetayê, azad be...
• Eger, welaten Emperyal, ji bo avakirina, Kurdistana Mezin, alîkarî bide me, wê demê, emê jî, 500 sal, qezenca, ser-erd ê û bin-erd ê, Kurdistanê, ji % 50 yê, bidin wan, welatên hevkarên xwe û emê, 500 sal, Lula Neftê jî, ji wan, welatên hevkarên xwe ra, vekin... Emê, ji bo parastina Kurdistanê, ji 50.400.000 endamên Artêşa Kurdistanê ra, 50.400.000, Dabançe, Tifing'ên herê Moderin, Rokêt'ên, Antî-Panzer û Fûze'yên, Antî-Tîyare û hwd, ji wan, welatên hevkarên xwe, bikirin...
Kurdistana Mezin Bihuşt a Cîhanê ye...
— Berjewendîya Amerika'yê û Hevpeymanên Amerîka yê, di Hevpeymanî ya Kurdistana Mezin da ye…
(Berjewendîya Welatê Amerika yê, Welatê Îngîlîzstan ê, Welatê Îsraîl ê, û Welatên Ewropa yê, di Hevpeymanî ya Kurdistana Mezin da ye…)
— Birêz, Rêvebir û Serokên Hêja, Kurdistana Mezin, Di Berjewendî ya Welatên weda ye…!!!
Birêz, Rêvebir û Serokên Hêja, yên Welatên Emperyal, ez hêvî dikim, welatên we, pirojeyên xwa, yên, Rojhilta Navîn, bi angorê, avakirina, Kurdistan a mezin, ji nuva, nujen bike...
Berjewendîya welatên we, di Hevpeymanî ya Kurdistanê da ye. Ez hêvîme, welatên we, bi welatên Hevpeymanên xwe ra, li hemberê, welatên Dagirkerên Kurdistanê, ''Surîyê, Tirkiyê, Îranê, Iraqê û hwd'ê'', piştevanîya avakirina Kurdistana Mezin bike...
Dema, welatê Amerika, bi Welatên Hevpeymanên xwe ra, li hemberê, welatên Dagirkerên Kurdistanê, ''Surîyê, Tirkiyê, Îranê, Iraqê û hwd'ê'', piştevanîya avakirina Kurdistana Mezin bike...
Nîv'ê, Gaz û Neft'a Kurdistanê, 500 sal, ji welat'ên Hevpeyman'ên Kurdistanê ra ye !!!
Nîv'ê, Qezenc'ên, Çem, Gol û Derya'yên, Kurdistanê û Nîv'ê, Qezenc'ên, ji Ser-Edê û ji Bin-Erdê, Kurdistanê, 500 sal, ji welat'ên Hevpeyman'ên Kurdistanê ra ye !!!
80% ji çavkaniyên dewlemendiya Asya, Kafkasya, Balkan û Afrîkayê yên di Nexşeya Kurdistana Mezin de hene, dê ji bo 500 salan bidin hevalbendên Kurdistanê ... Ya mayî; %20ê serweta sererd û binerd ji bo mûçe, alavên leşkerî û xerciyên din ên 54,400,000 Pêşmerge û polîsên Kurdistana mezin tê bikaranîn.
Kengê Kurdekî Were Kuştin, Hun Jî Sê Zarokan Çêkin ! . .
Gelê Xuşk û birayên Kurd, neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê bi sed salane, Bira, Bav, û Xuşkên me Kurda bi şiklên curbecur dikujin. Dibê em dev ji tolhildanê bernedin. Ango hewceye em mafên xwayê Tol Hildanê bikar bînin.
Gelê Xuşk û birayên Kurd, dema neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê, Kurdekî kuşt, hun jî bi cengawerî tol hilanîn ( heyf hilanîn ) bigirin.
Gelê Xuşk û birayên Kurd, kengê Kurdekî bi destê neyarên netewa Kurd were kuştin, hun jî, di şuna wî kesê şehîd da, sê zarokan çêkin !...
Gelê Xuşk û birayên Kurd, dema hun nu dizewicin, an cêvî an jî sêber zarok bînin dinê !...
Gelê birayên Kurdên li Kurdistan ê û Kurdên li seranserê Cîhanê, hetanê sed salê kî din, bi kêmasî, sê an jî çar Jin bînin, ango sê caran an jî çar caran bizewicin, bila jimara Kurda, li Kurdistanê û li seranserê cîhanê, zêde be. Dakû em, bikaribin, li hemberê dagirkerên Kurdistan ê, xwe biparezin û em li hemberê Teknolojî ya îro wenda nebin !...
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deşt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber şîpa avê.
Hilanîy e dengê şîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek şevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêrsim ê.
Hovîtî kirin li Muş û Amed ê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîr ê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baran ê .
Hunandîy e vejînî û xoybun ê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistan ê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hezar salê, Dagirkerên Kurdistan ê, Bav û Kalê me, bi şiklên Curbe-cur kuştine. Dema em, Kurdistana mezin, çê nekin, ewên hîna, Hezar salên din jî, me û Zarokên me, bi şiklên Curbe-cur, bikujin. Divê em, dawî li şeş devletên îro, ''1-Tirkiye, 2-Îran, 3-İraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn, tevê Nexşê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paşê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun 
“Sonda me mirin e di riya te de welat.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Bi Gurzê, Rustemê-Zal kim.
Hun Dizanin !
Ey Şehîdên, Lor û Gorî.
Hun, bi xêr hatin. 
Her Bijî, Kurd û Kurdistan. 
