PDK - XOYBUN
Bêrî ya Botan 
Bêrî ya Botan Kanî Derwêþ, ka Herekol, ka Kepir Ka zozanên bavê-Têlî ka kê bir Dibêjin ko Burca-Belek hilweþî Text û bextê botiyan de ka geþî Seyrangeha Banûwa Zîn ma çi bû Naxuyin qet xiþr û xemlên wê li kû Ka Westanî ka Qesara ka kanî Kanîn zozan, cihên bilind kebanî Awan jî bit kanî Beko, ka nêreng Kanîn ew bezm, kanî bade, kanî beng Basiret kû, meqþibendî, terîqet Ka þêxên me, kanî rêzik þeriet Kanî Seqlan, Seqnefis kû Nêrgizî Gul û rihan zeriyane, tev rizî Ka Azîzan, þêx û seyda û axa Kanîn ew qesr, tev bilind û tev ava Kanî Sitî, kanî jinmîr û cêrî Kanîn ew rim, ka huwêzî, þeþperî Mîr Mihemê ê nêçîrvan kanî kû Çeper li kû, kovî, hevor, nêrî kû Ka gêra wî, Gera-Xanî, gejgering Ka salên me, bekirbegî, xweþ devling Kanî mîrek, ka mifirdî, kanî beng Kanî lolo, lê lê li kû, kanî deng Kanîn çeper, betî li kû, ka celab Nêrekew kû, pêjn û dengên qeb û qab Bor-miriþkan tenik biye kete ba Ez botî me diþtexilim her bi pa Ka banê me, yê Azîzan, kanî war Kepirê de ne kozik in, ne jî dar Pa ez bêjim, pa dizanim çi bêjim Pa bi Xwedê wek nexweþ im û gêj im Kanî dîwan, ne diyar e xafa mîr Ka çîrokbêj, dengbêj li kû kanî pîr Teter li kû, Axayê-Sor û ew reng Tenbûr û ney, kemençe û zirne deng Kanî dawet, qelîsêl û medfûnî Tirþik, parêv, arok, mehîr, hêkrûnî Kanî civat, fîl û setrenc, ka zindan Ko tê de mir, þahê mexrib, Mîr-Alan Dotmîr li kû, ka mîr Þeref, mîr Ezin Kanî bavê sitiya Zîn, mîr Zengin Beg û axa kanî tovrind, kanî dot Ne mîr mane, ne mîrîtî, ne jî cot Ne Gurgêl e, ne Finik e, ne Cizîr Ne rîsipî, ne kefxwê ye, ne kizîr Ne Buhar e, ne Havîna mîr Þeref Zivistan e, dwanzde hêv tev ber û berf Ne dêmir in, ne þahînet, ne hevþîn Kanî mîr Þem, kanî Tacîn û Gurgîn Kanî ew bext, kanî bextî, ka koçer Sadon li kû, ew serekê þevînger Kanî mêrxas, ka xulam û mifirdî Ka li kû man ew gernasên nedîtî Ka zirtxane, gurz û cidî, kanî hesp Xencer û rim, kanî þûrên rast û çep Pira Bafet belê ev e, kevane Kevin bûne, ne tirîne, sorane Ji delavê qitikan ve naye deng Kew û kevok di þînê de ne man ceng Þeylo bûne kaniyên me ka rejû Maziyan de ne pel mane ne gezû Kanî Xanî, Feqeh-Teyran û Mela Ê Cizerî, ne jî Batê, kes nema Þax li kû ma ka Berwarî, ka Dêrgul Tu tiþt nema, wemirîne deng û gul Kanî Xêrkan, Harûnan û Jêliyan Þûvî li ku, Welat-Kelhok û Goyan Batûyan kû, Welat-Kilîs, Sipêrti Ne Soran in, ne Mûsereþ, Silopî Kiçan, Teyan, Dûdêran kû ka Mîran Hacibêra, kanî Þernex, Garisan Ne Hesinî, ne Elikî, ne Memî Eruh li kû, ne Alîyan, Gergerî Ji garisan ne koçer in, ne dêman Kanî Zêwkî, Welat-Kêver, Ebasan Dawûdiyan, Omerkan jî, ka Kheran Ma kher bûne, tu deng naye ji tuwan Kanî Xaltan, bira Zerdeþt, Hewherî Þûrkêþên me, filehên me Hevêrkî Ka þikefta mîr Miheme, ka perî Kanî Dasnî, kanî keçên surperî Kanî Þingar, ka xwalên me, yezîdî Belav bûne, bê rêzik in bê serî Dêra-Reben weke berê vala ye Hejale jî diyar niye raza ye Mifiryan kû, kanî lavij, lajebêj Tîr û kevan, þûr û mirtal û destrêj Ne eþîr in, ne bajarî, ne fileh Burc û kelat, ne segman in, ne þergeh Kevnar ne man û nayin pê tu nûjen Tarî her der, ne kulek in ne rojen Di Tanzê de ne feqeh in ne mela Medresa-sor xerabe ye ji nû va Kela Ewrex her bi ba ye, kela kevn Tê de îro pîrhevok in û çend tevn Kanî Þêx im, Evdirehman garisî Ew jî kuþtin sorgula me çilmisî Herê lawo tev de çûne nînin nin Destê me de ne hesp mane ne jî zîn Kurdistanê tu abadin, her heyî Îro, sibe û hergav jbî dê hebî (Ji giyanê Þêx Evdirehmanê Garisî re) (Celadet Elî Bedirxan) |