Çarînên Xeyam
( Wergêr: Kamiran Alî Bedir-Xan )
Çarînên Xeyam
Veþartiyên pêþiyê ne tu dizanî û ne ez
Ev tîpa kewsele ne tu dixwînî û ne ez
Gotina min û te di paþ perdayê de ne
Ko perde ket ne tu dimînî û ne ez
Nivîna axê de raketiyan dibînim
Di bin erdê de veþartiyan dibînim
Çendan li deþta neyînê mezê dikim
Nehatiyan û çûyiyan dibînim
Dinê ji jîna me a peritî awirek e
Ceyhûn ji hêstirên me en xwîn avek e
Dojeh ji cefayên me ên bêtiþe çirîskek e
Bihuþt ji dema dilxweþiya me bihnek e
Ewên ko durhatiyên zanînê bûn
Û bi berhevkirina zanînê xetirekên civatan bûn
Ji wê þeva tarî rê dernexistin
Çêrokek gotin û ketin xewê
Bê vîna min ez anîme heyînê
Jînê ji heyraniya min pêve tiþtek zeyde ne kir
Bi zorê çûn û me seh nekir çi bû
Ji vê hatin û mayin û çûyin miraz
Piyana tejî a rengê xwe girtî
Þkênandina wê serxweþek çawe babet dibîne
Hevqas ser û ran û kêf û destên delal
Bi hevîna kê gihane hev bi erna kê þikestin
Vexwarina þerabê û þabûnî ayîna min e
Destkiþandina ji kufr û dîn dînê min e
Min ji bûka dinê re got-qelenê te çi ye
Go: dilê te ê þa qelenê min e
Di çerxa dinê ya bê binî de
Bi dilxweþî vexwe þerabê dem bi cewr e
Ko nob giha dema te ax meke
Ev piyanek e ko hemîyan re didin fir kirin bi dor
Ev rojeke xweþ e hewa ne germ e ne sar
Ewrî toz þuþt ji lamên gul û dar
Bilbil bi zmanê xwe ji gula zer re got
Rabe dema vexwarina þerabê ye digel yar
Ji hatin û çûna me kar çi ye
Berê hêvîya jîna me li kû ye
Di çerxa canî de çend mirovên pak
Þewitîn û ax bûn ma dû li kû ye
Gayek ezmanî de ye navê wî Perwîn
Yekî din di bin erdê de xwey nivîn
Wek kûrbînan çavê hiþyariyê veke
Jêr û jora du gayan garanê keran bibîn
Heyf strana ciwanî çikihaye
Ev bihara þahîyê êdî nemaye
Ew çûka cejna ko navê wê ciwanî bû
Hawar çawan hat û kengê firiyaye
Þerabê bide destê min dilê min tîhn e
Ev jîna bêbext direve wek bîhn e
Rabe þahiya dil xewna þevan e
Rabe agirê ciwanîyê av e yek bihn e
Dinê de xwestekên te sergirtin ma dawî çi ye
Te nameya jînê gî xwend ma dawî çi ye
Bibêj te çawan xwest welê sed sal mayî
Bibêj sed salên dî jî biminî ma dawî çi ye
Em gî dilketî ne û þerabperest in
Di kavilî de rûniþtine serxweþ û mest in
Ji spehîtî û kirêtîyê wehm û xiyalan dest kiþand
Ji me hiþ mexwaz em gî þerab bi dest in
Gulrûyê piyan û þerbikê þerabê bigire
Pê lêva avê û mêrg û çîmenan bigere
Ev feleka bêbext zehf rûheyvan
Dike sed car þerbik û sed car piyan
Ev dinê ko çend roj bû pêgehê me
Ji xemê pêve hîç ne bû destgehê me
Wey li me pirseke me jî hel ne bû
Çûn û hezar bêrî man di cergê me
Rûroj rabe û were ji bo xatirê me
Hel ke miþkilekê wek daxwaza dilê me
Þerbikeke þerabê bîne de em vexwin
Ji peþ dema ko þerbikan çêbikin ji axa me
Eya ko bijartiya cihan î ji min re
Delaltir î ji can û çavan ji min re
Rûrojê ji canî þêrîntir hîç nîne
Tu sed car ji canî þêrîntir î ji min re
Dinê de berê dara rastiya kûr ne giha
Lew di wê rê de hemî ne rênezan
Her kesî destê xwe bi çiqlekî sist girtiye
Îro wek sibe sibe wek roja pêþîn e bizan
Wey ji wey dilî re ko tê de agir nîne
Ji bo delaleke rûroj ne dil ketî û dîn e
Roja ko bêþerab te ji xwe borandî
Ev e rûja jînê a windatir bê jîn e
Em îro dilketî dîwane û mest in
Îro dêra spehiyan de mey perest in
Ji heyîna xwe yekcar dûrketî ne tev
Û di mihraba elestê de dest best in
Meyger kesera min bilindawaz bû
Serxweþiya min bêbend û bêgaz bû
Bi porên spî serxweþ im ji þeraba te
Bihara dilê min ciwan û saz bû
Tîra ecel re ma heye sipêr
Hiç e lûleperiya zîv û zêr
Çendan li dinê re mêze dikim
Qenci qenc e hew mayî bêkêr
Jînê de pesna þerabê lêvzîna min e
Xeynê þerabê tu tiþt ne dilxwaza min e
Mela ko seydayê tê hiþ e xweþ be
Seydayê te bizan feqehê min e
Madam çûyin bê guman e mabûn ji bo çi
Xaçerêya timayê de westabûn ji bo çi
Herwekî mayîn tune ne bû û nabe
Bîrkirina çûyinê û dilxweþbûn ji bo çi
Spêde ye rabe bo gewherê naz
Nerm nerm þerabê vexwe bi nay û saz
Ên di xewê de veþartî ne zanin
Ji ên borî kes venagere çûn bê awaz
Meyger binêre min dil ji teþqeleyan vala ye
Þêr hemî çûn nihe daristan vala ye
Her þev piyana ezmên kefên þerabê diavêt
Îrû ko noba me ye piyan vala ye
Lêva avê digel piyan þerab û meyger
Bihuþta min û te ye delal e ew der
Dest ji gotina bihuþt û dojehê biþo
Ma ki çû dojehê û hat ji bihuþta zer
Bide þeraba lalereng û ronak
Bikþîn ji qirika misînî xwîna wî a çak
Çiko îro jî þerabê pêve
Ne ma destekî delal û pak
Piyana te de yaqûta rohn heye ho meyger
Dilê min wek yaqûtê geþ ke ho meyger
Piyala tejî bide destê min ho meyger
Da bi wê canê xwe vejînim ho meyger
Bide þeraba reng-gulbiroj ho meyger
Ji keserê can hat ser lêvê ho meyger
Da ko bêhiþ bikevim û baz bidim
Ji hiþî û dinê ho meyger
Berî ko xem þevrabûnê bike
Ferman ke delalê þeraba sor bînin
Tu ne ew zêr î ho jirê mezin
Ko ji axê wedgerînîn ji nûve tînin
Dixwazim tiþtekî ji te re bêjim
Bi du tîpên gewherîn bo te bêjim
Bi hevîna te ezê bikevim erdê
Bi hevîna te ezê jê hilkevim
Duh ber meyxaneyê re derbaz bûm bê hiþ û mest
Û min pîrek serxweþ dît misîn bi dest
Min ji pîr re got ma tu ji Xwedê þerm nakî ho
Go kerem ji Xwedê ye de here þerabê vexwe lo
Kamiran Alî Bedir-Xan
Mafê Kopîkirin &kopîbike; PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weþana Malper û TV yên Kurdistane. Tev maf parastî ne. Weþandin:: 2003-10-27 (5116 car hat xwendin) [ Vegere ] | PRINTER |
Ev malper, herî bash, bi Avant Browser, tê xuyakirin...
Download !!! 
